Tag Archives: Άννα Χατζηδήμα

Με την Εθνεγερσία του 1821, η Ήπειρος απεκλείσθη από το (νέο) Ελληνικό κράτος. Ακολούθησαν πολλές επαναστάσεις με σκοπό την απελευθέρωση της Ηπείρου. Το Ηπειρωτικό ζήτημα αρχίζει από το 1828 πριν σταθεροποιηθούν τα όρια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, τα οποία ο Καποδίστριας από την πλευρά της Ηπείρου τα τοποθετούσε στον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι. Τα πρώτα δείγματα ΒορειοΗπειρωτικού ζητήματος εμφανίζονται το 1878 στο Βερολίνειο Συνέδριο, που με την προσθήκη του ΙΓ΄πρωτοκόλλου καθορίζονται τα όρια στον ποταμό Καλαμά (Θύαμι) και τρία χρόνια αργότερα με την μεσολάβηση της Τουρκίας μεταφέρονται στον Άραχθο. Η διχοτόμηση της Ενιαίας Ηπείρου είναι κατασκεύασμα ορισμένων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιδίως της Αυστρίας και της Ιταλίας, για δικά τους συμφέροντα. Οι διάφορες προπαγάνδες πάντα με την υποκίνηση της Τουρκίας, έχουν στόχο την Ήπειρο. Ιδιαίτερα δε το Βόρειο τμήμα της και στόχος των Ελλήνων στα πλαίσια της Μεγάλης Ιδέας, είναι η απελευθέρωση της Ενιαίας Ηπείρου.

Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1912 – 1913 χαρίζει την πολυπόθητη ελευθερία, σ’ όλη σχεδόν την Ήπειρο (Κλεισούρα – Τεπελένι). Οι γνωστές όμως Ευρωπαϊκές δυνάμεις με δύο τελεσίγραφα, τονίζουν πως η περαιτέρω προώθηση των Ελληνικών στρατευμάτων θα θεωρηθεί αιτία πολέμου και θα διακυβεύονταν γενικώτερα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Έτσι σταματούν οι Έλληνες την προέλασή τους προς Αυλώνα. Έφθασε η ώρα που πέφτουν οι μάσκες των μεγάλων δυνάμεων και μετατρέπεται το Ηπειρωτικό ζήτημα, σε ΒορειοΗπειρωτικό!

Στην συνθήκη του Λονδίνου (17-05-1913), τίθεται τέλος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο. Αφήνεται όμως ανοιχτό το θέμα των βορείων συνόρων της Ελλάδος με το υπό σύσταση Αλβανικό κράτος, καθώς και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και ανατίθεται η ρύθμισή του στις έξι δυτικές δυνάμεις. Δύο μήνες αργότερα, υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου, περί ανεξαρτησίας και οργανώσεως του Αλβανικού κράτους και ακολούθως επιδικάζεται με απόφαση των έξι ο Καζάς της Κορυτσάς στην Αλβανία, με όρια προς Φτελιά, Ακρωτήριο, Στύλο, Σάσωνα. Συνέχεια →

Ο Περικλής Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα τον Φλεβάρη του 1870. Στα 17 του φεύγει για την Αθήνα να σπουδάσει ιατρική κι έναν χρόνο αργότερα, πάει στο Παρίσι, για να συνεχίσει τις σπουδές του. Πανέμορφος σαν αρχαίος Έλληνας θεός, με οικονομική άνεση, παρασυρόμενος από την ζωηρή του φύση, αφήνει τις σπουδές και ζει έντονα την νυχτερινή ζωή του Παρισιού. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τα οικονομικά προβλήματα και τα προβλήματα υγείας τον αναγκάζουν να πάει στον μεγαλύτερο αδελφό του στο Λονδίνο και λίγο αργότερα να επιστρέψει στην Αθήνα. Συνέχεια →

ΣΑΜΑΡΑΣ: Κάθε σπίτι, είχε το γαϊδούρι του, για τις ανάγκες της οικογένειας και την μεταφορά διαφόρων πραγμάτων, όπως ελιές, ξύλα, αλέσματα για τον μύλο κ.λ.π. Κάθε γαϊδούρι, είχε το σαμάρι του, για το φόρτωμα. Για τα σαμάρια υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες, που τα έφτιαχναν και τα διόρθωναν. Για την κατασκευή τους ματαχειρίζονταν ξύλο οξυάς. Πολλές φορές στόλιζαν το σαμάρι με διάφορα στολίδια. Συνέχεια →

Με την Εθνεγερσία του 1821, η Ήπειρος απεκλείσθη από το (νέο) Ελληνικό κράτος. Ακολούθησαν πολλές επαναστάσεις με σκοπό την απελευθέρωση της Ηπείρου. Το Ηπειρωτικό ζήτημα αρχίζει από το 1828 πριν σταθεροποιηθούν τα όρια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, τα οποία ο Καποδίστριας από την πλευρά της Ηπείρου τα τοποθετούσε στον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι. Τα πρώτα δείγματα ΒορειοΗπειρωτικού ζητήματος εμφανίζονται το 1878 στο Βερολίνειο Συνέδριο, που με την προσθήκη του ΙΓ΄πρωτοκόλλου καθορίζονται τα όρια στον ποταμό Καλαμά (Θύαμι) και τρία χρόνια αργότερα με την μεσολάβηση της Τουρκίας μεταφέρονται στον Άραχθο. Η διχοτόμηση της Ενιαίας Ηπείρου είναι κατασκεύασμα ορισμένων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιδίως της Αυστρίας και της Ιταλίας, για δικά τους συμφέροντα. Οι διάφορες προπαγάνδες πάντα με την υποκίνηση της Τουρκίας, έχουν στόχο την Ήπειρο. Ιδιαίτερα δε το Βόρειο τμήμα της και στόχος των Ελλήνων στα πλαίσια της Μεγάλης Ιδέας, είναι η απελευθέρωση της Ενιαίας Ηπείρου.

Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1912 – 1913 χαρίζει την πολυπόθητη ελευθερία, σ’ όλη σχεδόν την Ήπειρο (Κλεισούρα – Τεπελένι). Οι γνωστές όμως Ευρωπαϊκές δυνάμεις με δύο τελεσίγραφα, τονίζουν πως η περαιτέρω προώθηση των Ελληνικών στρατευμάτων θα θεωρηθεί αιτία πολέμου και θα διακυβεύονταν γενικώτερα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Έτσι σταματούν οι Έλληνες την προέλασή τους προς Αυλώνα. Έφθασε η ώρα που πέφτουν οι μάσκες των μεγάλων δυνάμεων και μετατρέπεται το Ηπειρωτικό ζήτημα, σε ΒορειοΗπειρωτικό!

Στην συνθήκη του Λονδίνου (17-05-1913), τίθεται τέλος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο. Αφήνεται όμως ανοιχτό το θέμα των βορείων συνόρων της Ελλάδος με το υπό σύσταση Αλβανικό κράτος, καθώς και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και ανατίθεται η ρύθμισή του στις έξι δυτικές δυνάμεις. Δύο μήνες αργότερα, υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου, περί ανεξαρτησίας και οργανώσεως του Αλβανικού κράτους και ακολούθως επιδικάζεται με απόφαση των έξι ο Καζάς της Κορυτσάς στην Αλβανία, με όρια προς Φτελιά, Ακρωτήριο, Στύλο, Σάσωνα. Συνέχεια →