Tag Archives: Εθνική αντίσταση

Παράλληλα με την ανακαίνιση της κατοικίας, το μουσείο προχωράει και στην έκδοση ενός λευκώματος που θα φέρνει στο φως τμήματα από τις πρωτότυπες διαταγές του ΕΔΕΣ. Το ίδιο το αρχείο είναι προς το παρόν αταξινόμητο και άρα προσωρινά κλειστό για το κοινό και τους ερευνητές. Από τη μέχρι τώρα επεξεργασία του για τις ανάγκες του λευκώματος, το μουσείο έχει δει έγγραφα ημερήσιων διαταγών που καλούν τους αντάρτες σε μάχη για την ελευθερία, προκηρύξεις που πετούσαν στους Γερμανούς ζητώντας τους να παραδοθούν για να έχουν τη μεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου, αλλά και διαφωνίες με την αντιστασιακή οργάνωση του ΕΛΑΣ. Συνέχεια →

«Έχει ο τακτικός στρατός άλλον άντρα σαν κι’ αυτόν;» αυτά τα λόγια φέρεται να είπε ο Άρης Βελουχιώτης στους αντάρτες του, για τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα. Η παραδοχή αυτή και μόνο απο τον Άρη, τον μεγαλύτερο πολέμιο του Στρατηγού, είναι αρκετή για να αναιρέσει τις όποιες κατηγορίες-θεωρίες αναπτύχθηκαν απο την αριστερά, απο την μεταπολίτευση και μετά. Συνέχεια →

Κορυφαία στιγμή της εθνικής αντίστασης στην βουλγαροκρατούμενη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ήταν η μάχη της γέφυρας των Παππάδων στον ποταμό Νέστο, στις 7 με 11 Μαϊου του 1944. Η μάχη αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δυστυχώς, όμως, υποτιμήθηκε η πραγματική της σημασία στις μετέπειτα εξελίξεις και παραμένει μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστη στους περισσότερους και ιδιαίτερα στους νεότερους συμπατριώτες μας. Συνέχεια →

«Έχει ο τακτικός στρατός άλλον άντρα σαν κι’ αυτόν;» αυτά τα λόγια φέρεται να είπε ο Άρης Βελουχιώτης στους αντάρτες του, για τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα. Η παραδοχή αυτή και μόνο απο τον Άρη, τον μεγαλύτερο πολέμιο του Στρατηγού, είναι αρκετή για να αναιρέσει τις όποιες κατηγορίες-θεωρίες αναπτύχθηκαν απο την αριστερά, απο την μεταπολίτευση και μετά. Συνέχεια →

Η Ελλάς είναι πια, μια χώρα προτεκτοράτο άνευ λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής κυριαρχίας. Η δε ελληνική Βουλή ένα θλιβερό όργανο επικύρωσης αποφάσεων που λαμβάνονται εκτός Ελλάδος και εναντίον της Ελλάδος. Χρειάστηκαν μόλις 6 μέρες οι κυβερνητικοί του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξουν περίτρανα πως είναι εξίσου επικίνδυνοι και πολιτικοί απατεώνες με τους προηγούμενους. Συνέχεια →

«Έχει ο τακτικός στρατός άλλον άντρα σαν κι’ αυτόν;» αυτά τα λόγια φέρεται να είπε ο Άρης Βελουχιώτης στους αντάρτες του, για τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα. Η παραδοχή αυτή και μόνο απο τον Άρη, τον μεγαλύτερο πολέμιο του Στρατηγού, είναι αρκετή για να αναιρέσει τις όποιες κατηγορίες-θεωρίες αναπτύχθηκαν απο την αριστερά, απο την μεταπολίτευση και μετά. Συνέχεια →

Η δήλωση αυτή του Αρχηγού της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής στην Ελλάδα της Κατοχής, την περίοδο 1941-1944, προέρχεται από συνέντευξη που παραχώρησε ο Έντυ Μάγιερς στον πρόεδρο της «Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας» Γεράσιμο Αποστολάτο, στις 26 Οκτωβρίου 1995 στον Οικονομικό Ταχυδρόμο. Συνέχεια →

Είναι δικαίωμα κάθε ιστορικού και ερευνητή να έχει τις όποιες απόψεις και να τις τεκμηριώνει. Παρατηρείται όμως εδώ και κάποια χρόνια η προσπάθεια ορισμένων ιστορικών είτε να προβάλουν ξεκάθαρες πλαστογραφίες σαν αποδεικτικά στοιχεία για όσα υποστηρίζουν είτε να αποσιωπούν ότι δεν τους συμφέρει. Το κακό είναι ότι όταν κάποιος συνάδελφός τους ή ερευνητής τους απαντά στα όσα υποστηρίζουν και αναιρεί τα όσα λένε, αυτοί απαντούν με εύκολες ειρωνείες, αδυνατώντας προφανώς να προβάλουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για αυτά που ισχυρίζονται. Συνέχεια →

Η επιστολή του κ. Κώστα Καλυβιώτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή», την 18η Γενάρη 1998. Ο Καλυβιώτης διετέλεσε Γραμματέας της Αντιφασιστικής Νεολαίας Θεσσαλίας από το 1941 έως το 1942 και Οργανωτικός Γραμματέας ΕΠΟΝ Ηπείρου από το 1942 έως το 1945 και μέλος του Κ.Σ. της ΕΠΟΝ. Επομένως, η άποψη του πρέπει να ληφθεί επιπλέον υπόψη λόγω της αριστερής του δράσης κατά την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης. Αναλυτικά η επιστολή: Συνέχεια →

Η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης διακρίνεται για την αμφιλεγόμενη ταυτότητά της, λόγω των διαφορετικών απόψεων που υπάρχουν. Μια εποχή σχετικά κοντινή στο σήμερα εξακολουθεί να διχάζει. Αυτό γίνεται περισσότερο έντονο όταν η συγγραφή της ιστορίας γίνεται μέσα από την κομματική στράτευση. Στην ιστοριογραφία της περιόδου 1941-1949, συγκεκριμένα σε εκδόσεις μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970, βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει η συγγραφή βιβλίων με αμιγώς κομματικά συμφέροντα και όχι ιστορικά τεκμήρια. Συνέχεια →