Category Archives: Ν. Ιωαννίνων

Η εκδήλωση της 8ης Ιουλίου θα έχει παραδοσιακό γλέντι με τον Αλέξανδρο Αρκαδόπουλο στο κλαρίνο και τον Αντώνη Κυρίτση στο τραγούδι.
Συνέχεια →

Τα αντικείμενα των εργοταξίων, όπως αναφέρει, πρέπει να έχουν σχέση με την ταυτότητα του τόπου. Αυτό αποτελεί ενδιαφέρον για τους νέους, γιατί παίρνουν στοιχεία για το πώς λειτουργούσαν οι κοινωνίες. «Ο αργαλειός έδινε αυτονομία. Δούλευαν ομαδικά, ο ένας βοηθούσε τον άλλον, έκαναν συντροφιά και είχαν ένα υγιή ανταγωνισμό. Ο αργαλειός, είναι ένα από τις αρχαιότερες “μηχανές” που μπορεί να υπάρχει ακόμη στην κοινωνία μας για την κάλυψη πρωτογενών αναγκών. Ωστόσο, μπορεί να γίνει καλλιτεχνική έκφραση, υπάρχουν άνθρωποι που μέσα από την Υφαντική, δημιουργούν έργα τέχνης», σημειώνει η κ. Παγκρατίου και επισημαίνει πως το Ριζάρειο Χειροτεχνικό Κέντρο δέχεται παραγγελίες ακόμη και από μεγιστάνες. Συνέχεια →

Ήδη, οι κάτοικοι από τα χωριά του Δήμου Μετσόβου, αλέθουν στον μύλο και πλένουν στην νεροτριβή. Για να τους διευκολύνουν μάλιστα, πηγαίνουν οι ίδιοι με ένα φορτηγάκι για όλες τις παραγγελίες. Παράλληλα, το εγχείρημα θεωρούν πως έχει ακόμη ένα πλεονέκτημα για τον τόπο τους. Να βοηθήσει και την οικονομία του, μέσω της εκμετάλλευσης του χώρου ως τουριστικού αξιοθέατου. Συνέχεια →

Την Κυριακή της Αποκριάς οι «μπουμπούνες» και οι «τζαμάλες» παίρνουν φωτιά. Στην Καστοριά στην πλατεία του Ντολτσό στήνεται η πιο ωραία «μπουμπούνα» με τα σαρακοστιανά εδέσματα και τα παραδοσιακά συγκροτήματα ενώ στα Ιωάννινα η δημοφιλέστερη είναι η «τζαμάλα»που στήνεται μέσα στο κάστρο, εκεί προσφέρεται άφθονο κρασί και ζεστή φασολάδα με τα τοπικά παραδοσιακά χορευτικά να χορεύουν γύρω από τη φωτιά. Πλήθος κόσμου μαζεύεται και στις δύο πόλεις και η γιορτή τελειώνει τις πρωινές ώρες άλλωστε ο καπνός από τις φωτιές σιγοκαίει μέχρι το πρωί της Καθαράς Δευτέρας. Συνέχεια →

Το κολατσιό τους ήταν ψωμί απ’ το φούρνο του Κωστή και καμμιά ελιά, τυρί, ντομάτα, σκόρδο από το παντοπωλείο του Βακάλη. Καμμιά φορά πηγαίναν και στο Ντίβα, στο Κουρμανιό, για κοιλίτσες, μαγειρίτσα, πατσιά κι αργότερα στον Δαρλαμήτσιο στο υπόγειο του Φλώρου. Συνέχεια →

Όμως δεν είναι μόνο τα πολυφωνικά τραγούδια της περιοχής, αλλά και ο πολιτιστικός χώρος που τη διακρίνει. Έτσι λοιπόν οι διάφοροι πολιτιστικοί φορείς, σύλλογοι, αδελφότητες, ενώσεις, κλπ., προσπαθούν και φροντίζουν μέσα από τα δρώμενά τους και τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις να αναδείξουν αυτόν τον πολιτισμό και να τον μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους για να τους γίνει κτήμα η παράδοση.
Συνέχεια →

Η μεγάλη συνέχεια της διατήρησης της παράδοσης του Μετσόβου από την περίοδο της Τουρκοκρατίας το 15ο αιώνα ως τις αρχές του 20ου αιώνα, οδήγησε στην απόκτηση ιδιαιτερότητας στη μορφή του ως τοπικού ορεινού πολιτισμού. Συνέχεια →

Κόντρα στην εποχή, στην ταχύτητα, στην εξέλιξη… Στη Βήσσανη Πωγωνίου, εικόνες σαν άλλοτε… Εικόνες ανθρώπων που μοχθούν, διατηρώντας ζωντανές μνήμες και παλεύοντας για το μεροκάματο. Συνέχεια →

Η παράδοση σε όλες τις εκφάνσεις της -ιστορικές, θρησκευτικές, λαϊκές, οικογενειακές- είναι φωτεινός οδηγός για τις επόμενες γενιές. Δόξα τω Θεώ, η πατρίδα μας έχει τόσους και τέτοιους ανεκτίμητους πολιτιστικούς θησαυρούς που πρέπει να τους έχουμε πάντα σαν πρότυπο για να πορευτούμε στη σημερινή εποχή η οποία ταλανίζεται από ξεπεσμό των θεσμών και των ιδανικών μας. Πρέπει η παράδοση να είναι ριζωμένη βαθειά στην ψυχή και στην καρδιά μας, στη συνείδησή μας, πρέπει να προστατεύουμε ως κόρην οφθαλμού τα ήθη και έθιμά μας. Συνέχεια →