Category Archives: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

«Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;»αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης 1902-1998) πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών της εποχής· μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκσυγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνική γλώσσα. Συνέχεια →

Στὸ συγκεκριμένο βιβλίο, ποὺ ἐξέδωσε Γερμανὸς καθηγητὴς Γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Χαϊδελβέργης τὸ 1987, παρουσιάζονται περισσότερες ἀπὸ 800 λέξεις ἀπὸ τὶς γλῶσσες τῆς Πολυνησίας, ποὺ πιθανότατα προέρχονται ἀπὸ τὰ ἑλληνικά, καθὼς καὶ ἐπιχειρήματα ὑπὲρ μιᾶς πρωΐμου ἑλληνικῆς… Συνέχεια →

Άλλοτε χρησιμοποιούμε παροιμίες με επίκεντρο τη θάλασσα κι άλλοτε εκφράσεις από τον θαλάσσιο ή τον ναυτικό κόσμο, που περιγράφουν σκηνές ή καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Συνέχεια →

Από τον χωματόδρομο της Λένορμαν σηκώνεται σκόνη. Ακούγονται φωνές. Πλανόδιοι έμποροι περνούν και η πιτσιρικαρία δίνει ραντεβού στο Καπνεργοστάσιο για σφεντονοπόλεμο με τις «συμμορίες» της Ακαδημίας Πλάτωνος. Το κουρείο του Ζαμπέτα, όπου ο γιος του Γιώργος πρωτομαθαίνει να παίζει μπουζούκι, είναι λίγο πιο κάτω. Το σπίτι της Μάγιας Μελάγια επίσης, του Νίκου Φέρμα, του ολυμπιονίκη Μάντακα. Σπίτια με αυλές και κότες. Με κοινόχρηστες τουαλέτες και πλυσταριό. Η παιδική χαρά όπου έπαιζε μικρός ο Γαβράς, το αρχοντικό όπου συνελήφθη ο Πλουμπίδης, το τραμ προς Κολοκυνθού. Και το ταξί του Καρκαμίτσα, του πρώτου ταξιτζή του Κολωνού, παρκαρισμένο στου Χατζημαλή, έχει φέρει τον Ακη Πάνου σε μια από τις δημοφιλείς ταβέρνες της εποχής… Συνέχεια →

Η ΠΡΟΒΛΗΘΕΙΣΑ τόν 18ο αἰῶνα ἄποψη, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα ἀνήκει στήν Ἰνδοευρωπαϊκή οἰκογένεια γλωσσῶν, καθώς καί ἡ ἄποψη ὅτι τό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι Φοινικοσημιτικῆς προελεύσεως ἀπετέλεσαν ἀντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα ἐντόνων συζητήσεων καί ἀμφισβητήσεων. Δύο θέματα, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀφήνουν ἀδιάφορο κανένα Ἕλληνα, ἀφοῦ τό ὑψίστης σημασίας ἀγαθό τῆς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς, ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, προφορική καί γραπτή, ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν ταυτότητα, τήν συνέχεια, τήν ἐπιβίωση καί τήν προοπτική τοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι ὑπόθεση ὅλων μας. Βεβαίως καί τοῦ ὁμιλοῦντος, λόγω τῆς μακρόχρονης ἐνασχόλησής μου μέ τήν Ἐκπαίδευση καί τήν συναφῆ ἀρθρογραφία μου, μέ τήν ὁποία ἐστηλίτευσα τίς ὀλέθριες νομοθετικές παρεμβάσεις στή γλῶσσα μας, μέ τόν ψευδεπίγραφο χαρακτηρισμό ὡς Ἐκπαιδευτικῶν Μεταρρυθμίσεων. Δεδομένου ὅτι τά δύο αὐτά θέματα εἶναι διεπιστημονικοῦ χαρακτῆρα καί μάλιστα ἀντικείμενο πολλῶν διαφορετικῶν ἐπιστημῶν, ἡ ἐν προκειμένω προσπάθειά μου εἶναι νά παρουσιάσω αὐθεντικές γνῶμες γλωσσολόγων, ἀρχαιολόγων, ἱστορικῶν, ἀνθρωπολόγων, παλαιοντολόγων, ὥστε νά χυθεῖ περισσότερο φῶς στά δύο αὐτά περίπλοκα καί σκοτεινά ἀκόμη θέματα, βάσει καί τῶν νεοτέρων εὑρημάτων καί τῶν ἐξελίξεων στήν ἀνθρώπινη ἀρχαιογενετική (αDNA) καί τήν πληθυσμιακή γενετική. Ἐξελίξεων, οἱ ὁποῖες ἀνέτρεψαν ἤ καί ἐπιβεβαίωσαν προγενέστερες ὑποθέσεις.
Συνέχεια →

Έχουμε τόσο ωραία και πλούσια γλώσσα, που είναι απορίας άξιο γιατί συνήθως χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και εκφράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.
Συνέχεια →