Category Archives: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Άλλου είδους επεμβάσεις συντήρησης χειρόγραφων από τη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή εποχή ήταν με συμπλήρωμα χαρτιού ή περγαμηνής που χρησιμοποιούνταν για να καλύψει και να διορθώσει απώλειες στο υπόστρωμα. «Τα παλιά βιβλία που δεν μπορούσαν πια να χρησιμοποιηθούν, τα …ανακύκλωναν με έναν τρόπο, χρησιμοποιώντας τα φύλλα τους για να… μπαλώσουν άλλα έγγραφα. Οπότε έπαιρναν ένα κομμάτι τους και με κόλλες της εποχής το κολλούσαν, είτε στο σώμα του βιβλίου (στα φύλλα) και πολύ πιο συχνά στις ράχες, σημείο το οποίο, μαζί με τα περιθώρια, υφίσταται τη μεγαλύτερη φθορά», είπε ο κ. Μπουδαλής. «Μάλιστα, οπουδήποτε υπάρχει απώλεια του κειμένου, είτε γιατί έχει χαθεί είτε γιατί καλύπτεται με μία συμπλήρωση, πάντοτε συμπλήρωναν και το κείμενο που έχει χαθεί κι αυτό γινόταν για να συνεχίσει να χρησιμοποιείται και να υφίσταται ως χρηστικό αντικείμενο», εξήγησε.
Συνέχεια →

α) Εις το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείον: Άπαντα τα αρχαία αντικείμενα (γλυπτά, χαλκά, αγγεία, ειδώλια, νομίσματα) τα χρονολογούμενα από τις προϊστορικής περιόδου μέχρι και της υστέρας ρωμαϊκής. β) Εις το Βυζαντινόν Μουσείον Αθηνών: Αι εικόνες, οι σταυροί και τα Ευαγγέλια της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής τέχνης. γ) Εις το Μουσείον Βυζαντινής Τέχνης Κερκύρας: Τα αντικείμενα σινοϊαπωνικής τέχνης. δ) Εις την Εθνική Πινακοθήκην: Άπαντες οι πίνακες ζωγραφικής. ε)Εις την Βιβλιοθήκην της Βουλής: Άπαντα τα βιβλία στ) Εις τα Γενικά Αρχεία του Κράτους: Άπαντα τα χειρόγραφα (επίσημος αλληλογραφία). ζ) Εις το Εθνολογικόν Μουσείον: Τα είδη οπλισμού, παράσημα και εκείνα εκ των επίπλων, ταπήτων, σκευών εξ αργύρου, χρυσού, πορσελάνης, κρυστάλλου και λοιπά διακοσμητικά αντικείμενα, τα έχοντα καλλιτεχνικήν και ιστορικήν σημασίαν. Συνέχεια →

«Η ολομέτωπη επίθεση στο πολιτισμό από αυτή τη κυβέρνηση και από την υπουργό Πολιτισμού ολοκληρώνεται με αυτό το νομοσχέδιο που μετατρέπει τα πέντε μεγάλα μουσεία της χώρας σε ΝΠΔΔ. Το αρχαιολογικό έργο συνδέεται άρρηκτα με τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Αυτή είναι η επιτομή της μουσειακής πολιτικής της χώρας. Και όσες προσπάθειες και να έγιναν για να αποκοπεί η αρχαιολογική υπηρεσία από τα μουσεία, έπεσαν στο κενό και συνάντησαν τεράστιες αντιστάσεις» τόνισε η κ. Αναγνωστοπούλου και πρόσθεσε: Συνέχεια →

«Αυτός ο κόσμος τελειώνει κατά τον 14ο αιώνα προ Χριστού θα τον δούμε να ανθίσει ξανά εν ετέρα μορφή στην Ελλάδα της αρχαϊκής εποχής με κορυφαία στιγμή τους προσωκρατικούς φιλόσοφος. Εδώ Γεννιέται ο λόγος, η λογική, η επιστήμη, η τεχνική, Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο… Το μικρό βήμα του κούρου είναι ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Καλοκαίρι του 1969 και ο πρώτος άνθρωπος αφήνει το αποτύπωμά του στην επιφάνεια της Σελήνης είναι η απόληξη αυτής της περιπέτειας πού ξεκίνησε με τον μινωικό πολιτισμό από αυτό το ακρογιάλι.». Συνέχεια →

Είναι χαρακτηρισμένο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο μαζί με τον εξοπλισμό και τα λοιπά κινητά αντικείμενα. Το κτήριο αποτελεί μοναδικό σωζόμενο δείγμα προβιομηχανικής παραγωγής σταμπωτών μαντηλιών κεφαλής, με αυθεντικά παραδοσιακά σχέδια από όλη την Ελλάδα, τα οποία διοχετεύονταν εντός και εκτός Ελλάδας κατά το α΄ μισό του 20ού αιώνα. Μετά το 1945 το τυποβαφείο ΒΕΜ εφάρμοσε το τύπωμα των προϊόντων του με τη μέθοδο της μεταξοτυπίας. Συνέχεια →

Τα κωνικά ρυτά που βρίσκονται σε τάφους της μυκηναϊκής εποχής, χρησίμευσαν για την τέλεση των νεκρικών σπονδών,( χοές) από τους συγγενείς, προς τον νεκρό και στις χθόνιες θεότητες που τον υποδέχονταν. Μάλιστα, το σχήμα του αγγείου βοηθούσε τη στήριξή του στο δάπεδο του τάφου, ούτως ώστε , η ροή του υγρού να διαρκέσει περισσότερο , αλλά και να φτάσει πλησιέστερα στον προορισμό του.
Συνέχεια →

Η Χριστίνα Τσάμη, αρχαιολόγος, αναφέρει πως οι εργασίες διακόπηκαν επί της οδού Μ. Αλεξάνδρου, όπου βρέθηκε μια λιθόκτιστη κατασκευή σε βάθος περίπου 60 εκατοστών. Οι εργασίες διερεύνησης των ειδικών συνεχίζονται, προκειμένου να διαπιστωθεί η σύνδεση του ή μη με άλλα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Έτσι, θα εκτιμηθεί και το αρχαιολογικό εύρημα σε σχέση με τον περίγυρο. Συνέχεια →

Oμως δεν είναι όλα ευχάριστα. «Το έργο σου στον Λουμπαρδιάρη, δάσκαλε, αφού υπέστη πολλά, παραμένει ανέπαφο μεν και σωσμένο οριακά, αλλά αχρηστευμένο επί χρόνια. Επιχειρηματίας που να προσφέρει ελληνικό καφέ μόνον με κουλουράκι στον ωραίο εξώστη με μετωπική θέα προς τον Παρθενώνα δεν έχει βρεθεί και ο Δήμος ολιγωρεί», συμπληρώνει, αλλά κρατά τα θετικά από την ωραία αυτοψία: «Και όμως το πνεύμα σου, δάσκαλε, που μας καλούσε στο “σκάμμα της υποταγής”, στη σεμνότητα δηλαδή, θα χαιρόταν σήμερα στο πλάγιο απογευματινό φως. Συνέχεια →