Category Archives: Ν. Αττικής

Εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν μόνον ο περίπατος των τετράποδων που είχε αναλάβει. Φρόντιζε για τον γιατρό και την περιποίησή τους. Διότι στην Αθήνα των τελευταίων προπολεμικών χρόνων υπήρχαν ήδη κλινικές ζώων αλλά και τουλάχιστον δύο ινστιτούτα! Λουτρό, βούρτσισμα, χτένισμα, κόψιμο νυχιών, ψεκασμός με φάρμακο για τα παράσιτα και καθαρισμός αυτιών ήταν από τότε γνωστά.

Συνέχεια →

Πρόκειται για τριμερή μορφή χορού. Σήμερα μας είναι γνωστά τα δύο πρώτα μέρη, το τρίτο μέρος έχει χαθεί στο διάβα του χρόνου. Ως εισαγωγή στο μουσικό μέρος που προηγείται του χορού, ο πρωτοχορευτής κάνει μια στροφή στο χώρο περπατώντας εκεί όπου πρόκειται να χορέψει έχοντας τα χέρια ανοιχτά σχεδόν σαν να χαιρετά τους παρευρισκόμενους. Είναι σαν μια προθέρμανση για αυτό που θα ακολουθήσει.
Συνέχεια →

Ο Γιάννης ο Μπριόλας ήταν από το Μεσολόγγι, είχε πελάδα, γι’ αυτό βάφτισε την ταβέρνα του έτσι. Μπριόλας δεν ήταν το πραγματικό του όνομα, αλλά το παρανόμι που του είχαν κολλήσει στα νιάτα του, γιατί έβαζε μπριγιόλ στα μαλλιά του, για να είναι περιποιημένος. Ήταν ψηλός και όμορφος, περπατούσε κι έκανε στράκες! Συνέχεια →

Ο στυλίτης δεν ήταν στοιχειό. Ήταν ένας ασκητής που είχε στήσει τη σκήτη του πάνω σε δύο στύλους. Έριχνε μ’ ένα σκοινί το καλάθι του και οι Αθηναίοι έβαζαν μέσα φαγητό και νερό. Λένε πως και ο ίδιος κατέβαινε και ξανανέβαινε στον στύλο. Στον ένα και πλέον αιώνα της ύπαρξής της, η σκήτη φιλοξένησε και άλλους ασκητές. Το παράξενο κτίσμα, ερειπωμένο πλέον, κατεδαφίστηκε περί το 1870. Συνέχεια →

Η τράτα εισήχθη κάποτε στη σχολική διδασκαλία, ενώ περιζήτητες ήταν οι στολές των Μεγάρων τη δεκαετία 1930. Σχεδόν όλοι οι ξένοι πρέσβεις με τις οικογένειές τους, καθώς και οι παρεπιδημούντες περιηγητές έφθαναν στην κωμόπολη των Μεγάρων για να παρακολουθήσουν το υπέροχο θέαμα. Επίσης, πολλοί ήταν εκείνοι που ζητούσαν να αποκτήσουν ένα από αυτά τα αριστουργήματα της λαϊκής τέχνης. Συνέχεια →

Ύστερα από πέντε ολόκληρες γενιές -την τέταρτη διαδέχεται ο γιος της Αντώνης- η οικογενειακή επιχείρηση καλά κρατεί. Σε μία εποχή που τίποτα δεν γίνεται στο χέρι και ούτε κρατάει για πάντα η Ζωή είναι εδώ για να συντηρήσει τα παλιά αντικείμενα, τα παλιά έπιπλα που έχουν φθαρεί, δίνοντας τους τη δυνατότητα να μεταφέρουν την ιστορία του ένδοξου παρελθόντος στο παρόν. Να αναβιώσουν στο σήμερα γεγονότα των Βαλκανικών Πολέμων, της Μικρασιατικής Καταστροφής, των Α΄ και Β΄ Παγκοσμίων Πολέμων. Συνέχεια →

Αν και τα ημερολόγια ανήγγειλαν το γεγονός με τη γνωστή φράση «Αρχή Τριωδίου» ελάχιστα συνέβησαν. Τίποτα δεν θύμιζε τις παλαιότερες εποχές, όταν κυριολεκτικώς χαλούσε ο κόσμος. Μέρες πριν από το άνοιγμα του Τριωδίου τα ψιλικατζίδικα και τα κουρεία κρεμούσαν στους τοίχους μέσα και έξω από το κατάστημα κουστούμια μασκαράδων προς ενοικίαση. Εξάλλου, μόνον για την περίοδο των Απόκρεω νοικιάζονταν όσα άδεια καταστήματα υπήρχαν στους κεντρικούς δρόμους αφού τα αποκριάτικα είδη είχαν πέραση. Συνέχεια →