Category Archives: ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης. Συνέχεια →

Πρέπει να την αγαπούσε την Αθήνα ο Γεώργιος Σουρής. Δύσκολα σατιρίζεις κάτι τόσο εύστοχα, τόσο ανηλεώς, τόσο απολαυστικά αν δεν το αγαπάς. Όπως την αγαπάμε κι εμείς, με όλα τα στραβά και τα ανάποδά της, που δεν έχουν αλλάξει και πολύ στα 150 περίπου χρόνια που έχουν μεσολαβήσει. Γι’ αυτό απολαμβάνουμε να διαβάζουμε ξανά και ξανά τα σπαρταριστά στιχάκια του.
Συνέχεια →

Ανάμεσα στα δεκάδες θερινά σχολεία των πανεπιστημίων της Βρετανίας για τις κλασσικές σπουδές στην αρχαιοελληνική γραμματεία, ένα και μοναδικό αφορά αποκλειστικά τον Όμηρο. Και καταφέρνει, στα πέντε χρόνια λειτουργίας του, να προσελκύει «μαθητές» μέχρι και 86 ετών, από όλο τον κόσμο, που επανέρχονται κάθε χρόνο για να συνεχίσουν τη μελέτη στον αρχαίο ποιητή. Συνέχεια →

Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής, ακαδημαϊκός και εκδότης. Ο Σωτήρης Σκίπης γεννήθηκε το 1881 στην Πλάκα της Αθήνας. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Λάρισα, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του, Ευάγγελος Σκίπης, σαν στρατιωτικός. Το 1897 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τρία χρόνια αργότερα εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Τραγούδια της ορφανής. Ο Σκίπης, 20 μόλις χρονών γίνεται γνωστός στους φιλολογικούς κύκλους για την ευφυΐα του. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του ταξίδεψε σε διάφορες χώρες (Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη, Ρωσία) ενώ στο Παρίσι, όπου σπούδασε, παρακολούθησε μαθήματα αισθητικής και λογοτεχνίας και συνδέθηκε φιλικά με τον Jean Moreas, τον Paul Fort και τον Fr. Mistral.
Συνέχεια →

Έχει γραφτεί πολλές φορές για τη σχέση που απέκτησε ο Σουρής με το Νέο Φάληρο, όταν αποφάσισε να μείνει αρχικά με ενοίκιο στη σημερινή οδό Σουρή 1 (οικία Αντωνιάδη), και πολύ περισσότερο αργότερα όταν αποφάσισε να αγοράσει στο αλλοτινό παραθαλάσσιο θέρετρο διώροφη κατοικία επί της σημερινής οδού Θρασυβούλου Ζαΐμη 18. Συνέχεια →

Είναι μερικοί τίτλοι που είναι τόσο πιασάρικοι… Άντε να αγνοήσεις την ιστορία με τον Σουρή, που παραλίγο να ανοίξει μπακάλικο το 1894, όταν ο «Ρωμηός» του συμπλήρωνε δεκαετία εκδοτικής επιτυχίας! Συνέχεια →

Μισός και πλέον αιώνας χωρίζει τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αιολικής λυρικής ποίησης, τον Αλκαίο και τη Σαπφώ, από το λυρικό ποιητή και μουσικό Ανακρέοντα (περίπου 570-485 π.Χ.), που καταγόταν από την Τέω της Μικράς Ασίας και κατατάσσεται μαζί με τους προαναφερθέντες στους κορυφαίους της μονωδίας. Συνέχεια →