Tag Archives: Βορειοηπειρώτες

Το ζήτημα της ρουμανικής προπαγάνδας πρέπει επίσης να απασχολήσει την επίσημη ελληνική διπλωματία. Φίλη η Ρουμανία, αλλά φιλτάτη η ιστορική αλήθεια. Οι Βλαχόφωνοι της Βορείου Ηπείρου, όπως και οι Βλαχόφωνοι της Ελλάδος και του κράτους των Σκοπίων είναι γηγενείς Έλληνες που μιλούν ένα ελληνολατινικό ιδίωμα από την εποχή της Ρωμαιοκρατίας. Δεν είναι Ρουμάνοι. Ούτε η βλάχικη διάλεκτος είναι ίδια με τη Ρουμανική γλώσσα, όπως απέδειξε ο δάσκαλός μου και διαπρεπής Βαλκανιολόγος Αχιλλεύς Λαζάρου.
Συνέχεια →

Σύμφωνα με την υφυπουργό Υγείας της Αλβανίας, τόσο η χώρα μας όσο και τα Σκόπια είναι… επικίνδυνα και γι’ αυτό ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση. Τόνισε μάλιστα ότι «ο αριθμός των κρουσμάτων και αυτών που χάνουν τη ζωή τους έχει αυξηθεί. «Δεδομένης αυτής της κατάστασης πιστεύουμε ότι από αύριο θα είμαστε σε καραντίνα για δύο εβδομάδες για όσους έρχονται από την Ελλάδα» τόνισε, ενώ έβαλε στο ίδιο κάδρο και τα Σκόπια, όπου επίσης υπάρχει σχετικά μεγάλος αριθμός Αλβανών πολιτών. Συνέχεια →

Με την Εθνεγερσία του 1821, η Ήπειρος απεκλείσθη από το (νέο) Ελληνικό κράτος. Ακολούθησαν πολλές επαναστάσεις με σκοπό την απελευθέρωση της Ηπείρου. Το Ηπειρωτικό ζήτημα αρχίζει από το 1828 πριν σταθεροποιηθούν τα όρια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, τα οποία ο Καποδίστριας από την πλευρά της Ηπείρου τα τοποθετούσε στον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι. Τα πρώτα δείγματα ΒορειοΗπειρωτικού ζητήματος εμφανίζονται το 1878 στο Βερολίνειο Συνέδριο, που με την προσθήκη του ΙΓ΄πρωτοκόλλου καθορίζονται τα όρια στον ποταμό Καλαμά (Θύαμι) και τρία χρόνια αργότερα με την μεσολάβηση της Τουρκίας μεταφέρονται στον Άραχθο. Η διχοτόμηση της Ενιαίας Ηπείρου είναι κατασκεύασμα ορισμένων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιδίως της Αυστρίας και της Ιταλίας, για δικά τους συμφέροντα. Οι διάφορες προπαγάνδες πάντα με την υποκίνηση της Τουρκίας, έχουν στόχο την Ήπειρο. Ιδιαίτερα δε το Βόρειο τμήμα της και στόχος των Ελλήνων στα πλαίσια της Μεγάλης Ιδέας, είναι η απελευθέρωση της Ενιαίας Ηπείρου.

Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1912 – 1913 χαρίζει την πολυπόθητη ελευθερία, σ’ όλη σχεδόν την Ήπειρο (Κλεισούρα – Τεπελένι). Οι γνωστές όμως Ευρωπαϊκές δυνάμεις με δύο τελεσίγραφα, τονίζουν πως η περαιτέρω προώθηση των Ελληνικών στρατευμάτων θα θεωρηθεί αιτία πολέμου και θα διακυβεύονταν γενικώτερα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Έτσι σταματούν οι Έλληνες την προέλασή τους προς Αυλώνα. Έφθασε η ώρα που πέφτουν οι μάσκες των μεγάλων δυνάμεων και μετατρέπεται το Ηπειρωτικό ζήτημα, σε ΒορειοΗπειρωτικό!

Στην συνθήκη του Λονδίνου (17-05-1913), τίθεται τέλος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο. Αφήνεται όμως ανοιχτό το θέμα των βορείων συνόρων της Ελλάδος με το υπό σύσταση Αλβανικό κράτος, καθώς και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και ανατίθεται η ρύθμισή του στις έξι δυτικές δυνάμεις. Δύο μήνες αργότερα, υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου, περί ανεξαρτησίας και οργανώσεως του Αλβανικού κράτους και ακολούθως επιδικάζεται με απόφαση των έξι ο Καζάς της Κορυτσάς στην Αλβανία, με όρια προς Φτελιά, Ακρωτήριο, Στύλο, Σάσωνα. Συνέχεια →

Με άλλα λόγια, συμπατριώτες μας που ζουν στην Αλβανία κι έχουν ελληνική ταυτότητα μπορεί να πεθαίνουν εκεί, όμως για την Ελλάδα εξακολουθούν να θεωρούνται… ζωντανοί! Είναι πολλές οι αντίστοιχες περιπτώσεις. Αυτό όμως είναι πρόβλημα γιατί έτσι η χώρα μας δεν ξέρει πόσοι και ποιοι είναι οι εν ζωή ομογενείς, άρα δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει το ενδεχόμενο ακόμα και πλαστογραφίας προσώπου και εξαπάτησης του κράτους από επιτήδειους που γνωρίζουν την γραφειοκρατική αυτή «αγκύλωση».
Συνέχεια →

Το Βιβλίο της ιστορίας για την Τετάρτη τάξη του οκτατάξιου σχολείου από τον Εκδοτικό Οίκο Σχολικών Βιβλίων περιέχει απαράδεκτες αναφορές που συντηρούν και καλλιεργούν τσάμικο ζήτημα και προωθούν τον αλυτρωτισμό εις βάρος της Ελλάδας. Και μάλιστα επιδιώκεται αυτή η ..εκδοχή της ιστορίας να διδαχθεί στα παιδιά της ελληνικής μειονότητας στην μητρική γλώσσα τους. Συνέχεια →

Διαβάζω με πόνο ψυχής για τα χθεσινά… »ανδραγαθήματα» ληστρικών συμμοριών της Αλβανίας σε βάρος ακατοίκητων σπιτιών Βορειοηπειρωτών στα ομογενειακά χωριά τους και ανατρέχω, άθελά μου – με οδηγό την ιστορία της ελληνικής Μειονότητας – στον δραματικό περασμένο αιώνα των διωγμών … Συνέχεια →

Αυτό που βλέπουμε στην πράξη όμως εδώ και τρεις δεκαετίες από την αλβανική πλευρά, είναι να υφαρπάζονται οι περιουσίες των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, να τρομοκρατούνται όσοι Βορειοηπειρώτες αγωνίζονται για τα δίκαια τους, ακόμα και συρόμενοι στα δικαστήρια με αστείες κατηγορίες και τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, να δολοφονούνται πρόσωπα που δεν διαπραγματεύονται την ελληνική τους ταυτότητα.
Συνέχεια →

Όπως γράφουν σε σελίδες της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, «οι προερχόμενοι από την Ελλάδα πρόσφυγες θα στεγάζονται σε ακόμη ένα νέο camp στους Άγιους Σαράντα, στην Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, ενώ μετανάστες που θα εντοπίζονται εντός αλβανικών συνόρων θα μεταφέρονται σε Ελμπασάν και Λέζα».
Συνέχεια →

Στην περιοχή δεν γίνονται πια επενδύσεις, οι στοιχειώδεις υποδομές είναι κατεστραμμένες, υπάρχει συχνά έλλειψη πόσιμου νερού. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η νέοι φεύγουν, δεν έχουν κανένα λόγο να παραμείνουν και αυτοί που φεύγουν συνήθως δεν επιστρέφουν. Συνέχεια →

Ο Δήμος Φοινικαίων, αφοσιωμένος αποκλειστικά στην αποστολή του διαχειρίζεται με συνέπεια κάθε πρόβλημα των πολιτών του χωρίς εθνική, θρησκευτική και κοινωνική διάκριση και πάνω από όλα ενδιαφέρεται για την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας τους αλλά και των δικαιωμάτων που απορρέουν από το Σύνταγμα και τους αντίστοιχους νόμους. Συνέχεια →