Tag Archives: ελληνικός πολιτισμός

Πλησίασε, λοιπόν, τον Πυθαγόρα, για να μάθει την ελληνική φιλοσοφία. Ο Πυθαγόρας τότε, για να τον μυήσει στα ποικίλα πυθαγόρεια θεωρήματα, δεν εφάρμοσε την παιδαγωγική μέθοδο αλλά την πενταετή σιωπή και τις άλλες δοκιμασίες, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα του δίδαξε τα βιβλία «Περί Φύσεως» και «Περί Θεών».

Συνέχεια →

Μία ιδιαίτερη περίπτωση ελληνικού στοιχείου με τον δικό της συμβολισμό είναι ο τάφος του Έλληνα Νεοπλατωνιστή Φιλοσόφου Πλήθωνα Γεμιστού, στο Ρίμινι της Ιταλίας, έπειτα από την κλοπή των οστών του από τον Μυστρά της Πελοποννήσου. Η κλοπή αυτή πραγματοποιήθηκε από Ιταλούς θαυμαστές του, προκειμένου ο δάσκαλός τους, που υπήρξε ένας εκ των θεμελιωτών της Αναγέννησης και κατ’ επέκταση του Δυτικού Πολιτισμού, να βρίσκεται στα εδάφη τους. Συνέχεια →

Οι προεπαναστατικές εκκλησίες του Προδρόμου και των Ταξιαρχών στα Λαγκάδια και του Αη Γιώργη στη Στεμνίτσα χτίστηκαν από Λαγκαδινούς μαστόρους υπό την καθοδήγηση του Αντωνίου Ρηγόπουλου, πέραν του ότι αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της λαγκαδινής τέχνης της πέτρας, περιέχουν έναν σημαντικό αριθμό λιθόγλυπτων». «Υπηρετική» τέχνη της οικοδομικής χαρακτηρίζει η Μαρία Τσούπη τη νεοελληνική λιθογλυπτική και όπως γράφει τόσο παραστατικά, «ανήκει στον χώρο της πλανόδιας χειροτεχνικής και διακοσμητικής δημιουργίας, της λεγόμενης λαϊκής, η οποία περιλαμβάνει, επίσης, τη ζωγραφική, την ξυλογλυπτική, την υφαντική, την κεντητική, την αργυροχοΐα, τη μεταλλοτεχνία και την κεραμική». Συνέχεια →

Λέμε κάθε μέρα αναφανδόν, δράττομαι, άχθος, λεοντή, αδαής, παλινωδίες, παρρησία, άπλετος ή αναφέρουμε φράσεις όπως «φωνή βοώντος», «γενεές δεκατέσσερις», «αντί πινακίου φακής», «αποδιοπομπαίος» («αποπομπαίος» το σωστό) και δεν ξέρουμε ούτε τι σημαίνουν καλά καλά ούτε βεβαίως την προέλευσή τους. Από το Ευαγγέλιο. Το πρώτο χρέος μας με τη γλώσσα λοιπόν είναι να φωτίσουμε τις λέξεις. Τις λέξεις και τις έννοιες που χρησιμοποιούμε διαρκώς όλοι, από τον καθηγητή πανεπιστημίου, τον συγγραφέα και τον ζωγράφο, έως την κομμώτρια, τον περιπτερά και τον ταξιτζή στην καθομιλουμένη. Γιατί κάθε λέξη δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι ένα ταξίδι στην Ιστορία μας, στην ταυτότητά μας και την καταγωγή μας. Συνέχεια →