Category Archives: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Επίσης η λέξη τουρισμός και τα παράγωγά της, που εισήλθαν στην ελληνική γλώσσα από τις γαλλικέ ς λέξεις «tour» και «tourisme», προέρχονται από την ελληνική λέξη «τόρνος», το οποίο ήταν ένα μηχάνημα σαν τον διαβήτη και πέρασε στη λατινική γλώσσα ως tornare, που σήμαινε γυρίζω τον τροχό και στα γαλλικά ως tourner, που σημαίνει περιστρέφω. Συνέχεια →

Ο όρος καθιερώθηκε από προπολεμικά, όταν οι τότε τσαγκάρηδες στην Αθήνα την επόμενη μέρα της Κυριακής, δηλαδή τη Δευτέρα, επειδή δεν είχαν δουλειά είχαν καθιερώσει από μόνοι τους συνέχιση διήμερης αργίας κάθε εβδομάδα, έχοντας τα καταστήματά τους κλειστά και τη Δευτέρα. Συνέχεια →

«Τα χημικά στοιχεία βρίσκονται παντού γύρω μας-παντού μέσα μας… Το 85% και πλέον των χημικών στοιχείων είναι μέταλλα. Τα μέχρι σήμερα γνωστά χημικά στοιχεία (φυσικά και τεχνητά) είναι περί τα 120. Τα ονόματά τους που έχουν ελληνική προέλευση είναι 42. Κανένας Έλληνας όμως δεν συνεισέφερε στην ανακάλυψή τους» έλεγε το αποτέλεσμα του …τεστ, που έκανε στους χημικούς και αρχαιολόγους ακροατές του ο εισηγητής της εκδήλωσης Περικλής Ακρίβος. Συνέχεια →

Ξεκινώντας από τους γείτονές μας, βλέπουμε στην Κροατία την μεγάλη αγάπη που έχουν για την ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό. Η καθηγήτρια Κοραλία Τσερνίκοβιτς, πριν από κάποια χρόνια, σε ομιλία της κατά την απονομή των βραβείων σε διαγωνισμό Αρχαίων Ελληνικών είπε: «Η ελληνική παρουσία στην Κροατία ήταν αιώνια και θα ήθελα να την καταδείξω μόνον σε μερικά στοιχεία».
Συνέχεια →

Το κεφαλαίο ωμέγα το ξέρουν όλοι οι φυσικοί του κόσμου, καθώς συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αντίστασης στο Διεθνές Σύστημα (το Ωμ), αλλά και το σωμάτιο Ω. Και το πεζό ωμέγα δεν πάει βέβαια πίσω, καθώς είναι το διεθνές σύμβολο της γωνιακής ταχύτητας, της ταχύτητας ενός σώματος που εκτελεί κυκλική κίνηση. Συνέχεια →

Ο Adrados αναφέρεται και σε κάτι άλλο: Κατά την επεξεργασία του Αρχαιοελληνικού – Ισπανικού Λεξικού που πραγματοποιούμε στην Ισπανία, η αφθονία των νέων λέξεων, που συναντάμε σε νέα έγγραφα ή κατά την διερεύνηση των ήδη γνωστών ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Εκεί που δημιουργούμε μία φράση, σε μια γλώσσα, όπως είναι τα ισπανικά, οι Έλληνες μπορούσαν και μπορούν να δημιουργούν μία λέξη, με όλη τη δυνατότητα σύνθεσης, που αυτό συνεπάγεται. Από εδώ διαφαίνεται ο αξεπέραστος πλούτος του ελληνικού λεξιλογίου, του αρχαίου και του νέου. Αυτή είναι η αίγλη τόσο της αρχαίας ελληνικής επιστήμης, όσο και της νεοελληνικής ποίησης…
Συνέχεια →

Λέμε «τον Νίκο» ή «το Νίκο»; Είναι σωστό το «όσον αφορά σε»; Πότε το κόμμα είναι αχρείαστο και γιατί καμιά φορά τα «που» και «πως» απαιτούν τόνο; Συγκεντρώνουμε δέκα συνηθισμένες παρεξηγήσεις της ελληνικής γλώσσας που προκαλούν συχνά συντακτικά και γραμματικά λάθη, και βρίσκουμε ποια είναι η σωστή τους χρήση σε κάθε περίπτωση. Συνέχεια →