Daily Archives: 27 Αυγούστου, 2022

Την ίδια ώρα Πούτιν και Ζελένσκι εμμένουν στις θέσεις τους. Οι δυτικές και ευρωπαϊκές ηγεσίες δείχνουν κάθε μέρα που περνάει ολοένα και περισσότερο τη γύμνια, την ανεπάρκεια και την επικινδυνότητά τους. Οι επικεφαλής τους ηθελημένα ή μη έχουν μετατραπεί σε άβουλα πολεμοχαρή πιόνια των ΗΠΑ και των πανίσχυρων λόμπι τους, εγκαταλείποντας την οποιασδήποτε ιδέα ειρηνευτικής πρωτοβουλίας, λες και προετοίμαζαν ή συναινούσαν για το σκηνικό της σχεδόν απόλυτης καταστροφής που προμηνύεται (όχι μόνο για τους Ευρωπαίους αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα) εδώ και καιρό. Συνέχεια →

Το βασικό τους επιχείρημα είναι αξιοπρόσεκτο γι’ αυτό που τελικώς συνεπάγεται: μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να καταπατά τον πυρήνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας (αυτή την υπερασπίζονται μόνο όταν είναι στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ!), μπορεί να έχουμε την υψηλότερη τιμή ρεύματος στην Ευρώπη, μπορεί να έχουμε τον μεγαλύτερο αριθμό νεκρών από Covid, αλλά αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχει να είναι στο Μαξίμου ο Κυριάκος, γιατί εάν ανατραπεί θα έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Αυτό από μόνο του αρκεί για να σβήσει κάθε αμαρτία! Συνέχεια →

Ο Μιχαλάκης Παρίδης υπήρξε από τους αγωνιστές εκείνους της ΕΟΚΑ που μυήθηκαν στις τάξεις της Οργάνωσης πριν από την ιστορική μέρα της 1ης Απριλίου 1955. Την 1η Απριλίου 1955 έδρασε επικεφαλής της ομάδας «Άρης», η οποία με τα μέλη της ομάδας «Κρόνος» έκαμαν βομβιστική επίθεση εναντίον της αίθουσας συνεδριάσεων του Δικαστηρίου Λάρνακας. Συνελήφθη την ίδια νύκτα με άλλους τέσσερις συναγωνιστές του και καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση. Συνέχεια →

Πολέμησαν γιατί έτσι έπραξαν οι παππούδες και οι πατέρες τους στον βάλτο των Γιαννιτσών, στις όχθες του Σαραντάπορου, στις πλαγιές του Μπιζάνιου, στα χαρακώματα του Εσκί Σεχήρ, στις κορυφές της Τρεμπεσίνας, στις χαράδρες της Κλεισούρας, στην έρημο του Ελ Αλαμέιν και στα σοκάκια του Ρίμινι. Συνέχεια →

Καθώς δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων έφταναν από την ενδοχώρα στις ακτές της Ιωνίας, αναζητώντας με αγωνία τα καράβια της σωτηρίας, δεν μπορούσαν να πιστέψουν την εγκατάλειψη από τη μητέρα πατρίδα, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι και οι χριστιανικές δυνάμεις της Δύσεως θα επέτρεπαν τη σφαγή, αναζητώντας τη συνδιαλλαγή με το νέο τουρκικό καθεστώς. Τις γεμάτες τρόμο τελευταίες μέρες της Ελληνίδας Σμύρνης, μια μορφή υψώνεται και εξαϋλώνεται, ο επίσκοπός της, ο Χρυσόστομος, που με συνεχείς παραστάσεις και τηλεγραφήματα προς το εξωτερικό για βοήθεια, μάχεται να περισώσει ό,τι είναι δυνατόν. Στις εκκλήσεις να φύγει για να σώσει τη ζωή του, η απάντησή του είναι σιωπηλή, μα κοφτή. Με βήμα σταθερό, βαδίζει προς το μαρτύριο που διαβλέπει και περιμένει. Κι έρχεται αυτή η ώρα, με την πτώση της Σμύρνης, το γεγονός που θα ήταν η συμβολική κορύφωση της τραγωδίας. Στις 10:30 το πρωί της 27ης Αυγούστου, οι τσέτες του Κιορ Πεχλιβάν μπήκαν στη Σμύρνη και χιλιάδες μαρτύρια κάνουν την πρωτεύουσα της Ιωνίας κόλαση. Η σφαγή και ο εμπρησμός (που άρχισε τη νύχτα της 30ης Αυγούστου, τρεις μέρες μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού) για να σβήσει κάθε ίχνος της ελληνικής ιστορίας της, οι μαζικές εκτελέσεις, αλλά και ο αργός θάνατος στις μαρτυρικές πορείες των εργατικών ταγμάτων στην Ανατολία, θα ολοκληρώσουν το έγκλημα. Συνέχεια →