Tag Archives: Έλληνες

Η κύρια επίθεση των δύο ελληνικών μεραρχιών άρχισε νωρίς το πρωί της 23ης Ιουνίου. Την κύρια επίθεση εναντίον των οχυρωμένων θέσεων των Βουλγάρων ανέλαβαν μονάδες της 10ης Μεραρχίας. Όταν οι εύζωνοι του 5ου Συντάγματος κατέλαβαν με τη λόγχη τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δοϊράνης, οι Βούλγαροι αντιλήφθηκαν ότι υπερφαλαγγίζονται και εγκατέλειψαν τις θέσεις πάνω στα υψώματα, υποχωρώντας προς τα βόρεια. Νωρίτερα είχε σιγήσει το πυροβολικό τους, κατόπιν των πυκνών και εύστοχων βολών του πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας, το οποίο διοικούσε ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Γουβέλης. Πολλοί από τους Βούλγαρους στρατιώτες έπεσαν στη λίμνη για να σωθούν και πνίγηκαν. Συνέχεια →

«Όταν τα βιβλιοπωλεία άνοιξαν μετά από ένα μακροχρόνιο σχετικά lockdown όπου η φόρτιση και η ψυχική κόπωση του κόσμου ήταν πλέον εμφανής, η κίνηση φάνηκε αυξημένη. Στην εβδομάδα που προηγήθηκε των Χριστουγέννων όντως η επισκεψιμότητα στα βιβλιοπωλεία θύμιζε αυτήν προηγούμενων ετών» εξηγεί η Βασιλική Μανουσαρίδου. Συνέχεια →

Η ίδρυση της κολοβής Κυπριακής Δημοκρατίας το 1959 με τα διχοτομικά στοιχεία τα οποία προνοούνταν από το σύνταγμα της Ζυρίχης και του Λονδίνου, όπως ήταν φυσικό δεν θα μπορούσε να θεωρείται από την πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου ως το επιστέγασμα των θυσιών του τα προηγούμενα χρόνια κατά τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Συνέχεια →

Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου στην εφημερίδα των Αθηνών «Σκριπ» στην πρώτη σελίδα ο συνάδελφός του ποιητής Σωτήρης Σκίππης έγραφε γι’ αυτόν υπό τον τίτλο: Ο ΩΡΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ «…η μοίρα που τον εμοίρανε να είναι εκλεκτός και ευγενικός του ετοίμασε τον ωραιότερον και ενδοξότερον των θανάτων. Σιωπηλός, μετριόφρων και πρόθυμος εβάδισεν προς αυτόν. Τον ανεζήτησε ματαίως και άλλοτε εις τας επαναστάσεις της Κρήτης όπου επολέμησεν ακάλεστος καθώς και εις την ιδίαν την Ήπειρον. Δεν είχε όμως έλθει η στιγμή. Έπρεπε να μας παρουσιασθεί ακόμη και ως πληρεξούσιος εις την Διπλήν Βουλήν και να τον θαυμάσωμεν  και ως ρήτορα. Έπρεπε να τον γνωρίσωμεν και να τον αγαπήσωμεν. Διότι δεν υπάρχει κανείς ο οποίος τον εγνώρισε χωρίς να τον αγαπήση. Ήτο τόσον αριστοκράτης και τόσον  άξιος της πλέον αυθορμήτου αγάπης. Συνέχεια →

Η πονηριά του Μανώλη Δούνια έπαιξε καθοριστικό ρόλο, που απασχολώντας τους φρουρούς έδωσε την ευκαιρία στα παλικάρια του να σκαρφαλώσουν με σκοινιά στα τείχη και να γίνει το γιουρούσι.  Μπαίνοντας από την πόρτα τ’ Αναπλιού όπου βρισκόταν μια τάπια και μπροστά η Αγια Σωτήρα, η σημερινή εκκλησία της Μεταμόρφωσης, οι Έλληνες πυροβολητές γύρισαν τα Τούρκικα κανόνια και έριχναν κατά το σαράι. Οι Τούρκοι δεν είχαν καταλάβει τι είχε γίνει. Οι Αγιοπετρίτες μπήκαν από την πόρτα του σαραγιού που εν τω μεταξύ είχε ανοίξει. Έτσι ανοίγουν όλες οι πόρτες η μια μετά την άλλη και μπαίνουν τα σώματα του Κεφάλα, του Βαλσαμή του Παπατσώνη, του Κοντάκη, οι Σπαρτιάτες με το δεσπότη Βρεσθένης, τον Κρεββατά και το Γιατράκο, οι Γορτύνιοι, οι Μανιάτες, οι Τριπολιτσιώτες, οι Μεγαλοπολίτες, οι Φαναρίτες, από την πόρτα του Άη Θανάση και άλλοι από αλλού. Συνέχεια →

Το φως της επόμενης μέρας, της Παρασκευής, 21ης Σεπτεμβρίου 1956, δεν πρόλαβαν να το δουν. Προτού χαράξει η αυγή, τους κρέμασαν. Πριν το χάραμα κουβάλησαν εκεί τον Παπάντωνη να τους ψάλλει μόνος συνοπτικά τη νεκρώσιμη ακολουθία. Πριν από το πρώτο φως τούς κατέβασαν στους τάφους της φυλακής. Τα φυλακισμένα μνήματα. Πρώτος δεξιά δίκλινος τάφος: Μαζί ο Παναγίδης κι ο Κουτσόφτας. Δίπλα μονόκλινος για τον Μαυρομμάτη. Ήσαν, ήδη, εκεί, άλλοι πέντε συγκάτοικοι. Ο Μιχαλάκης Καραολής κι ο Ανδρέας Δημητρίου, από τις 10 Μαΐου, ο Ανδρέας Ζάκος με τον Χαρίλαο Μιχαήλ και τον Ιάκωβο Πατάτσο από τις 9 Αυγούστου 1956. Θα ‘φερναν, τον επόμενο χρόνο, άλλους τέσσερις: Τον Μάρκο Δράκο, τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τον Στυλιανό Λένα. Και τον μεθεπόμενο χρόνο, Νοέμβριο του ’58, τον 13ον και τελευταίο συγκάτοικο, τον Κυριάκο Μάτση, στα Φυλακισμένα Μνήματα των ενδόξων και πανευφήμων της ΕΟΚΑ αρχαγγέλων της Λευτεριάς, που θυσιάστηκαν αγωνιζόμενοι κατά της βρετανικής σκλαβιάς για την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα. Συνέχεια →