Tag Archives: ΕΕ

Είναι γεγονός ότι τα κύματα των νόμιμων και παράνομων μεταναστών έχουν διαφοροποιήσει ακόμα και εθνικά ομοιογενείς ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το στοιχείο, λοιπόν, της πολυεθνικότητας-πολυπολιτισμικότητας υφίσταται πια και σ’ αυτές. Παρ’ όλα αυτά, τα ευρωπαϊκά εθνικά κράτη διαφέρουν ποιοτικά από τις νέες χώρες, λόγω του τρόπου με τον οποίο συγκροτήθηκαν και λόγω της συνακόλουθης κρατικής-εθνικής ιδεολογίας τους. Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα κι όσα απ’ αυτά είχαν κινηθεί θεσμικά προς το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας αρχίζουν να υπαναχωρούν. Συνέχεια →

Αυτό δεν σημαίνει ότι το νεοψυχροπολεμικό κλίμα θα υποχωρήσει. Απλώς σημαίνει πως το κανάλι επικοινωνίας επανενεργοποιείται. Οι νηφάλιοι Δυτικοί πολιτικοί, στρατιωτικοί και διπλωμάτες συνειδητοποιούν τουλάχιστον ότι εάν επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν το στρατιωτικό εργαλείο για να στριμώξουν τη Ρωσία πιθανότατα θα τους γυρίσει μπούμεραγκ. Γι’ αυτό και όλα δείχνουν πως το στρίμωγμα θα περιορισθεί στο πεδίο των οικονομικών κυρώσεων και της διπλωματίας. Συνέχεια →

Άρα, οι πανηγυρισμοί των τελευταίων ημερών για την έλευση του εμβολίου είναι εκτός νοήματος, από τη στιγμή που οι ποσότητες εμβολίων που έχουν φτάσει απλά δεν αρκούν ούτε καν για το πρώτο κύμα εμβολιασμού. Όσο δε για την διαφημιστική καμπάνια που γίνεται για να πειστεί ο πληθυσμός να ξεπεράσει τους φόβους του και να εμβολιαστεί, θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τραγική, μιας και πολύ απλά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι πρόθυμοι να εμβολιαστούν, από τα εμβόλια! Μάλιστα αυτό φαίνεται πως θα κρατήσει για μήνες. Συνέχεια →

Για αυτό και χρειάζεται αποφασιστικότητα. Η τουρκική επιθετικότητα δεν αντιμετωπίζεται ούτε με «μετεωρολογικό δελτίο» («ο άνεμος παρέσυρε το σκάφος»), ούτε και με διαρροές (του τύπου πως, λόγω του θορύβου των πλοίων, δεν μπορεί το «Oruc Reis» να κάνει έρευνες)! Αυτά δεν είναι αποτρεπτική πολιτική, αλλά επικοινωνιακές «εξυπνάδες». Η τουρκική επιθετικότητα αντιμετωπίζεται μόνο με μια ολοκληρωμένη στρατηγική. Συνέχεια →

Μάταια, η Αθήνα προσπάθησε επί έτη να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους της, ότι οι επεκτατικές πολιτικές και τα ιστορικά συμπλέγματα της Άγκυρας δεν ήταν δυνατόν να «δέσουν» οργανικά την Τουρκία με τον πολιτικό και νομικό πολιτισμό της ΕE. Μάταια, η Αθήνα προσπάθησε κατά καιρούς, από τη δεκαετία ’80 να πείσει τους πολιτικούς ηγέτες της ΕΕ, ότι έχουν ένα γενικότερο στρατηγικό βάθος, που σαφώς αφορά και την Ευρώπη, τα όσα ανοικτά προωθεί η Τουρκία στα Βαλκάνια και τα όσα πράττει σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου με πολεμικές απειλές και πολιτικές «κανονιοφόρων». Συνέχεια →

Δεν κάνει εντύπωση ότι κοινή πεποίθηση στο διεθνές περιβάλλον είναι η ανυποληψία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, κάτι το οποίο επηρεάζει προφανώς την ευρύτερη αντίληψη για τα περιθώρια επιρροής της Ένωσης στις διεθνείς εξελίξεις. Η ανοχή που επιδεικνύει απέναντι στον άξεστο νταβατζή της Ανατολικής Μεσογείου, έχει ξεπεράσει κάθε όριο αξιοπρέπειας και δεν υπάρχει ένας απλά να της πει, “μάζεψε τη γλώσσα σου”. Ούτε καν να απειλήσει με κυρώσεις που θα τσούξουν… Συνέχεια →