Category Archives: ΕΟΚΑ

Ο Σάββας Ροτσίδης τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και τη Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία. Εργαζόταν στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία ως λογιστής και μετά ως αποθηκάριος στο μεταλλείο Μιτσερού. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ από την αρχή του αγώνα, συνεργαζόμενος με τις ανταρτικές ομάδες Πιτσιλιάς. Στις 18 Νοεμβρίου 1955 πήρε μέρος στη δεύτερη επιχείρηση του τομέα Πιτσιλιάς, την επίθεση εναντίον της φρουράς των εκρηκτικών υλών του μεταλλείου Μιτσερού. Το μεταλλείο Μιτσερού ήταν η κύρια πηγή εφοδιασμού της ΕΟΚΑ με δυναμίτιδα. Συνέχεια →

Στα πολύ σπουδαία αυτά λόγια του αγωνιστή, βρίσκεται η λύση στο αδιέξοδο που έχει περιέλθει η νεολαία του τόπου μας σήμερα. Πως μέσα από το χάος, μπορεί να αντικρίσει το φως που θα της δώσει την δυναμική αυτή, όλα αυτά που πρέπει να διέπουν κάθε Έλληνα νέο έτσι ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών, τόσο για τον ίδιο όσο και για την πατρίδα μας. Συνέχεια →

Ακριβώς πριν τρία λεπτά μας ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21.9.1956, θα εκτελεσθούμε. Ίσως, όταν διαβάζετε αυτό το γράμμα, εγώ να μην υπάρχω αναμεταξύ στους ζωντανούς. Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα, στην τόσο νεαρή μου ηλικία. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Σας εύχομαι, αγαπημένα μου παιδιά, να γινήτε καλοί Χριστιανοί και καλοί Έλληνες Κύπριοι. Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής. Να είσθε πάντα βέβαιοι ότι σας αγάπησα τόσο θερμά και με μια απέραντη πατρική αγάπη. Αλλά δυστυχώς σας αφήνω, χωρίς να σας δω να μεγαλώνετε, όπως το ονειρευόμουν… …Κι εσύ, πολυαγαπημένη μου Γιαννούλα, σου ζητώ για τελευταία χάρη να περνάς καλά με τα παιδιά μας. Συνέχεια →

Γιατί καλή η μόδα και το marketing, οι σημαίες της Αγγλίας που είναι μοδάτες, η Ελισάβετ σε κουκλάκι, η πλάκα με την Ζωζώ κλπ αλλά όταν η βασίλισσα είχε την ευκαιρία να σώσει κάποιες ψυχές από την εκτέλεση, έκανε πως δεν άκουγε και δεν έβλεπε… Και μερικά χρόνια μετά κάνουμε το ίδιο εμείς. Εμείς που θα έπρεπε να θυμόμαστε. Που θα έπρεπε να μην ξεχνάμε. Ή τουλάχιστον να τιμούμε όσους θυσιάστηκαν στο όνομα της ελευθερίας… Που πάλεψαν για εκείνους και τα παιδιά τους. Για την πατρίδα τους. Για την Κύπρο. Για τον Ελληνισμό. Συνέχεια →

Ο Μιχαλάκης Παρίδης υπήρξε από τους αγωνιστές εκείνους της ΕΟΚΑ που μυήθηκαν στις τάξεις της Οργάνωσης πριν από την ιστορική μέρα της 1ης Απριλίου 1955. Την 1η Απριλίου 1955 έδρασε επικεφαλής της ομάδας «Άρης», η οποία με τα μέλη της ομάδας «Κρόνος» έκαμαν βομβιστική επίθεση εναντίον της αίθουσας συνεδριάσεων του Δικαστηρίου Λάρνακας. Συνελήφθη την ίδια νύκτα με άλλους τέσσερις συναγωνιστές του και καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση. Συνέχεια →

Τη νύκτα της 23ης Αυγούστου 1958 ενέπεσε με τρεις συναγωνιστές του σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών, ενώ μετέφεραν προς απόκρυψη μεγάλη ποσότητα οπλισμού. Με το “αλτ” που πρόσταξαν οι Άγγλοι, ο Σιάλος πυροβόλησε και πέτυχε τον πρώτο Άγγλο στρατιώτη, σύμφωνα με μαρτυρία του Παναγή Λάρκου που επέζησε. Έριξε τη μια από τις δυο χειροβομβίδες που κρατούσε και άλλοι πέντε στρατιώτες σκοτώθηκαν. Δέχτηκαν όμως τα πυρά δεύτερης ομάδας Άγγλων στρατιωτών, από τα οποία ο Σιάλος έπεσε νεκρός. Συνέχεια →

9 Αυγούστου 1956. Ο γαλανός ουρανός της μεγαλονήσου μας μαύρισε για άλλη μια φορά, θρηνώντας τρία παλικάρια που δεν τα φόβιζε ο θάνατος γιατί θεωρούσαν τη ζωή περιττή μέσα στη σκλαβιά. Τρεις νέοι Έλληνες και μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το φως της λευτεριάς που δεν μπορούσαν να του αντισταθούν. Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ. Συνέχεια →

Στην μάχη του Μαχαιρά συμπολέμησε με τον Αυξεντίου και από την φωτιά στο κρησφύγετο έπαθε εγκαύματα. Συνελήφθη, βασανίστηκε και ύστερα από τρεις ημέρες μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο, για να περιποιηθούν τα εγκαύματά του. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση και απολύθηκε με το τέλος του Ένοπλου Αγώνα και την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνέχεια →