Tag Archives: Ελληνική κοινωνία

Διατηρεί ακόμη τον μαγνητισμό του. «Δεν ξέρω τι θέλω, ξέρω όμως τι δεν θέλω. Είμαι αντί». Δεν συζητάω καν τη λέξη «αντιεξουσιαστής», που με τόση άνεση μας τη μοιράζει ο δημοσιογραφικός λυρισμός για να περιγράψει τους κουκουλοφόρους εμπρηστές και εν δυνάμει δολοφόνους. Αναρωτιέμαι απλώς ποια είναι η σημασία της λέξης «αντιρατσιστής» στη σημερινή Ελλάδα. Η χαμέρπειά του έγκειται στο ότι για να δικαιολογήσει την ταυτότητά του χρειάζεται κάποιους «ρατσιστές» για να τους πολεμήσει. Κι όταν δεν τους βρίσκει, τους κατασκευάζει. Συνέχεια →

Η πρακτική που εισάγει η Αμάλ είναι παλαιότερη από τον Μεσαίωνα. Και εδώ είναι η πιο ενδιαφέρουσα διάσταση που θέτει ενώπιόν μας αυτού του τύπου ο συστημικός δικαιωματισμός. Ότι δεν παρεμβαίνει μόνον στο πεδίο της ιδεολογίας, ή της προπαγάνδας, για τις άμεσες και πρακτικές ανάγκες που έχει η πολιτική των ανοιχτών συνόρων σήμερα και αύριο. Αλλά ενδιαφέρεται να πάει μέχρι και το βαθύτερο υπαρξιακό και μεταφυσικό επίπεδο. Συνέχεια →

Ο Βούλγαρος, οι Πακιστανοί, ο Αφγανός, όλη η εισαγόμενη συμφορά που τρέφεται από τις σάρκες της Ελλάδας δεν είναι τοξικά αρρενωποί. Δεν είναι ακροδεξιοί ούτε εθνικιστές. Απλώς -σύμφωνα με τους ιεροδίκες της ορθοπολιτικής θρησκείας- έχουν… ανάγκες και πρέπει να τις ικανοποιήσουν. Συνέχεια →

Μετά δε την προχθεσινή απόπειρα δολοφονίας, για μας υπάρχει μόνο μια στάση: στο πλευρό των φρουρών της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης. Πάντα με τους «μπάτσους», τους γείτονες, φίλους και συμμαθητές μας. Η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί ανθρωπίνως την πανδημία αλλά και να παύσει την επιλεκτική ανοχή στους «κόκκινους» φασίστες. Να παραπεμφθούν με τις ίδιες κατηγορίες με τη Χ.Α. Αν δεν είναι αυτοί εγκληματική οργάνωση, τότε τι είναι; Συνέχεια →

Προφανώς το δεύτερο θα πεις και προφανώς καλά θα κάνεις και θα το πεις. Όταν λοιπόν αντικρίζεις τον Πρωθυπουργό της χώρας, ο οποίος επαναλαμβάνω, με αποφάσεις που στην πλειοψηφία τους, έπρεπε να τις πάρει και ορθώς τις πήρε, σου έχει απαγορεύσει τα πάντα και σε παροτρύνει να πειθαρχείς ή σε τιμωρεί με τσουχτερά πρόστιμα όταν δεν το κάνεις, πως είναι δυνατόν να μην σε ενοχλεί, όταν γλεντοκοπά και τρώει με δεκάδες ανθρώπους, χωρίς ίχνος προστασίας, σε δημόσια θέα. Πως δεν αντιλαμβάνεσαι, ότι αν κάνει κάτι τέτοιο σε δημόσια θέα, όταν σε γράφει τόσο προκλητικά και επιδεικτικά μπροστά στα μούτρα σου, τότε ποιος ξέρει τι κάνει πίσω από τις κλειστές πόρτες; Συνέχεια →

Τούτο το «δράμα» της «επόμενης δόσης» μεταμορφώθηκε σε «αγωνία για το επόμενο δεκαπενθήμερο». Τι θα δείξουν τα λύματα της Αττικής; Πόσα «κρούσματα» θα έχουμε; Πόσοι γέροι βγήκαν στην πλατεία να ξεσαλώσουν; Με πόση οργή και ιερή αγανάκτηση θα σκυλοβρίσουν οι κροίσοι της δημοσιογραφίας τους περιπατητές στην παραλιακή; Πόσα άλατα θα έχουν τα δάκρυα του Τσιόδρα; Πόση αποφασιστικότητα κουρνιάζει κάτω από τη μύτη- υπόστεγο του Χαρδαλιά; Είναι κρίσιμο το επόμενο δεκαπενθήμερο και θα διαρκέσει όσο χρειάζεται για να διαλυθεί οριστικά και αμετάκλητα η ελληνική οικονομία. Με τις υγείες μας! Συνέχεια →