Tag Archives: Αθήνα

Ο Βόγλης ήταν εκκεντρικός, κυκλοφορούσε ρακένδυτος, ενώ ήταν πάμπλουτος, έκανε παρέα με υπαρξιστές, σύχναζε στη παράγκα του Σίμου και οδηγούσε ένα αυτοκίνητο Citroen βάτραχο, που είχε αφαιρέσει τα πάντα (πόρτες καπό, ουρανό), αλλά η αθηναϊκή κοινωνία τον προστάτευε, γιατί όπως θυμάμαι σε μια δίκη εξετάστηκαν μάρτυρες υπέρ του ο Χρήστος Λαμπράκης και ο Πάτρικ Λη Φέρμορ. Συνέχεια →

Αυτοί που λένε πως «η Αθήνα είναι μια πόλη άσχημη» είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν περπατούν ποτέ στο κέντρο της, ούτε κοντοστέκονται να χαζέψουν τα απίστευτα κτίριά της. Την επόμενη φορά που θα τους συναντήσεις, παρ’ τους μια βόλτα να τους δείξεις μερικά από τα μικρά αρχιτεκτονικά αριστουργήματά της –και επί τη ευκαιρία, πάρε και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες τους, να έχεις να διηγείσαι. Συνέχεια →

Όσο η αρρώστια ήταν στην οξεία φάση της, το σώμα άντεχε καταπληκτικά και δεν αδυνάτιζε. Έτσι, οι περισσότεροι πέθαιναν ή την εβδόμη ή την ενάτη μέρα από τον ψηλό πυρετό, ενώ είχαν ακόμα δυνάμεις. Αν περνούσαν αυτό το στάδιο, τότε η αρρώστια κατέβαινε στην κοιλιά όπου προκαλούσε έλκος και ακατάσχετη διάρροια και, τότε, οι περισσότεροι πέθαιναν από εξάντληση. Η αρρώστια διαπερνούσε όλο το σώμα. Αρχίζοντας απ᾽ το κεφάλι, κατέβαινε σ᾽ ολόκληρο το σώμα κι αν κανείς άντεχε, περνούσε στα άκρα όπου φανερώνονταν τα σημάδια της. Πρόσβαλλε τα γεννητικά όργανα και τα χέρια και τα πόδια. Πολλοί σώθηκαν, άλλοι έμειναν παράλυτοι στα άκρα τους. Άλλοι έχασαν το φως τους και άλλοι πάθαιναν αμνησία. Όταν έγιναν καλά, δεν ήξεραν ποιοι ήταν οι ίδιοι και δεν αναγνώριζαν τους συγγενείς τους και τους φίλους τους. Συνέχεια →

Μέσα από πόρτες που χάσκουν, πολλοί φωτογράφοι έχουν δει με τον φακό τους την τεράστια ποικιλία που αποτυπώνεται στις ξύλινες, εσωτερικές σκάλες των σπιτιών της Αθήνας. Στην περίπτωση των ερειπωμένων ή εγκαταλελειμμένων σπιτιών υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της λεηλασίας, της καταστροφής ή ακόμη και του εμπρησμού ή της κατεδάφισης. Εχω παρατηρήσει υψηλότατης στάθμης σκάλες σε όλες σχεδόν τις συνοικίες της Αθήνας, από τον Λόφο Σκουζέ ώς το Παγκράτι και από τους Αμπελόκηπους ώς τα Σεπόλια και τον Κολωνό. Αρχοντικά στα πέριξ της Αχαρνών, π.χ., αποκαλύπτουν μέσα από σκοτεινά και ρυπαρά πλέον εσωτερικά θεόρατα και περίτεχνα κλιμακοστάσια, που, και αυτά, ανήκουν στην ιστορία της Αθήνας. Εχουν θέση τόσο στην τεχνική όσο και στην αισθητική κουλτούρα της πόλης.
Συνέχεια →

Δευτέρα, νωρίς το απόγευμα, ελάχιστος κόσμος απολαμβάνει έναν περίπατο εκεί. Κυρίως ιδιοκτήτες σκύλων που τους έχουν πάει για βόλτα. Κοιτάω λίγο το Google maps, ώστε να έχω εικόνα για το πού βρίσκομαι όσο βαδίζω όλο και πιο βαθιά μέσα στο δάσος. Δεν πιάνει καλά το σήμα του Ίντερνετ κι έτσι επιλέγω να κάνω μεταβολή, αφού πρώτα έχω δει τα απομεινάρια μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής, που –όπως διαβάζω στη συνέχεια– χτίστηκε το 50 μ.Χ., στα ερείπια ενός αρχαίου ναού κι αργότερα, μοναχοί έχτισαν μια καινούργια εκκλησία, στην οποία πρόσθεσαν μία βασιλική. Συνέχεια →

Γράφει ο Άγγελος Χανιώτης ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ είναι γνωστή η οδός Πιττάκη στου Ψυρρή, πάροδος της Ερμού, γιατί το 2012, χάρη στις πρωτοβουλίες διαφόρων φορέων, μετατράπηκε από κακοφωτισμένο και ρυπαρό σοκάκι σε σκηνικό ευφάνταστων διακοσμήσεων και χώρο πολιτιστικών δρώμενων.