Category Archives: ΒΙΒΛΙΑ

Από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, υπάρχουν δύο προθήκες με έργα του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Θουκυδίδη κ.ά., με κείμενο ελληνικό ή παράλληλο ελληνικό-λατινικό. Επίσης, εκδόσεις από τα φημισμένα τυπογραφεία της Ευρώπης κατά τη χρονική περίοδο 1500-1800.
Συνέχεια →

Όπως όλοι οι σπουδαίοι συγγραφείς, έτσι και ο Καζαντζάκης δημιουργεί έναν δικό του κόσμο και με αυτό τον τρόπο ξεφεύγει από τα στενά περιθώρια της εποχής του και καταφέρνει να μένει πάντα διαχρονικός. Συνέχεια →

Οπως οι σημερινοί τουρίστες, έτσι και εκείνοι επιζητούσαν να απολαύσουν τον ήλιο, τη θάλασσα και την περιπέτεια. Μετά την ακμή της αρχαϊκής περιόδου, η Σάμος βίωσε μια διαφορετικού τύπου ευημερία κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής. Πρόκειται για την περίοδο που μετατρέπεται στο αγαπημένο θέρετρο της ρωμαϊκής αριστοκρατίας. Σε αντίθεση με το παρελθόν, είχε χάσει την πολιτική ισχύ της. Ηταν υποτελής της Ρώμης και αποτέλεσε πόλο έλξης για κάποιες από τις πλέον σημαίνουσες προσωπικότητες εκείνης της περιόδου, με πρώτες και καλύτερες αυτές της Κλεοπάτρας και του Αντώνιου. Ο έρωτάς τους γεννήθηκε στην έρημο της Αιγύπτου και «επισημοποιήθηκε» με ένα αιγυπτιακό τελετουργικό, κατά τη διάρκεια του οποίου ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Συνέχεια →

«Φιλολογικά μιλώντας, δεν έχουμε κάποιο ανέκδοτο έργο του Παπαδιαμάντη. Αλλά το να έχεις μπροστά σου αυτά τα χαρτάκια, στα οποία έγραφε ο Παπαδιαμάντης, σε κάνει να νιώθεις πραγματικά μεγάλη συγκίνηση. Το μόνο που θα εκδώσουμε είναι το διήγημα “Ο αυτοκτόνος”, το οποίο έχει μεν εκδοθεί ήδη, αλλά επειδή έχουν μείνει περίπου δέκα λέξεις του που ήταν αδύνατον να διαβαστούν, καθώς ήταν εξαιρετικά δυσανάγνωστες, ανέλαβε η φιλόλογος Λαμπρινή Τριανταφυλλοπούλου να το παρουσιάσει σε νέα έκδοση, με την ελπίδα ότι με το σκαναρισμένο χειρόγραφο στα χέρια της θα μπορέσει να διαβάσει και τις λέξεις αυτές».
Συνέχεια →

Η περίτεχνη, λυρική γραφή του στις «Κυκλάδες» των αδερφών Πεχλιβανίδη είναι ένας άγνωστος θησαυρός της ταξιδιωτικής μας φιλολογίας. Παρέα με τις εξαιρετικές εικόνες των μεγάλων φωτογράφων και τη φτιαγμένη με τόσο πολλή προσοχή, τεχνική κι αγάπη έκδοση των σπουδαίων εκδοτών, συνιστά μια καλλιτεχνική συνάντηση δημιουργικών γιγάντων της εποχής και μια ελεγειακή ωδή στη χαμένη αθωότητα του Αιγαίου. Μια ωδή που, σήμερα, εξήντα ολόκληρα χρόνια μετά τη δημιουργία της, μοιάζει ακόμα επίκαιρη και επείγουσα.
Συνέχεια →

Ειδικότερα πρόκειται για έξι διώροφα κτίρια, που συνδέουν την κεντρική πτέρυγα της Βιβλιοθήκης με τις δύο πτέρυγες που βρίσκονται προς την οδό Ρήγα Φεραίου και την οδό Ιπποκράτους. Πρέπει έτσι, και μεταξύ άλλων, να δοθεί λύση στην πτώση κονιαμάτων από την οροφή και τους τοίχους, στους οξειδωμένους σιδηροπλισμούς, σε ρωγμές αποκόλλησης της τοιχοποιίας (οροφές και τοίχους), στα προβλήματα υγρασίας λόγω αστοχίας του υλικού ή και λόγω της μη ύπαρξης στεγάνωσης, στη διάβρωση σιδηροδοκών κ.ά. Συνέχεια →

Αν είσαι βιβλιοφάγος σίγουρα θα την λατρέψεις! Τα ράφια της δανειστικής βιβλιοθήκης είναι ασυνήθιστα και πολύ πρωτότυπα. Τα βιβλία θα τα βρούμε να είναι τοποθετημένα σε προθήκες με σχήμα βάρκας, να κρέμονται δεμένα από κλαδιά φίδας ή να περιμένουν τους αναγνώστες σε παλιές παραδοσιακές πιατοθήκες. Τα βιβλία της Ανοιχτής Δανειστικής Βιβλιοθήκης Κιμώλου προέρχονται κυρίως από δωρεές. Συνέχεια →

Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τα έργα του Μιλάνου θαλασσογραφίες ή να του προσάψει ότι παραμένει απλός αντιγραφέας των προτύπων του; Ο Μιλάνος δεν ενδιαφέρεται για τις μεταπτώσεις του υδάτινου στοιχείου, όπως οι Ολλανδοί του 17ου αιώνα, ενώ επενδύει με λεπταίσθητες χρωματικές αρμονίες τα μονοχρωματικά έργα του. Φυσικά και δεν μπορεί να καινοτομήσει, διότι οφείλει να σεβαστεί την περιγραφή των σκαριών. Συνέχεια →

Το 1912 τον βρίσκουμε να φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, εργαζόμενος συγχρόνως ως δημοσιογράφος. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς διακόπτει τις σπουδές του και κατατάσσεται ως εθελοντής στο στρατό. Λαμβάνει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, τραυματίζεται στη μάχη του Κιλκίς το 1913 και επιστρέφει στην Αθήνα. Η Λέσβος είναι ήδη απελευθερωμένη από τον τουρκικό ζυγό και ο Μυριβήλης αποφασίζει να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το 1915 κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του, τη συλλογή διηγημάτων «Κόκκινες Ιστορίες». Συνέχεια →