Tag Archives: βιβλίο

Ο Φραγκίσκος Νικ. Περράκης, με πολυετή θητεία στη Σχολή Ικάρων, όπου δίδαξε και αργότερα υπήρξε διευθυντής σπουδών, με εμπειρία στα πεδία των οικονομικών και των μαθηματικών όπως και του σχεδιασμού αεροσκαφών, είναι ένας πολυμήχανος άνθρωπος που αισθάνεται χρέος προς την ιδιαίτερη πατρίδα του. Γεννημένος στις Λεύκες, ένα από τα πιο όμορφα χωριά στο εσωτερικό της Πάρου, ο Φραγκίσκος Νικ. Περράκης φαίνεται ότι ήταν έτοιμος από καιρό να τιμήσει τη μνήμη της Πάρου και της Αντιπάρου. Με μία προτροπή φίλου, αρχίζει αυτό το πνευματικό ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου συστηματοποίησε και οργάνωσε τις γνώσεις του, τις οποίες εμπλούτισε και επανασυσχέτισε με εις βάθος έρευνα. Συνέχεια →

«Εδώ έγινε ο μεταλλωρύχος που ενέπνευσε αργότερα τον Νίκο Καζαντζάκη, όταν γνωρίστηκαν σε ένα ταξίδι στο Άγιον Όρος. Εδώ χτίστηκε η προσωπικότητα που έγινε βιβλίο μεταφρασμένο σε 34 γλώσσες από τον Καζαντζάκη και ταινία από τον Μιχάλη Κακογιάννη, κερδίζοντας τρία Όσκαρ, ενώ ήταν υποψήφια για άλλα τέσσερα, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να αποτελεί ένα παγκόσμιο brand name. Γι` αυτό λοιπόν, εδώ, στο σπίτι του, στο Παλαιοχώρι, θα δημιουργηθεί ένα σημείο ιστορικής αναφοράς στον Αλέξη Ζορμπά, Γιώργο Ζορμπά όπως τον ήξεραν οι συντοπίτες του» τόνισε ο κ. Βαλιάνος. Συνέχεια →

Ωστόσο παρά τη σημαντικότητα της έκδοσης, το Υπουργείο Άμυνας εδώ και έξι μήνες τηρεί σιγήν ιχθύος. Καμιά ανακοίνωση και καμιά προβολή δεν έγινε για το βιβλίο όταν ακόμα και για τα πιο ασήμαντα γεγονότα δημιουργείται υπέρμετρος θόρυβος και δίνεται δημοσιότητα. Αλλά το πιο περίεργο, ίσως και ανεξήγητο, είναι το γεγονός ότι οι αρμόδιοι κινήθηκαν ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση: κατέβαλαν προσπάθεια απόκρυψης της έκδοσης και τα αντίτυπα του βιβλίου χάθηκαν ως δια μαγείας. Συνέχεια →

Βέβαια, όλα αυτά εμπίπτουν σε μια αδιέξοδη προπαγάνδα των Αλβανών εθνικιστών, των «Shqiptar-έων» που μη έχοντας κάποια επανάσταση δική τους εναντίον των Οθωμανών, προσπαθούν να σφετεριστούν αυτήν των γειτόνων τους. Ένα σύνηθες φαινόμενο των Βαλκάνιων.
Συνέχεια →

Συνέχεια →

Πάντως το τυπικό του συγκεκριμένου εθίμου όπως περιγράφεται στο βιβλίο του Φίλιππου Βρετάκου «Οι δώδεκα μήνες του έτους»(2*), προέβλεπε από την παραμονή ένα κορίτσι συνήθως να φέρει στην κοινότητα νερό πόσιμο (από την βρύση ή το πηγάδι της περιοχής) χωρίς καθόλου να μιλήσει όταν συναντηθεί με άλλους. Έτσι δεν ήταν λίγες οι φορές που παρέες νέων συνεννοούνταν να την στήσουν στο κορίτσι εκείνο που μετέφερε το νερό, για να το κάνουν να μιλήσει ή να αντιδράσει σε ότι του πουν και να το κάνουν να επιστρέψει στην βρύση ώστε να λάβει εκ νέου κανούργιο νερό.
Συνέχεια →

Γιατί ο λαός αυτός, που χαιρόταν τη γραπτή διατύπωση και τις σταθερές βάσεις που πρόσφερε σε ό­λους, ανακάλυψε εν τούτοις την ιδέα των άγραφων νόμων για ό­λα όσα υπήρχαν πέρα από τη δικαιοδοσία των νόμων. Οι άγραφοι αυτοί νόμοι είναι γνωστοί από το εγκώμιο του Σοφοκλή στην Αντιγόνη και στον Οιδίποδα Τύραννο. Επιβάλλουν, λόγου χάριν, το σεβασμό προς τους ικέτες και τους κήρυκες, την ταφή των νε­κρών και τη βοήθεια στους καταπιεζόμενους. Αντίθετα όμως με τους γραπτούς νόμους, το σημαντικό είναι ότι αυτοί οι νόμοι είναι παγκόσμιοι. Συχνά τους αποκαλούσαν «κοινούς νόμους των Ελλή­νων». Σε άλλα κείμενα υπάρχει η ιδέα ότι ισχύουν για όλους. Δια­βάζουμε γι’ αυτούς στον Ξενοφώντα ότι «εις κάθε τόπον δια τα ί­δια πράγματα τους παραδέχονται» και καλύτερα στον Ισοκράτη ότι είναι «ένας πατροπαράδοτος νόμος, που όλοι οι άνθρωποι τον τηρούν ανέκαθεν, γιατί νομίζουν, ότι δεν τον εθέσπισαν άνθρωποι παρά τον επέβαλε κάποια ανωτέρα δύναμις». Και ο Αριστο­τέλης προσδιορίζει ότι οι άγραφοι νόμοι αναγνωρίζονται από την κοινή αποδοχή. Συνέχεια →

Η ακουστική εμπειρία της Αγίας Σοφίας αναδημιουργήθηκε μέσα από συστηματική μελέτη που έγινε στην Καλιφόρνια τα τελευταία χρόνια, χάρη στη γνώση, στην πίστη και στο όραμα μιας αφοσιωμένης επιστήμονος, χριστιανής ορθόδοξης, βουλγαρικής καταγωγής. Η κυρία Πέντσεβα μίλησε στην «Καθημερινή» και εξήγησε γιατί η επαφή με το θείο που επιτυγχάνεται στην Αγία Σοφία δεν είναι ένα μεσαιωνικό «ειδικό εφέ», αλλά το αποτέλεσμα εφαρμογής πτυχών της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας. Συνέχεια →

Χρυσό διάδημα από τους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών. Γράφει η ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ Ανάμεσα στην πρώτη έκδοση του 1995 και στη δεύτερη μεσολάβησαν 24 χρόνια. Περίπου «μια γενιά» όπως επισημαίνει η αρχαιολόγος Ντόρα Βασιλικού, για την ανατύπωση του βιβλίου της «Ο … Συνέχεια →