Category Archives: Ν. Αττικής

Συνέχεια →

Το παλαιόν όνομα, το οποίον έμεινεν από το ξενοδοχείον ή το πεταλωτήριον -δεν ενθυμούμαι καλά, ο φίλος μου κ. Καμπούρογλου θα ενθυμήται καλλίτερα-, κάποιου Χαύτα, επεξετάθη και επεκτείνεται ολονέν εις όλην την περιοχήν. Και από πρωίας μέχρις βαθείας νυκτός, η περιοχή αυτή είναι πλημμυρισμένη από τον ποικιλότερον κόσμον, παρουσιάζουσα μεγαλητέραν ζωήν και κίνησιν από κάθε άλλο μέρος των Αθηνών. Συνέχεια →

Κανένας, μα κανένας Πειραιώτης, δεν θα άλλαζε τότε τον Πειραιά μας με καμία «αριστοκρατική» συνοικία έξω από αυτόν και με κανένα προάστιο από το οποίο αντικρίζεις τη θάλασσα με το κανοκιάλι! Δυστυχώς ελάχιστα απέμειναν από τον Πειραιά των χρόνων εκείνων. Στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης οι αναμνήσεις θάφτηκαν. Η νέα εποχή που ανέτειλε δεν άφησε χώρο για απογευματινά σεργιάνια και για ανέμελες βουτιές στην Πειραϊκή. Για αυτό και όλες οι θύμισες, όλες οι περιγραφές ενός Πειραιά, που υπάρχει πια μόνο στις αναμνήσεις, περιγράφεται σε μια λέξη και μόνο: Νοσταλγία. Συνέχεια →

Ο Άϊ-Γιάννης της Κολώνας, σκίτσο του Δανού αρχιτέκτονα Harald Conrad Stilling, 1853. Στην οδό Ευριπίδου, γύρω από έναν αρχαίο κίονα, είναι χτισμένο ένα εκκλησάκι, ο Άϊ-Γιάννης της Κολώνας. Κάτω από αυτόν τον κίονα, απομεινάρι κάποιου ασκληπιείου ίσως, ο άγιος είχε … Συνέχεια →

Μαγαζιά που πουλούσαν αυγά …αυγοπωλεία επίσης υπήρχαν με υπαλλήλους με άσπρες ποδιές όπως το παραπάνω στην φωτογραφία και μάλιστα με φωτεινή επιγραφή. Συνέχεια →

Ένα ζήτημα το οποίο σπανίως αναφέρεται που αφορά επίσης στην δυσκολία επιβίωσης την δύσκολη περίοδο της κατοχής, είναι και το μέγα ζήτημα του νερού! Ενώ όλοι μιλούν για τη δυσκολία εξεύρεσης φαγητού, ουδείς συνήθως αναφέρεται στο μέγα θέμα της ύδρευσης. Ήδη με την κήρυξη του πολέμου τον Οκτώβριο του 1940, η Υπηρεσία Αντιαεροπορικής αμύνης συνιστούσε αφενός να υπάρχει νερό σε καταφύγια και σε σπίτια, καθώς δεν απέκλειε διακοπές στην υδροδότηση. Ήταν πολύ πιθανό μια εναέρια επίθεση να προκαλούσε την καταστροφή των σωλήνων ύδρευσης. Έπρεπε κάθε σπίτι να φροντίσει να αποθηκεύσει εντός δοχείων και σκευών νερό. Τα παρατημένα στην άκρη Αιγινήτικα κανάτια γνωρίζουν νέες μέρες δόξας. Μέχρι το βράδυ δεν υπήρχε διαθέσιμη στάμνα προς πώληση σε μπακάλικα και άλλα μαγαζιά. Συνέχεια →

Περνούσε από την γειτονιά με το τσουβάλι στον ώμο  φωνάζοντας «…ο πααααλιατζής». Και τι θα μπορούσε να βρεί θα ρωτούσε κάποιος σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας; Συνέχεια →