Tag Archives: Αθήνα

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που κάθε είδους εθνική και θρησκευτική εορτή στην Ελλάδα γίνεται με περιοριστικά μέτρα, που το προηγούμενο διάστημα απαγορεύτηκαν ακόμη και οι λιτανείες για τον Δεκαπενταύγουστο, οι μουσαφίρηδες από την κεντρική Ασία κάνουν ό,τι θέλουν και, από ό,τι φαίνεται, «λογαριασμό δεν δίνουν». Συνέχεια →

Αν περπατήσει κανείς στην Αθήνα έχοντας κατά νουν να εντοπίσει σημεία όπου θα μπορούσαν να φυτευθούν δέντρα, θα δει ότι η πόλη θα μπορούσε να είναι καταπράσινη και πολλοί δρόμοι της να σχηματίζουν σκιερές αλέες τους καλοκαιρινούς μήνες ρίχνοντας τη θερμοκρασία κατά 3 – 4 βαθμούς. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί ένα σπίτι να κηρύσσεται διατηρητέο και όχι ένα δέντρο, που είναι και ζωντανός οργανισμός. Ο Δήμος της Αθήνας σε συνεργασία με το υπουργείο Γεωργίας και το Γεωπονικό του Πανεπιστημίου θα έπρεπε να χαρτογραφήσουν όλη την πόλη και να καταστήσουν πραγματικά αξιοθέατα τα δέντρα της. Συνέχεια →

Η δημοτική Αρχή ασχολείται με την εκατοστή ανάπλαση της πλατείας Συντάγματος, όταν έχει αφήσει ολόκληρο κομμάτι της πόλης να γκετοποιείται και τους κατοίκους του να ασφυκτιούν. Στρίβοντας από την Ομόνοια στην 3ης Σεπτεμβρίου νομίζεις ότι μπαίνεις στη ζώνη του λυκόφωτος. Σφίγγεται η καρδιά σου. Ενας απέραντος βανδαλισμός σε όλες τις επιφάνειες, ρημαγμένα κτίρια, άδεια μαγαζιά, κατεβασμένα ρολά μουντζουρωμένα με αθλιότητες. Προχωράς πιο πέρα, η πλατεία Βικτωρίας κατειλημμένη από Αφγανούς. Πλατεία Καμπούλ. Ανεβαίνεις Πατησίων. Τσαντιρομάγαζα με ρούχα 1 ευρώ και προσφάτως και μίνι μάρκετ με όλη την πραμάτεια κρεμασμένη στην πρόσοψη. Φτάνεις πλατεία Αμερικής. Πλατεία Μογκαντίσου. Ανεβαίνεις Φωκίωνος Νέγρη. Ανάμεσα στα όμορφα καφέ, τα τσαντίρια με τους ναργιλέδες. Ενα καφέ νορμάλ και δίπλα ένα της Καμπούλ. Άλλο ένα νορμάλ και δίπλα ένα της Μογκαντίσου. Συνέχεια →

Οι Ξενοφών και Διόδωρος δίνουν ελαφρώς διαφορετικές μαρτυρίες για τη μετάβαση στον Πειραιά και την πορεία προς τη μάχη της Μουνυχίας. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, οι Δημοκράτες κατέλαβαν το λιμάνι τη νύχτα, χωρίς να προηγηθεί κάποια μάχη, ενόσω οι Τριάκοντα κατηύθυναν τις δυνάμεις τους προς το λιμάνι. Οι Δημοκράτες αρχικά είχαν σκοπό να παραταχθούν στα όρια της πόλης, αλλά συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν αρκετά δυνατοί για να κρατήσουν ένα τόσο μεγάλο μέτωπο και αντ’ αυτού προχώρησαν στο λόφο Μουνυχία (σημερινή Καστέλα). Συνέχεια →

Στάθηκα ώρα στο σπιτάκι αυτό, το «οσπίτιον» της οδού Κροκιδά, γιατί σαν αυτό υπήρχαν άλλοτε εκατοντάδες στην Αθήνα. Είχε την κλίμακα της παλιάς νεοκλασικής οικίας, αλλά είχε χτιστεί μετά το 1925 και τα μοτίβα στην εξώθυρα προσάρμοζαν τις διδαχές της μοντέρνας κοσμοπολίτικης αρ ντεκό στη βαθμίδα της συνοικίας. Από το άνοιγμα της πόρτας είδα την οικεία κάτοψη. Λίγα σκαλοπάτια, μικρό χωλ, στο βάθος δίφυλλη πόρτα με υπέρθυρο ελαφρώς αρ νουβό ή arts and crafts, αριστερά και δεξιά, τα δωμάτια με παράθυρα στην πρόσοψη. Πόσες φορές αντιγράφηκε στην Αθήνα αυτή η τυπολογία, αυτή η διαρρύθμιση, πόσες φορές η μικροαστική ζωή των Αθηναίων προσαρμόστηκε σε αυτά τα δωμάτια. Αλλά να, που κάθε φορά αυτή η επανάληψη αποκτά μοναδικότητα. Ούτε ένα σπίτι ίδιο με το άλλο. Συνέχεια →

Η “ισλαμική αστυνομία” δεν είναι βέβαια ελληνική πρωτοτυπία. Τείνει να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στο εξωτερικό. Δεν περιορίζει, μάλιστα, τη δράση της στις μουσουλμανικές κοινότητες. Έχει στραφεί και εναντίον γηγενών Ευρωπαίων. Ιδιοκτήτες μπαρ στην Κοπεγχάγη δήλωσαν πως κουράστηκαν από την “αστυνομία της Σαρία”, από τις απειλές και τις ζημιές που είχαν υποστεί. Έφτασαν να εγείρουν το θέμα στην κυβέρνηση και ειδικότερα στην υπουργό Ενσωμάτωσης. Νεαροί μουσουλμάνοι ακτιβιστές προσπαθούσαν να επιβάλουν τη λεγόμενη “ζώνη Σαρία”, απειλώντας, εκβιάζοντας και διαπράττοντας βανδαλισμούς με πέτρες και κροτίδες στα μπαρ. Συνέχεια →

Oι ακακίες φυτεύτηκαν πρώτη φορά στην Ελλάδα, κυρίως στις πόλεις όπως η Αθήνα για διακοσμητικούς λόγους, τον 19ο αιώνα. Αυτά τα φυλλοβόλα δέντρα με τα μικρά άνθη προέρχονται κυρίως από την Αφρική και την Αυστραλία. Ωστόσο δεν έμελλε να μείνουν για πολύ καιρό στα συγκεκριμένα πεζοδρόμια. Κάποιος σκέφτηκε ότι πρέπει να απομακρυνθούν. Συνέχεια →

Ο στυλίτης δεν ήταν στοιχειό. Ήταν ένας ασκητής που είχε στήσει τη σκήτη του πάνω σε δύο στύλους. Έριχνε μ’ ένα σκοινί το καλάθι του και οι Αθηναίοι έβαζαν μέσα φαγητό και νερό. Λένε πως και ο ίδιος κατέβαινε και ξανανέβαινε στον στύλο. Στον ένα και πλέον αιώνα της ύπαρξής της, η σκήτη φιλοξένησε και άλλους ασκητές. Το παράξενο κτίσμα, ερειπωμένο πλέον, κατεδαφίστηκε περί το 1870. Συνέχεια →

Μπούργκα, γκαστρωμένες που σπρώχνουν καρότσι, από την κελεμπία που σέρνεται κρατιούνται άλλα δύο τρία κουτσούβελα και κάνα δυο περπατάνε μπροστά και πίσω από τον βλοσυρό πατριάρχη-γεννήτορά τους, με το ίδιο τσαμπουκαλεμένο ύφος με το οποίο αυτός κοιτάζει τις ξετσίπωτες άπιστες με τα λυτά μαλλιά, το ακάλυπτο πρόσωπο και κεφάλι, με σορτς, μίνι και άλλα δαιμονικά σύμβολα της αμαρτίας. Συνέχεια →