Γράφει ο Μάκης Ανδρονόπουλος
Είναι μάλλον ξεκάθαρο ότι τα τρία πρώτα κόμματα που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ), έχουν δεσμευτεί στους Αμερικάνους να προχωρήσουν άμεσα σε διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους προκειμένου να κρατηθεί στο δυτικό στρατόπεδο η Τουρκία . Διαπραγμάτευση σημαίνει συμβιβασμός και συμβιβασμός σημαίνει παραχωρήσεις.
Αυτό δεν προκύπτει μόνο από την τις αγκαλιές Δένδια-Τσαβούσογλου και την «διπλωματία των σεισμών», αλλά κυρίως από τις συναντήσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν με τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, αλλά και από τις κατά καιρούς δηλώσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη.
Οι πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν για την συνάντηση Μπούρα-Καλίν τον περασμένο Δεκέμβριο είναι εντόνως ανησυχητικές όχι μόνο επειδή ήταν μυστική και έγινε με πρωτοβουλία των Γερμανών (οι οποίοι προσπαθούν να κερδίσουν θεσμικά οφέλη από την Ουάσιγκτον), αλλά και γιατί το περιεχόμενο της υποτιθέμενης “διαπραγμάτευσης” εκφεύγει από τις πάγιες εθνικές θέσεις. Δεν είναι τυχαίο που το υπουργείο Εξωτερικών ήταν εκτός αυτής της διαδικασίας. Προϊόν μυστικής διπλωματίας φαίνεται ότι ήταν και ανακοίνωση της αλληλοϋποστήριξης Ελλάδας και Τουρκίας σε ότι αφορά την υποψηφιότητα της χώρας μας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (για την χρονιά 2025-2026) και την τουρκική υποψηφιότητα για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ)!…
Εδώ και καιρό πολλοί παρατηρητές φοβούνται πως η ελληνική πολιτική έχει υποχωρήσει από το επίπεδο της «πολιτικής του κατευνασμού» σε εκείνο της «πολιτικής συμβιβασμού». Υπό τη λεοντή του «πολιτικού πραγματισμού» διάφοροι ακαδημαϊκοί και θεωρητικοί της συνεκμετάλλευσης (διάβαζε της παράδοσης κυριαρχικών δικαιωμάτων) καλλιεργούν συστηματικά την υποτέλεια και την εθνική μειοδοσία, με αφορισμούς όποιων δεν υποκλίνονται στην αυθεντία τους ή με ηττοπαθή διλήμματα του τύπου «Τι θέλετε; …να κάνουμε πόλεμο;»
Η περιφρόνηση των «πραγματιστών» προς το λαό και το αίσθημά του είναι ενδεικτική μιας αυταρχικής νοοτροπίας που αγνοεί τις ιδέες, σαφείς και δίκαιες, που ενσωματώνονται στην ίδια τη λογική των γεγονότων και των νόμων της ιστορίας (Melvin J. Lasky). Δεν τους ενδιαφέρει αν στους συμβιβασμούς μόνο εμείς δίνουμε. Είναι ικανοποιημένοι με τον τρόπο που οριοθετήθηκε η ΑΟΖ με την Ιταλία, είναι κατενθουσιασμένοι με την συμφωνία με την Αίγυπτο και ήταν περιχαρείς με την Αλβανία με την οποία θα πηγαίναμε στη Χάγη. Τώρα, ξέρουμε τι δώσαμε και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και τον κ. Ράμα να μας χορεύει στο ταψί. Διαβάστε την συνέχεια στην πηγή
ΕΛΛΑΣ 