Category Archives: ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Η μεγαλύτερη ευεργεσία του, με την οποία διασώθηκε ως τις μέρες μας το όνομά του, είναι το ψυχιατρικό θεραπευτήριο στο Δαφνί της Αττικής, το οποίο φέρει την ονομασία «Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαίτου», γνωστότερο ως Δρομοκαίτειο. Συνέχεια →

Περισσότερα από ογδόντα χρόνια ανταποκρινόταν στους σκοπούς του το Ορφανοτροφείο, το οποίο εισήγαγε και πρωτοποριακές πολιτικές για το παιδί και την τεχνική εκπαίδευση. Δυστυχώς, στα χρόνια της Κατοχής το κτίριο επιτάχθηκε και λειτούργησε ως Φυλακές, χρήση που διατηρήθηκε αρκετά χρόνια μετά την απελευθέρωση. Το ίδρυμα απλώς αναλάμβανε τα έξοδα για την τεχνική εκπαίδευση λίγων ορφανών στη νυκτερινή Σεβαστοπούλειο Εργατική Σχολή. Αργότερα κτίσθηκε νέο κτίριο στη λεωφόρο Κηφισίας και άρχισε εκ νέου τη λειτουργία του το 1972. Το κτιριακό «κόσμημα» που επηρέαζε τη μορφή και το χαρακτήρα της οδού Πειραιώς κατεδαφίσθηκε άδικα το 1963. το μεγαλύτερο μέρος του παραδόθηκε προς ανοικοδόμηση και ανεγέρθηκε το συγκρότημα που περιβάλλεται από τις οδούς Πειραιώς, Θερμοπυλών, Αγησιλάου και Μυλλέρου. Διεσώθη ευτυχώς ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου με τον περιβάλλοντα χώρο. Συνέχεια →

Το ξακουστό Ζάππειο Μέγαρο των Αθηνών φέρει τη σφραγίδα του Ζάππα, καθώς ήθελε να φτιάξει έναν χώρο για να στεγάσει εκεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας! Έθεσε έτσι τις βάσεις του μεγάρου, επισκεύασε και ένα καλό τμήμα του Παναθηναϊκού Σταδίου και έκανε όλες τις συνεννοήσεις με τους ιθύνοντες για την προώθηση του οράματός του. Η ανά τετραετία τέλεση των «Ολυμπίων» στην Αθήνα σε «αξιοπρεπές και ευρύχωρο κατάστημα», σύμφωνα με το σχέδιό του, ήταν γεγονός. Συνέχεια →

Επισήμως, ως έτος ολοκλήρωσης δωρεών και διαμόρφωσης όλων των εγκαταστάσεων του ιδρύματος φέρεται το 1873. Το Ίδρυμα Χατζηκώνστα καλύπτει πια το οικοδομικό τετράγωνο που περικλείουν οι δρόμοι Πειραιώς, Μυλλέρου, Αγησιλάου, Θερμοπυλών. Κατά τους περιηγητές της εποχής, η περίκλειστη αυλή του ιδρύματος έχει περιμετρικά δύο αψιδωτά επίπεδα. Στην πρόσοψή του το κτήριο αριθμεί στους δύο ορόφους 20 μονά παράθυρα και πέντε διπλά. Από αυτά τα τελευταία, το κεντρικό βγαίνει σε εξώστη πάνω από το κεντρικό θύρωμα. Το ίδρυμα, όμως, δεν είναι ένα απλό ορφανοτροφείο, που στεγάζει και ταΐζει ορφανά. Καλύπτει και μία βασική ανάγκη της εποχής. Την εκπαίδευση. Εκεί τα παιδιά διδάσκονται γράμματα και τέχνες. Από εκεί παίρνουν εφόδια ζωής. Γίνονται υποδηματοποιοί, ξυλουργοί, ραφτάδες, σιδηρουργοί. Αλλά μαθαίνουν και ζωγραφική και μουσική. Ό,τι χρειάζεται για να καλλιεργηθεί η κλίση που μπορεί να έχει ένα παιδί. Το ίδρυμα δεν είναι μόνο το σπίτι τους. Είναι η οικογένεια που τους παρέχει ασφάλεια και προοπτική.

Συνέχεια →

Αν και ο κύριος αποδέκτης της αγαθοεργίας του ήταν η Ελλάδα. Ο αγωνιστής του 1821 μετατρέπεται σε εθνικό ευεργέτη καθώς έχει ένα όραμα: την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο λίκνο τους. Αυτή είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή εκδήλωση της προσφοράς του Ευαγγέλη Ζάππα στον τόπο του, κάτι που θα του αναγνωρίσει ευτυχώς νωρίς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος και θα τον τιμήσει ως εθνικό ευεργέτη ήδη από το 1859 (συνάμα με τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο Ζάππα). Συνέχεια →

Το ξακουστό Ζάππειο Μέγαρο των Αθηνών φέρει τη σφραγίδα του Ζάππα, καθώς ήθελε να φτιάξει έναν χώρο για να στεγάσει εκεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας! Έθεσε έτσι τις βάσεις του μεγάρου, επισκεύασε και ένα καλό τμήμα του Παναθηναϊκού Σταδίου και έκανε όλες τις συνεννοήσεις με τους ιθύνοντες για την προώθηση του οράματός του. Η ανά τετραετία τέλεση των «Ολυμπίων» στην Αθήνα σε «αξιοπρεπές και ευρύχωρο κατάστημα», σύμφωνα με το σχέδιό του, ήταν γεγονός. Συνέχεια →

Ο Κωνσταντίνος Σισμάνογλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1857. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του τραπεζίτη και βιομηχάνου Ιωάννη Σισμάνογλου (1820-1894). Σπούδασε στο Ελληνικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης και έλαβε κατ’ ιδίαν εμπορικά μαθήματα. Από νεαρή ηλικία ανέλαβε τη διεύθυνση των τραπεζιτικών επιχειρήσεων του πατέρα του, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Αναστάσιο (1854-1934), με τον οποίο συμπορεύτηκε έκτοτε στις επιχειρηματικές και τις φιλανθρωπικές δραστηριότητές του. Συνέχεια →