Category Archives: ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Αναμφίβολα τα εργαλεία των σύγχρονων μελετητών ξεπερνούν εκείνα της Αναγέννησης και της βικτωριανής εποχής, αλλά από τη στιγμή που ούτε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δύναται να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση, αναπόφευκτα μπαίνουν στη συζήτηση υποκειμενικοί παράγοντες. Και από τη στιγμή που ο άνθρωπος όπως σκιαγραφείται στις επιστολές εν πολλοίς δεν συμμορφώνεται με το πορτρέτο που έχει δημιουργήσει μεγάλο μέρος της δυτικής παράδοσης για τον φιλόσοφο, η διαμάχη για τη γνησιότητα των επιστολών θα εξακολουθεί να μαίνεται. Συνέχεια →

Λέγει ο Επίκουρος «Ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτε για εμάς, γιατί όταν υπάρχουμε ο θάνατος δεν είναι παρών, ενώ όταν ο θάνατος είναι παρών εμείς έχουμε πάψει να υπάρχουμε» Οι Επικούρειοι δεν συμμερίζονταν την κοινή πίστη στην ύπαρξη ζωής μετά θάνατον και θεωρούσαν ότι με τον θάνατο όλα τελειώνουν καθώς δεν έβλεπαν κάποιο αποδεικτικό στοιχεία για την ύπαρξη της υποτιθέμενης μετά θάνατον ζωής. Σύμφωνα με τον Επίκουρο η αναμονή κι ο φόβος του θανάτου είναι η μεγαλύτερη από όλες τις αγωνίες, τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση. Αυτή οδήγησε και στην δημιουργία της πίστης περί μετά θάνατον ζωής η οποία όμως δημιουργεί αγωνία στους ανθρώπους καθώς συνεπάγεται είτε μια αιωνιότητα ευτυχίας για τους ηθικούς, είτε μια αιωνιότητα δυστυχίας για τους ανήθικους. Οι Επικούρειοι διαλύουν και τερματίζουν αυτήν την αγωνία μην πιστεύοντας στο περί μετά θάνατον ζωής. Αλλωστε κάθε φιλόσοφος ως αναζητητής της Γνώσης και της Δύναμης, οφείλει να γνωρίζει κι όχι να πιστεύει, ό,τι δεν γνωρίζει το αναζητά, αλλά ποτέ δεν πέφτει στην δεισιδαιμονία της πίστης. Συνέχεια →

Από το 1931, οπότε και μεταβαίνει στην Αθήνα προκειμένου να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και θα αρχίσει την πάλη του, σε μια πνευματική περιπέτεια ανάλογη με του Σολωμού, για να καθυποτάξει την ελληνική γλώσσα, μια γλώσσα “κατ’ εξοχήν πλατωνική”, καθώς όπως έλεγε “η πατρίδα του ποιητή είναι η γλώσσα […] οφείλει να επιστρέψει στην πατρίδα για ν’ αποδώσει στο έργο το ύφος που του αρμόζει, κείνη τη γραμμή που αποκαλύπτει «αλήθεια» τον πρόσκαιρο κόπο του ανθρώπου. Ήθος του ποιητή είναι η γλώσσα ˙ αυτή εμπεριέχει το έθνος (που για μας αντιπροσωπεύει ό,τι «η Πατρίδα κ’ η Πίστις» για το Σολωμό), και στο έθνος τόσο ο ποιητής όσο ο πολίτης πιστεύουνε”. Συνέχεια →

Κι αμέσως ο Αριστοτέλης αισθάνεται ότι η φράση «χωρίς να φοβάται τίποτε» πρέπει να διευκρινιστεί: «Κι όταν λέμε “άφοβος” δεν εννοούμε την περίπτωση που συμπέσει να είναι ο ανδρείος γενικώς και απολύτως άφοβος. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ανδρείος, ούτε και η ανδρεία σημαίνει “δε φοβάμαι τίποτα”· μ’ αυτή τη λογική, και η πέτρα και τα άλλα άψυχα θα ήταν όλα τους ανδρεία· ανδρείος δεν είναι αυτός που δεν έχει φόβο, αλλά αυτός που αντέχει το φόβο· γιατί το αντίθετο, να δέχεται δηλαδή τον κίνδυνο χωρίς να φοβάται, δεν είναι του ανδρείου» (1191a 20.11). Συνέχεια →

Το κέντρο «γιορτάζει» την επέτειό του με έναν άκρως αριστοτελικό τρόπο, δηλαδή φωτίζοντας τις ιδέες του μεγάλου Σταγειρίτη φιλοσόφου για τις επιστήμες με μια διεθνή διαδικτυακή ημερίδα. «Υπήρξε θεμελιωτής των επιστημονικών κλάδων που γνωρίζουμε σήμερα, όπως της φυσικής, της βιολογίας, του δικαίου, της μετεωρολογίας», συμπληρώνει η καθηγήτρια και πρόεδρος του Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών από την ίδρυσή του.
Συνέχεια →

Ειδικά για τα Αρχαία Στάγειρα φέτος έγινε μια μεγάλη προσπάθεια για τον καθαρισμό των μονοπατιών, τη χάραξη ασφαλών διαδρομών, την αλλαγή των ξύλινων υποστηλώσεων στις διαδρομές και των ενημερωτικών πινακίδων. Επίσης έχει τυπωθεί ένας δίγλωσσος κατάλογος (ελληνικά-αγγλικά) με φωτογραφίες και πληροφορίες για τους τουρίστες, που είναι διαθέσιμος όχι μόνο στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά και στα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής. Συνέχεια →