Tag Archives: Ελληνική κοινωνία

Ο αριθμός των Ιταλών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας τριπλασιάστηκε μέσα σε μία δεκαετία (γράφημα που ακολουθεί), όπου η χώρα βίωσε μία ύφεση ρεκόρ σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη (από 1,7 εκ. το 2006 στα 4,7 εκ. το περασμένο έτος). Πρόκειται για το 7,9% του πληθυσμού της, με τους περισσότερους φτωχούς Πολίτες της να διαμένουν στη νότια πλευρά. Μεταξύ των ετών 2008 και 2013 δε, όπου η Ιταλία έχασε το 25% περίπου της βιομηχανικής της παραγωγής, η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 13% από 5,7% το 2007. Συνέχεια →

Γιατί δεν γίνεται μια θεματική εβδομάδα στα σχολεία για την ψυχή ή, έστω, για την αρμονία ψυχής και σώματος στον άνθρωπο; Ο δυτικός κόσμος του υλισμού φοβάται να δηλώσει καθαρά αυτό που πιστεύει. Γιατί όμως; Αφού είναι σίγουρος ότι η ύλη προηγείται και παράγει το πνεύμα, το οποίο δεν μπορεί να ζήσει χωριστά της. Συνέχεια →

Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο τρόπος που οι άνθρωποι απωθούμε την πρόσληψη της δύσκολης πραγματικότητας. Αντιμετωπίζουμε ό,τι μας συμβαίνει αδρανώς με την μεθοδολογία της σκέψης που έχουμε συνηθίσαμε, ακόμη κι αν αυτή έχει συντελέσει στην επιδείνωση της κατάστασής μας. Στο άτομο η καθήλωση στην άρνηση καταλήγει σε νευρώσεις ή/και κατάθλιψη, ενώ σε συλλογικό επίπεδο οδηγεί σε ιδεοληπτικές εμμονές, που εκδηλώνονται σε ανάλογου χαρακτήρα πολιτικές συμπεριφορές ή/και σε παραίτηση από την συμμετοχή στα κοινά. Το αποτέλεσμα είναι, σε κάθε περίπτωση, καταστροφικό. Συνέχεια →

Σάλο έχει προκαλέσει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, αφού όλα τα υπόλοιπα μέχρι σήμερα -μαζί με τα Μνημόνια- ήταν συνταγματικά και η Δικαιοσύνη στάθηκε πάντα στο ύψος των μισθών των δικαστών.
Συνέχεια →

Ακάματος, ηλιοκαμένος ο Νερουλάς, πάσχιζε ολημερίς να ξεδιψάσει τις κουρασμένες γειτονιές. Τα πρώτα χρόνια χρησιμοποιούσε ένα απλό καρότσι που χωρούσε κάμποσα σταμνιά. Περνώντας μέσα στους σκονισμένους δρόμους, διαλαλούσε το πολύτιμο υγρό του – υγρό από τον Πόρο καθαρό κρουσταλένιο.
Συνέχεια →

Όταν η κοινωνία πείθεται συλλογικά ότι είναι ανόητη, διεφθαρμένη και ανίκανη, οπότε είναι η ίδια ένοχος για τα δεινά που της συμβαίνουν (κακή συνείδηση), τότε εξουδετερώνεται πλήρως – αφού αυτός που νοιώθει ένοχος δεν είναι σε θέση να αγωνισθεί, να πλημμυρίσει τους δρόμους και να επαναστατήσει.
Συνέχεια →