Tag Archives: αρχαία Ελλάδα

Η πύλη εξερευνήθηκε πλήρως το 2013, και κατά την αρχαιότητα γίνονταν εκεί θυσίες ζώων προς τιμήν των θεών. Έρευνα της οποίας ηγήθηκε ο Ιταλός καθηγητής Φρανσέκσκο ντ′ Άντρια έδειξε ότι τα υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα εκεί που βρισκόταν η πύλη προκαλούσαν τον θάνατο των ζώων. Σημειώνεται πως οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα προέρχονται από την ίδια θερμή πηγή που δίνει στις τραβερτίνες (είδος ασβεστόλιθου) του Παμούκαλε το λευκό τους χρώμα.
Συνέχεια →

Ο Σωκράτης με τη φράση του «ἓν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα» θεωρούσε ότι η κατάκτηση της αυτογνωσίας είναι το προπύργιο της γνώσης. Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, το “ἓν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα” συνδέεται επίσης με την απάντηση τη Πυθίας πως o Σωκράτης είναι σοφότερος, αφού είχε επίγνωση της άγνοιάς του. Παλαιότερα από τον Σωκράτη ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος προκειμένου να τονίσει τη σημασία της αυτογνωσίας είχε πει χαρακτηριστικά «Μάθε ποιος είσαι και γίνε τέτοιος». Συνέχεια →

Στην ημερίδα μίλησαν η καθηγήτρια αρχαίας ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών, Σελήνη Ψωμά, η επίκουρη καθηγήτρια αρχαίας ιστορίας του πανεπιστημίου Πατρών, Αλεξάνδρα Μπαρτζώκα, η επίκουρη καθηγήτρια αρχαίας ιστορίας του πανεπιστημίου Κρήτης, Κατερίνα Παναγοπούλου, ο αρχαιολόγος και επίτιμος έφορος Αρχαιοτήτων της Β΄ εφορείας προϊστορικών- κλασικών αρχαιοτήτων Γεώργιος Σταϊνχάουερ, ο επίκουρος καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας της ΣΣΕ Νικόλαος Κανελλόπουλος, ο ομότιμος καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας της ΣΣΕ Ανδρέας Καστάνης και ο υποδιοικητής της Γενικής Επιθεώρησης Στρατού – Διοίκησης Δόγματος και Εκπαίδευσης, ειδικός επιστήμονας και διδάσκων στρατιωτική ιστορία στην ΣΣΕ, υποστράτηγος Αναστάσιος Πολύχρονος.

Συνέχεια →

To «Έξυπνο Σπίτι της Αρχαιότητας» με κέφι και ανοιξιάτικη διάθεση συμμετέχει στη μεγάλη γιορτή της Αθήνας «This is Athens City Festival» και μας προσκαλεί στο Μουσείο Κοτσανά για να ανακαλύψουμε τους μύθους και τις αφηγήσεις της άνοιξης μέσα από τα … Συνέχεια → Συνέχεια →

Ολες οι πανοπλίες αποτελούν πλήρη καλλιτεχνική σύνθεση σε φυσικό μέγεθος και με αναγνωρισμένη επιστημονική εγκυρότητα. Η κατασκευή των πανοπλιών σε πραγματικές διαστάσεις συνιστά ένα άρτιο αποτέλεσμα καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, η οποία βασίζεται σε γνώση που ο δημιουργός, ως ερευνητής, έχει αποκομίσει μελετώντας και συνδυάζοντας αρχαιολογικά ευρήματα ανά τον κόσμο καθώς και ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές. Μια πρωτοποριακή έκθεση που συνδυάζει με άριστο τρόπο την ελληνική τέχνη με την τεχνολογία, την αισθητική με την πρακτικότητα και αναβιώνει με ένα συναρπαστικό τρόπο την λησμονημένη τέχνη της ελληνικής αρματοποιίας που τόσο έχει επηρεάσει την ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή ιστορική θεώρηση. Συνέχεια →

Οι νεαροί Σπαρτιάτες μετείχαν στην Αγωγή μόλις συμπλήρωναν το 7ο έτος της ηλικίας τους και εντάσσονταν σε «αγέλες» (βούες) έως το 12ο έτος και ονομάζονταν « παίδες» χωρίς να γινόταν διάκριση σε πλούσιους και φτωχούς. Ο κοινωνικός δηλαδή χαρακτήρας της αγωγής, βρίσκεται στο γεγονός ότι η οικονομική δυσχέρεια μιας οικογένειας δεν αποτελούσε τροχοπέδη για τη συμμετοχή στην αγωγή. Κι αυτό γιατί μια πλούσια οικογένεια μπορούσε να πληρώσει για την αγωγή ενός φτωχότερου παιδιού το οποίο στη συνέχεια ήταν δυνατό να πλαισιώσει βοηθητικά το δικό της παιδί ως «τρόφιμος» ή «μόθακας».
Συνέχεια →

Με την εισαγωγή πολλαπλών επιπέδων καθισμάτων, ο Πολύγνωτος μπορούσε να υποδείξει το βάθος σε μια εποχή που η προοπτική ήταν ακόμη άγνωστη. Αυτό επέτρεψε σε περισσότερες φιγούρες να συνυπάρχουν σε μια δυναμική σύνθεση. Ως αποτέλεσμα, οι θρησκευτικές και ιστορικές σκηνές θα μπορούσαν πλέον να ζωντανεύουν ευκολότερα και πιο αποτελεσματικά. Σε μια εποχή που η αφήγηση μιας ιστορίας ήταν το παν, ο Πολύγνωτος είχε καταφέρει να πει μια ιστορία καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον πριν. Αυτή η νέα περιγραφική δύναμη σε συνδυασμό με τον ηθικό του ιδεαλισμό έκαναν τα έργα του σχεδόν μαγικά. Χρησιμοποιώντας τις ικανότητές του, ο Πολύγνωτος απεικόνισε μάχες με μυθιστορηματικό τρόπο που προκάλεσε τη φαντασία. Ακόμη και αιώνες αργότερα, ο Ρωμαίος ιστορικός Κλαύδιος Αιλιανός θα έγραφε ακόμη ότι ο Πολύγνωτος απεικόνιζε «τέλεια» τις μάχες. Συνέχεια →

Εδώ και αιώνες στην ιταλική χερσόνησο άνθρωποι διαφόρων πολιτισμών έσκαβαν την τέφρα και σκάλιζαν τάφους, χώρους λατρείας, ακόμη και κατοικίες σε στυλ σπηλιάς. Η Σανιτά δεν διαφέρει: οι έλληνες κάτοικοι της αρχαίας Νεάπολης χρησιμοποιούσαν αυτή την περιοχή, λίγο έξω από τα τείχη της πόλης, ως νεκρόπολη. Οι δρόμοι που σήμερα σφύζουν από ζωή ήταν τότε μονοπάτια, σκαλισμένα σαν ποτάμια ανάμεσα σε λόφους από τέφρα. Καθώς οι Ελληνες έχτιζαν μεγάλους οικογενειακούς τάφους, αυτά τα μονοπάτια έγιναν αυτοσχέδιοι δρόμοι σε μια πόλη νεκρών. Συνέχεια →