Category Archives: ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ὁ Ἴων Δραγούμης τὸν Πατριωτισμὸ τὸν ἐνήργησε δὲν τὸν φώναξε. Ὅ,τι ὀνειρεύτηκε καὶ ὅ,τι ζήτησε γιὰ τὴν Ἑλλάδα, μπορεῖ νὰ γίνει, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουνε πολλοί. Καὶ αὐτὸ φάνηκε ἀπὸ τὴ δράση του καὶ ἀπὸ τὰ βιβλία του. Ὅλη ἡ συγγραφική του ἐργασία, ἕνα σκοπό εἶχε, νὰ ξυπνήσει τὴν κοιμισμένη ἐνέργεια στὶς ψυχὲς τῶν νέων. Συνέχεια →

Το δεύτερο ήμισυ του 18ου και τις αρχές του 19ου αι. αναπτύχθηκε από τον Γάλλο Coeurdoux (1767), τον Άγγλο William Jones (1786) και από τους Γερμανούς Fr. Schlegex (1772-1829) και Fr. Bopp (1791-1867) η θεωρία των Ινδοευρωπαίων, η οποία εξυπηρετούσε τις αποικιοκρατικές χώρες. Κατά την θεωρία αυτή άνθρωποι από την Ινδία προχώρησαν προς την Ευρώπη και την 3η π.Χ. χιλιετία έφθασαν στα Ουράλια όρη και άλλοι προχώρησαν προς την Δ. Ευρώπη και άλλοι από το 2000 π.Χ. άρχισαν να κατεβαίνουν στο νότιο τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου ως Ίωνες, το 1800 π.Χ. ως Αχαιοί και το 1100 π.Χ. ως Δωριείς. Συνέχεια →

Ποια είναι η καταγωγή των Ελλήνων; Κάποιοι «Ινδοευρωπαίοι» εξολόθρευσαν κάποιους «προέλληνες«; Ή μήπως αυτή είναι μια θεωρία που έρχεται για να κρύψει την αλήθεια; Ισχύει η αφροκεντρική θεωρία καταγωγής του ανθρώπου; Συνέχεια →

Η Παρακμή των ημερών μας, δεν είναι τυχαία, ή καρμική. Πηγάζει στο ψηλό βουνό του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου που δημιουργήσαμε ή ανεχτήκαμε. Αυτή η καθεστηκυία τάξη που σχεδίασε, παράγει και θεοποιεί τον μέτριο άνθρωπο της εποχής. Τον άνθρωπο με τις μετρημένες πολιτικά ορθές λέξεις, με την καταναλωτικο-κεντρική ζωή, τον άπιστο, άφυλο, αμόρφωτο παρόλα τα Πανεπιστήμια, αγενή κι άτιμο καταφερτζίκο του σήμερα. Τον μετριοπαθή που δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργήσει αλλά μόνο θα καταναλώνει. Θα βιώνει την επιτυχία και την ευτυχία, όσο έχει χρήμα. Συνέχεια →

Εμείς οι ιδεολόγοι είμαστε οι πνευματικοί πατέρες του λαού, είμαστε οι πραγματικοί ποιμένες του. Εμείς κρατάμε στα χέρια μας την ψυχή του, την καρδιά του, το πνεύμα του. Εμείς αν το θελήσουμε τον διαφθείρουμε ως το κόκκαλο. Εμείς αν θέλουμε τον αναρρώνουμε, τον αρρωσταίνουμε, τον πεθαίνουμε, του στερούμε κάθε καλό, κάθε χαρά. Εμείς αν θέλουμε τον βοηθούμε να ανθίσει, να είναι παραδειγματικός, θαυμάσιος. Ούτε ο Δεληγιάννης, ούτε ο Τρικούπης (πολιτικοί της εποχής) ούτε κάποιος άλλος φταίει για ότι έγινε ή για ότι γίνεται. Φταίνε κυρίως πρώτα οι άνθρωποι του πνεύματος και εμάς βαρύνει όλη η ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, αλλά και εξ’ ολοκλήρου η φοβερή ευθύνη για το μέλλον. Συνέχεια →