Category Archives: Ήπειρος

Ομολογώ ότι τη λέξη αυτή, απλουταριά, την πρωτοάκουσα μικρός, πολύ μικρός. Είχα κάνα δυο χρόνια καβαλικέψει την πρώτη δεκαετία της ζωής μου. Ήταν απόγιομα, όταν είχα αναλάβει εγώ και ο ξάδερφός μου να φυλάμε τα γίδια της γειτονιάς, εργολαβικά. Μιλάμε για μεροκάματο. Βγάζαμε το χαρτζιλίκι μας. Εμείς, όμως στην ουσία δεν τα φυλάγαμε. Τα παρατούσαμε στις λάκκες και «όποιος θα έσκουζε το χωράφι του». Το έκαναν «καλοκαιρινό!». Ήμασταν φυσικά απασχολημένοι, καθόσον επιδιδόμασταν στο άθλημα της χαρτοπαιξίας. Μια – δυο – εκατόν δύο φορές, ώσπου ξεκάμπισε η Αποστόλαινα με κάτι στούμπια στα χέρια, άλλο πράμα. Είχε και μεγάλη δύναμη και δυνατή φωνή. Άχαξε ο τόπος. «Μωρέ διαολοσκυλ(ι)σμένα αφήκαταν τ’ς γίδις απλουταριά και δεν άφ’σαν τίποτε στο χωράφ’. Θα σας στ(ου)μπίσω στο γ’δί μωρέ ζαλοταραμένα». Συνέχεια →

Χριστούγεννα… Στην καρδιά του χειμώνα, που πολλές φορές στην Ήπειρο είναι βαρύς. Παραδόσεις και έθιμα, με επιρροές από τη θρησκεία, αλλά και τον αγώνα για την καθημερινότητα έρχονται από το βάθος του χρόνου, στην Ήπειρο και τηρούνται έως σήμερα. Συνέχεια →

Η παράδοση σε όλες τις εκφάνσεις της -ιστορικές, θρησκευτικές, λαϊκές, οικογενειακές- είναι φωτεινός οδηγός για τις επόμενες γενιές. Δόξα τω Θεώ, η πατρίδα μας έχει τόσους και τέτοιους ανεκτίμητους πολιτιστικούς θησαυρούς που πρέπει να τους έχουμε πάντα σαν πρότυπο για να πορευτούμε στη σημερινή εποχή η οποία ταλανίζεται από ξεπεσμό των θεσμών και των ιδανικών μας. Πρέπει η παράδοση να είναι ριζωμένη βαθειά στην ψυχή και στην καρδιά μας, στη συνείδησή μας, πρέπει να προστατεύουμε ως κόρην οφθαλμού τα ήθη και έθιμά μας. Συνέχεια →

Από σήμερα (του Προφήτη Ηλία) διανύουμε ήδη την κατ’ εξοχήν περίοδο των παραδοσιακών πανηγυριών, τα οποία θα κορυφωθούν τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, με τη συμμετοχή και εκατοντάδων αποδήμων Ηπειρωτών που θα επισκεφθούν την πατρώα γη τους.
Συνέχεια →

Ο πατέρας μου θα πήγαινε δάσκαλος σε ένα χωριό δίπλα στην πόλη της Παραμυθιάς, τις Παγκράτες όπως το λέγανε οι χωριανοί. Τα χωριά και ο κόσμος τους δεν ήταν για τον πατέρα μου άγνωστα. Γνώριζε όλους τους ανθρώπους έναν έναν και ακόμη τις ζωές τους, μιας και με τους περισσότερους ήταν συναγωνιστές στον πόλεμο. Συνέχεια →

* Οι λαχανόκηποι (μποστάνια) παλιότερα ήταν στην παραλίμνια περιοχή και συγκεκριμένα από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Κοπάνων, πίσω από το σπίτι του Νεομάρτυρα Γεωργίου και μέχρι το δρόμο που οδηγούσε στο Μώλο, μπροστά από το Νοσοκομείο «Γ. Χατζηκώστα», καλύπτοντας και μέρος της περιοχής Μάτσικα. Συνέχεια →

Άπειρος χώρα, Αρχέγονος Ελλάς.
Γη των Σελλών, των Μολοσσών, των Αθαμανών.
Γη του Πύρρου και των Αρχόντων του Βυζαντίου.
Γη ματωμένη και περήφανη, ποτισμένη από τους αγώνες του Ηπειρώτη και της Ηπειρώτισσας για αξιοπρέπεια και προκοπή, για ζωή και για λευτεριά, που σαν κάθε Έλληνας την έκρινες αγαθό πολυτιμότερο και από τη ζωή. Συνέχεια →