Category Archives: ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν και η μαργαρίνη έμοιαζε καταπληκτικά με το βούτυρο, ήταν μεγάλης διατροφικής αξίας και πολύ φθηνότερη απ’ αυτό, δεν έπιασε στη Γαλλία. Οι καταναλωτές συνέχισαν να αναζητούν το παραδοσιακό τους ζωικό βούτυρο πληρώνοντας το σε εξωφρενικές τιμές. Η μαργαρίνη παραγόταν αλλά ήταν στο περιθώριο της κατανάλωσης. Η καθιέρωση της ήρθε πολύ αργότερα, στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όχι από τους Γάλλους που την ανακάλυψαν και την βιομηχανοποίησαν πρώτοι, αλλά από τους αντιπάλους τους Γερμανούς και τους Αυστρουγγαρέζους. Συνέχεια →

Η μεγαλύτερη πρόσληψη αλατιού δεν γίνεται από την… αλατιέρα στο τραπέζι, αλλά από τα επεξεργασμένα τρόφιμα που καταναλώνουμε. Ομοίως, η μεγαλύτερη πρόσληψη ζάχαρης δεν γίνεται με το… κουταλάκι από το μπολ, αλλά από τα πρόσθετα σάκχαρα στα επεξεργασμένα τρόφιμα.
Συνέχεια →

Έχουν θεραπευτικές, αντιβακτηριδιακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες και συμβάλλουν, χάρη στη βιταμίνη C τους, στην απορρόφηση σιδήρου. Συνέχεια →

Οι κρατευτές των προγόνων μας ήταν εργονομικοί, καθώς χάρη στις οπές τους επέτρεπαν τη διατήρηση της θερμοκρασίας για το ψήσιμο χωρίς να σβήνουν τα κάρβουνα, και φυσικά υγιεινοί, αφού το λίπος έλιωνε πάνω στις σχάρες. Η συνταγή επιβίωσε στους αιώνες ως οβελίσκος, ονομασία που προέρχεται φυσικά από το οβελός, δηλαδή τη σούβλα, όπως παραθέτουν αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Αριστοφάνης, ο Ξενοφών και ο Αριστοτέλης.
Συνέχεια →

Εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε φλαβονοειδή, και κυρίως της ουσίας νασουσίνης, η κατανάλωσή της μειώνει τον κίνδυνο θνησιμότητας από καρδιαγγειακή νόσο και της εμφάνισης ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Συνέχεια →

Αρκετοί επιστήμονες που δεν συμμετείχαν στην έρευνα, αναγνώρισαν ότι τα στοιχεία από μελέτες ανά τον κόσμο αφήνουν πράγματι ανοιχτό το ζήτημα κατά πόσο το κόκκινο, επεξεργασμένο κρέας κάνει κακό στην υγεία. ‘Αλλοι εμφανίστηκαν πιο «κάθετοι» στην άρνηση τους να αποδεχθούν το πέπλο αμφιβολίας που ρίχνει η νέα μελέτη στο θέμα.
Συνέχεια →

Το σπαρτιατικό μενού δεν συγκινούσε βέβαια τους άλλους Έλληνες. Ακόμη και τις γιορτινές μέρες δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Έφτανε ένα βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και καμιά πίτα γλυκιά για να ενθουσιάσει τους Σπαρτιάτες, που το καθημερινό τους ήταν μια κούπα από «μέλανα ζωμό» κι ένα κομμάτι από ψωμί. Αλλά ελάχιστοι μπορούσαν ν’ αντέξουν στη σπαρτιατική λιτότητα.
Συνέχεια →