Category Archives: ΕΛΛΑΣ

. Όπως είπε στον κρίσιμο δίαυλό από Δαρδανέλια στο Αιγαίο και από εκεί προς Σουέζ ή Γιβραλτάρ μαζί με τον απόλυτα νευραλγικό ρόλο της Κύπρου, πολλοί θα ήθελαν Ανατολικά του 25ου μεσημβρινού Ελληνική κυριαρχία επί των νήσων αλλά Νατοϊκή διαχείριση σε κρίσιμους θαλάσσιους διαύλους, που είναι όμως εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Συνέχεια →

Η ίδια η εθνική κυριαρχία εκχωρήθηκε στους δανειστές από ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο σαπίζοντας παρασύρει και όλον τον Ελληνισμό. Η κατάπτωση της δημόσιας Παιδείας και η αποχαλίνωση της καθεστωτικής προπαγάνδας έχουν αλλάξει συνολικά την εικόνα (αλλά εν μέρει και το βάθος) της ελληνικής κοινωνίας στην κατεύθυνση της woke ιδεολογίας και της πολιτιστικής ακύρωσης (“cancel culture”) που έρχονται από τη Δύση. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε αντιστέκεται στην μεθοδευόμενη πορεία προς την δημιουργία του μετανθρώπου λοιδωρείται, συκοφαντείται και τελικά τσακίζεται. Συνέχεια →

ε. Με τον κίνδυνο που ενέχει να κινητοποιήσει εθνικιστικά αντανακλαστικά, αισθήματα αλυτρωτισμού ή να θεωρηθεί ευθέως επιθετικό σύμβολο και να τροφοδοτήσει την επιχειρηματολογία της άλλης πλευράς σε μιαν εποχή ιδιαίτερης έντασης στα εθνικά ζητήματα. Συνέχεια →

Αν και ο Πικιώνης είχε αποδοχή και αναγνώριση στη διάρκεια της ζωής του, η οργάνωση του αρχείου του, η υπεράσπιση της μνήμης του, η περιφρούρηση του έργου του αλλά και η εθνική και διεθνής διάδοσή του, ακολούθησε εξελικτική διαδικασία. Η κόρη του, η κυρία Αγνή Πικιώνη, χαιρετισμός της οποίας περιλαμβάνεται στην έκδοση, αναφέρει την αγάπη και τη φροντίδα τόσων φίλων και συνοδοιπόρων που στήριξαν το δικό της έργο, την ανάγκη να προστατεύσει το έργο του πατέρα της και εντέλει να δωρίσει το αρχείο του στα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Στο Μπενάκη έγινε το 2010 η αναδρομική έκθεση για τον Πικιώνη που αποτέλεσε και κομβικό έτος προς μια ωριμότερη προσέγγιση στην παρακαταθήκη του. Το 2014 ιδρύθηκε η ΑΜΚΕ «Δημήτρης Πικιώνης», με σκοπό «τη μελέτη, προστασία, ανάδειξη, αποκατάσταση και συντήρηση του έργου του».
Συνέχεια →

Λίγο έξω από τον αρχαιολογικό χώρο της Τροίας, βρίσκεται το χωριό Τσιπλάκ (Çıplak) που έχει μετατραπεί σε «Εθνο-Χωριό», προβάλλονται δηλαδή ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία της περιοχής. Εξωτερικοί τοίχοι σπιτιών έχουν γεμίσει με ζωγραφιές, αναδεικνύεται και έχει γίνει επισκέψιμο ένα σπίτι που φιλοξενούσε εργάτες της ανασκαφής της Τροίας τον περασμένο αιώνα, ενώ ως τόπος όπου βρίσκονται ίχνη της παραδοσιακής γεωργίας, σχεδιάστηκε ένας χώρος διαβίωσης που μεταφέρει την ιστορία του χωριού στους επισκέπτες με αυθεντικά θέματα. Συνέχεια →

Το έργο της διαμόρφωσης διαδρομών για ΑμεΑ και εμποδιζόμενα άτομα στον χώρο του Φρουρίου Καβάλας, ενταγμένο στο ΠΕΠ Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης – ΕΣΠΑ 2014-2020, περιλαμβάνει τη βελτιστοποίηση των υποδομών, όσον αφορά στην πρόσβαση στο μνημείο, την αναβάθμιση του χώρου υποδοχής και των υπηρεσιών για ΑμεΑ, τη διαμόρφωση διαδρομής κίνησης επισκεπτών και ΑμεΑ. Ως προς την πρόσβαση από την κεντρική είσοδο του Φρουρίου, λόγω ανεπάρκειας ωφέλιμου χώρου, η εγκατάσταση ηλεκτρικού αναβατορίου πλατφόρμας κλίμακας κρίθηκε ως η προσφορότερη λύση. Στον εσωτερικό περίβολο όπου βρίσκονται ο κεντρικός κυκλικός πύργος, η φυλακή και ο κοιτώνας των αξιωματικών, προβλέπεται η εξομάλυνση του ανάγλυφου του εδάφους και η διαμόρφωση διαδρόμου. Στον χώρο που βρίσκονται οι κερκίδες του φρουρίου προβλέπεται χάραξη και οριοθέτηση σημείων στάσης για αμαξίδια ΑμεΑ.
Συνέχεια →

Ο Σάτυρος ήταν δύο χρονιές νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά είχε πετύχει νίκες και σε άλλους πανελλήνιους αγώνες της αρχαιότητας, συγκεκριμένα στα Nέμεα και στα Πύθια, που τελούνταν στο ιερό του Δία στη Νεμέα και του Απόλλωνα στους Δελφούς αντίστοιχα. Τα Ίσθμια στο ιερό του Ποσειδώνα στην Ισθμία, πλησίον της Κορίνθου, συμπλήρωναν την τετράδα των μεγάλων πανελλήνιων αγώνων που συγκέντρωναν πλήθος κόσμου, αθλητών και θεατών, από όλο τον τότε γνωστό ελληνικό κόσμο. Τα Ολύμπια και τα Πύθια τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, τα Νέμεα και τα Ίσθμια κάθε δύο και ήταν κατανεμημένα με τέτοιον τρόπο, ώστε οι Έλληνες να προσέρχονται σε πανελλήνιους αγώνες κάθε έτος[2]. Έχουν χαρακτηριστεί στεφανίτες αγώνες, επειδή το έπαθλο του νικητή ήταν ένα απλό στεφάνι από κλαδί αγριελιάς στην Ολυμπία, δάφνης στους Δελφούς, αγριοσέλινου στη Νεμέα και πεύκου στην Ισθμία.
Συνέχεια →

Μέ τήν ἀλαζονική πεποίθηση, ὅπως ἔδειξε καί ἡ ἀθώωση ὅλων τῶν ὑπευθύνων γιά τά μαῦρα ταμεῖα τῆς Siemens, πώς στήν Ἑλλάδα ὅ,τι καί ἄν κάνεις, δέν τιμωρεῖσαι. Βεβαίως εὐθύνη γιά τήν ἐκτροπή πού ἔχει ἀρχίσει νά συντελεῖται καί θά κορυφωθεῖ στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές ἔχει καί ἡ ἴδια ἡ Κυβέρνηση. Ἡ ὁποία ἀντί νά κοιτᾶ πρός τήν Μόσχα γιά νά τῆς ἐπιρρίψει εὐθῦνες ἀποσταθεροποίησης, καλό θά εἶναι νά κοιτάξει τις ἐδῶ παρέες της. Δέν ἔβαλε ὅρια δυστυχῶς ἡ Κυβέρνηση στίς σχέσεις της μέ τήν κλεπτοκρατία, ἐπέτρεψε τήν ὑπέρμετρη συγκέντρωση ἰσχύος. Δέν ὁριοθέτησε τίς ζῶνες ἐντός τῶν ὁποίων ἡ πολιτική θά ἔχει τό ἀπόλυτο προβάδισμα ἔναντι τῆς ἀγορᾶς. Δέν ἔκανε ἐκλογές τότε πού μποροῦσε νά λάβει ἀπό 40% καί πάνω καί νά κάψει τήν ἁπλή ἀναλογική. Τά ἔλεγε τότε ὁ Καραμανλῆς στόν Μητσοτάκη, ἀλλά κάποιοι στό εὐρύτερο Μαξίμου εἶχαν στό νοῦ τους πῶς θά μοιράσουν τό «πακέτο». Συνέχεια →

Αυτά τότε. Ισχύουν ακριβώς τα ίδια και σήμερα; Η απάντηση είναι όχι. Μπορεί και σήμερα οι Τούρκοι να θέτουν ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης, αλλά γνωρίζουν ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αφοπλίσει τα νησιά. Γιατί το θέτουν τότε; Το θέτουν όχι τόσο για να πάρουν κάποιο αντάλλαγμα κάπου αλλού, όσο επειδή ελπίζουν ότι υπό το κράτος του φόβου η Αθήνα μπορεί να αποσύρει σιωπηλά από τα νησιά τα λεγόμενα “επιθετικά” όπλα, δηλαδή οπλικά συστήματα που μπορούν να πλήξουν στόχους στη ζώνη των μικρασιατικών ακτών. Με άλλα λόγια δεν τους ενδιαφέρουν οι στρατιώτες, αλλά οι πύραυλοι. Συνέχεια →

Περισσότερα από ογδόντα χρόνια ανταποκρινόταν στους σκοπούς του το Ορφανοτροφείο, το οποίο εισήγαγε και πρωτοποριακές πολιτικές για το παιδί και την τεχνική εκπαίδευση. Δυστυχώς, στα χρόνια της Κατοχής το κτίριο επιτάχθηκε και λειτούργησε ως Φυλακές, χρήση που διατηρήθηκε αρκετά χρόνια μετά την απελευθέρωση. Το ίδρυμα απλώς αναλάμβανε τα έξοδα για την τεχνική εκπαίδευση λίγων ορφανών στη νυκτερινή Σεβαστοπούλειο Εργατική Σχολή. Αργότερα κτίσθηκε νέο κτίριο στη λεωφόρο Κηφισίας και άρχισε εκ νέου τη λειτουργία του το 1972. Το κτιριακό «κόσμημα» που επηρέαζε τη μορφή και το χαρακτήρα της οδού Πειραιώς κατεδαφίσθηκε άδικα το 1963. το μεγαλύτερο μέρος του παραδόθηκε προς ανοικοδόμηση και ανεγέρθηκε το συγκρότημα που περιβάλλεται από τις οδούς Πειραιώς, Θερμοπυλών, Αγησιλάου και Μυλλέρου. Διεσώθη ευτυχώς ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου με τον περιβάλλοντα χώρο. Συνέχεια →