Daily Archives: 1 Ιανουαρίου, 2022

Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!» Συνέχεια →

Όταν οι άνθρωποι γίνονται πνευματικά απαθείς, ρέπουν ευκολότερα στον ολοκληρωτισμό. Αντίθετα με τις απροκάλυπτες, απαρχαιωμένες μεθόδους των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τα συστήματα ελέγχου στις «δημοκρατίες» είναι πιο εξελιγμένα και φέρνουν καλύτερα αποτελέσματα. Συνέχεια →

Πολλές είναι οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις που έχουν αποκτήσει τη μορφή εθίμων. Για παράδειγμα, με την έλευση του νέου έτους πολλοί σπάνε το ρόδι, δίνουν ευχές και δέχονται τον επισκέπτη που θα τους κάνει το «ποδαρικό» για να τους πάει καλά η χρονιά. «Τα σπίτια τα οποία επισκέφθηκε κάποτε ο θάνατος, η αρρώστια ή μια καταστροφή, είχαν επίσης κάνει ποδαρικό την Πρωτοχρονιά, το οποίο όμως δεν τους φύλαξε. Αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι το βλέπουν και το ξέρουν. Παρόλα αυτά υπάρχει ένας φόβος στο πίσω μέρος του μυαλού τους, εδραιωμένος από την πολύ παλιά εποχή που λέει “μωρέ κι αν…;” Κι ενώ κανένας λογικός άνθρωπος σήμερα δεν πιστεύει ότι θα πάει καλά η χρονιά του, αν του κάνουν ποδαρικό, παρόλα αυτά το κάνει, και μάλιστα δεν επιλέγει κάποιον δυστυχισμένο ή χαροκαμένο, αλλά πιθανότατα ένα παιδάκι», δηλώνει ο κ. Βαρβούνης, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Συνέχεια →

Η Σμύρνη με τα τριάντα σχολεία (την Ευαγγελική Σχολή, το Κε­ντρικό Παρθεναγωγείο, το Ομήρειο Ίδρυμα κλπ), με τα τέλεια οργανωμένα νοσοκομεία (με πρώτο και καλύτερο το Γκραικικόν) και τους αρρώστους που καταφθάνουν από παντού για να θεραπευτούν, με τα δραστήρια φιλανθρωπικά της ιδρύματα (το Άσυλο των Αστέγων, το Λαϊκό Κέντρο, το Ορφανοτρο­φείο, τη Φιλόπτωχη Αδελφότητα, το Ταμείο Φτωχών, την Αδελφότητα “Ευσέβεια”, το Σύλλογο Κυριών κ.ά.), με τους δημιουργικούς πνευματικούς συλλόγους της (όπως ο Φι­λολογικός Σύλλογος “Όμηρος”, ο Καλλιτεχνικός, ο δημοσιογραφικός κ.α.), με τα αθλη­τικά σωματεία της (όπως ο Πανιώνιος και ο Απόλλων) και τις λέσχες της, που συγκέντρωναν όλη την “εκλεκτή κοινωνία”, με τα πολυτελή θέατρα (όπως η Νέα Σκηνή, το Θέατρο Σμύρνης, το Σπόρτιγκ Κλαμπ, το Κράιμερ ή το Γκαίυ) και τους δώδεκα κινηματογρά­φους της, με τις κατάμεστες τράπεζες…και προπαντός η ονειροπόλα Σμύρνη με τον απελευθερωτικό ελληνικό στρατό και με τις δεκαέξι πανέμορ­φες ορθόδοξες εκκλησίες της υποδέχεται τον Αϊ-Βασίλη και τον καινούριο χρόνο…. Συνέχεια →

Δύσκολα, αλλά στα αλήθεια όμορφα χρόνια. Μπορεί να μην υπήρχε τηλεόραση, παρά μόνο ένα παλιό ραδιόφωνο με λυχνίες. Μπορεί να μην υπήρχαν τηλέφωνα, εκτός από το μοναδικό στον καφενέ του χωριού. Μπορεί να μην υπήρχε διαδίκτυο. Υπήρχε, όμως, κοινωνία και επικοινωνία, που, παρότι σήμερα υπάρχουν τόσα τεχνολογικά μέσα, είναι ελλιπής ή ανύπαρκτη, γιατί κλειδαμπαρώθηκαν και σκυθρώπιασαν οι θλιμμένοι άνθρωποι, και δεν είναι ολάνοιχτο το μέσα τους. Συνέχεια →