Tag Archives: έθιμα

Η Πρωτομαγιά ανοιξιάτικη γιορτή, πολύ πριν γίνει εργατική γιορτή, κοντά πάντοτε στο Πάσχα, συνδυάζει αρχέγονα λατρευτικά στοιχεία που σχετίζονται με τη λατρεία των νεκρών (Λεμούρια, Ροζάρια) και την αναγέννηση της φύσης. Θεωρείται παρετυμολογικά ευνοϊκή για τα μάγια, όπως και ολόκληρος ο μήνας Μάιος. Συνέχεια →

Συνέχεια →

Με τον καιρό σύμμαχο η συμμετοχή στο δρώμενο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με την παραλία της Νάξου να θυμίζει καλοκαίρι από το πλήθος κόσμου που την είχε κατακλύσει, αλλά και τους εκατοντάδες λαμπαδηφόρους που έδωσαν κι εφέτος βροντερό παρών στις μοναδικές Λαμπαδηφορίες της Νάξου. Συνέχεια →

Στην αρχαία Ελλάδα, ο σκοπός του καρναβαλιού δεν ήταν η ψυχαγωγία, αλλά η μαγική υποβοήθηση της γης για βλάστηση με τη βοήθεια χορών, μεταμφιέσεων και ποικίλων λαϊκών δρώμενων, με σκοπό να εξευμενιστούν τα κακά πνεύματα. Οι σύγχρονοι μελετητές στην αρχή θεωρούσαν ότι το έθιμο έρχεται κατευθείαν από την διονυσιακή λατρεία, σήμερα ωστόσο οι περισσότεροι κλείνουν στο ότι η τελετουργία αυτή είναι αρχαιότερη και από τον Διόνυσο. Θεωρείται πράξη της θρησκείας των πρωτόγονων γεωργών με μαγικά. Συνέχεια →

Πρωί ψυχοσάββατου κάθε νοικοκυρά ετοιμάζει την κινίστρα της (ψάθινο στρόγγυλο πανέρι). Μέσα βάζουν στη μέση ένα πιάτο βραστό στάρι με ζάχαρη, από πάνω και δίπλα ένα μεγάλο στρόγγυλο ψωμί. Κοντά στο ψωμί μικρά στρόγγυλα ψωμάκια (πιρπισιόρ), διάφορα φρούτα εποχής, χαλβά, λουκούμια, ελιές ενώ στις μέρες μας και γλυκά. Στη τσέπη από το καλό τους βελούδινο μαύρο σακάκι έχουν το δευτέρι (σημειωματάριο) με τα ονόματα των νεκρών της οικογένειας και κινούν για την εκκλησιά. Συνέχεια →

Το έθιμο του Καλόγερου (ΚαλογεροΔευτέρα ή Καλογέρικα) αναβιώνει και φέτος στο Καλαμπάκι της Δράμας. Τη διοργάνωση έχει ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος της περιοχής και κάθε χρόνο πραγματοποιείται τη Δευτέρα της μικρής Αποκριάς, μία εβδομάδα πριν από την Καθαρά Δευτέρα. Συνέχεια →

Σαν περάσει ο «κρυαρίτης» Ιανουάριος, ακολουθεί ο Φεβρουάριος, ο τελευταίος χειμωνιάτικος μήνας, που μπορεί, σαν θυμώσει, μες στο χιόνι να μας χώσει, σηματοδοτεί όμως και το οριστικό τέλος του χειμώνα. Πήρε την ονομασία του από τη λατινική λέξη «februum», που σημαίνει «κάθαρση», και τη ρωμαϊκή γιορτή καθαρμού και εξαγνισμού Februa που τελούνταν στη Ρώμη αυτό το διάστημα. Παρετυμολογικά, οι Έλληνες τον λέμε και «Φλεβάρη», γιατί τότε «ανοίγουν οι φλέβες της γης» και γεμίζουν οι κοίτες των ποταμών και τα ρυάκια με κρυστάλλινα νερά από τις πολλές βροχές. Στις 2 του μήνα, της Υπαπαντής, γίνονται καιρικές προβλέψεις: «καλοκαιριά της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας» και «Παπαντή καλοβρεμένη, η κοφίνα γεμισμένη», έλεγαν και πίστευαν πως ό,τι καιρό κάνει της Υπαπαντής θα κάνει για τις επόμενες σαράντα ημέρες. Συνέχεια →