Tag Archives: Ελληνικός Στρατός

Τη νύχτα 16-17 Ιουνίου 1913, η 2η Βουλγαρική Στρατιά επιτέθηκε αρχικά κατά των ελληνικών προφυλακών στο Παγγαίο. Στις 17 Ιουνίου οι επιθέσεις επεκτάθηκαν προς Νιγρίτα και δυτικά της λίμνης Αρτζάνι. Τη νύχτα 17-18 Ιουνίου η βουλγαρική δύναμη (1.250 ανδρών) που διέμενε στη Θεσσαλονίκη ως φιλοξενούμενη αιχμαλωτίσθηκε κατόπιν μάχης. Στις 18 Ιουνίου έφθασε στη Θεσσαλονίκη ο βασιλιάς Κωνσταντίνος με τον επιτελή του Ιωάννη Μεταξά και ανέλαβε τη διοίκηση των Ελληνικών Δυνάμεων. Συνέχεια →

Η Μάχη του Σκρα θεωρείται μία από τις σημαντικότερες νικηφόρες μάχες του ελληνικού στρατού στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού η πολύ καλή οχύρωση των Βουλγάρων, που υποστηριζόταν με πολυάριθμο πυροβολικό, θεωρούνταν απρόσβλητη. Το ότι επετεύχθη μετά την αποτυχία ένα χρόνο νωρίτερα, το Μάρτιο του 1917, της 122ης Γαλλικής Μεραρχίας να εξουδετερώσει την οχύρωση εξέπληξε τις συμμαχικές δυνάμεις και παράλληλα ενέπνευσε τον ελληνικό στρατό για νέες νίκες. Συνέχεια →

Τελικά, η ΓΔΑΕΕ έστειλε το σχετικό έγγραφο μόλις πριν από λίγες ημέρες. Το ΓΕΣ κινήθηκε ταχύτατα. Έστειλε το κλιμάκιο στην Γερμανία όμως ήταν… αργά, αφού έχουν απομείνει λιγότερα από 30 οχήματα διαθεσιμα! Συνέχεια →

«Ο στρατηγός Φλώρος, έχει σκοπό», όπως δήλωσε στον «Βηματοδότη», «να αποκτήσει ο Στρατός δικά του άλογα με δικούς τους στρατιωτικούς αναβάτες. Θα είναι μαυροσκούφηδες, όπως δηλαδή οι στρατιωτικοί των τεθωρακισμένων. Ίσως στην επόμενη παρέλαση της 25ης Μαρτίου να δούμε την νέα δύναμη του Στρατού Ξηράς, τους ιππείς μαυροσκούφηδες». Συνέχεια →

Με την Εθνεγερσία του 1821, η Ήπειρος απεκλείσθη από το (νέο) Ελληνικό κράτος. Ακολούθησαν πολλές επαναστάσεις με σκοπό την απελευθέρωση της Ηπείρου. Το Ηπειρωτικό ζήτημα αρχίζει από το 1828 πριν σταθεροποιηθούν τα όρια του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, τα οποία ο Καποδίστριας από την πλευρά της Ηπείρου τα τοποθετούσε στον ποταμό Γενούσο ή Σκούμπι. Τα πρώτα δείγματα ΒορειοΗπειρωτικού ζητήματος εμφανίζονται το 1878 στο Βερολίνειο Συνέδριο, που με την προσθήκη του ΙΓ΄πρωτοκόλλου καθορίζονται τα όρια στον ποταμό Καλαμά (Θύαμι) και τρία χρόνια αργότερα με την μεσολάβηση της Τουρκίας μεταφέρονται στον Άραχθο. Η διχοτόμηση της Ενιαίας Ηπείρου είναι κατασκεύασμα ορισμένων Ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιδίως της Αυστρίας και της Ιταλίας, για δικά τους συμφέροντα. Οι διάφορες προπαγάνδες πάντα με την υποκίνηση της Τουρκίας, έχουν στόχο την Ήπειρο. Ιδιαίτερα δε το Βόρειο τμήμα της και στόχος των Ελλήνων στα πλαίσια της Μεγάλης Ιδέας, είναι η απελευθέρωση της Ενιαίας Ηπείρου.

Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1912 – 1913 χαρίζει την πολυπόθητη ελευθερία, σ’ όλη σχεδόν την Ήπειρο (Κλεισούρα – Τεπελένι). Οι γνωστές όμως Ευρωπαϊκές δυνάμεις με δύο τελεσίγραφα, τονίζουν πως η περαιτέρω προώθηση των Ελληνικών στρατευμάτων θα θεωρηθεί αιτία πολέμου και θα διακυβεύονταν γενικώτερα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Έτσι σταματούν οι Έλληνες την προέλασή τους προς Αυλώνα. Έφθασε η ώρα που πέφτουν οι μάσκες των μεγάλων δυνάμεων και μετατρέπεται το Ηπειρωτικό ζήτημα, σε ΒορειοΗπειρωτικό!

Στην συνθήκη του Λονδίνου (17-05-1913), τίθεται τέλος στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο. Αφήνεται όμως ανοιχτό το θέμα των βορείων συνόρων της Ελλάδος με το υπό σύσταση Αλβανικό κράτος, καθώς και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και ανατίθεται η ρύθμισή του στις έξι δυτικές δυνάμεις. Δύο μήνες αργότερα, υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου, περί ανεξαρτησίας και οργανώσεως του Αλβανικού κράτους και ακολούθως επιδικάζεται με απόφαση των έξι ο Καζάς της Κορυτσάς στην Αλβανία, με όρια προς Φτελιά, Ακρωτήριο, Στύλο, Σάσωνα. Συνέχεια →

Πιστεύω ότι, βάσει αυτού του ατυχούς συμβάντος με τους Αλβανούς, πρέπει να δοθεί το έναυσμα στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Αμυνας (ΓΕΕΘΑ) να επαναπροσδιορίσει τους κανονισμούς επιλογής έφεδρων βαθμοφόρων στις Ενοπλες Δυνάμεις μας και να εισάγει επίσημα το δίκαιο του αίματος (jus sanguinis) ως αναγκαίο προαπαιτούμενο για την επιλογή τους. Δηλαδή, να έχουν μητέρα ή πατέρα Ελληνα, όπως ακριβώς ορίζεται και ως προαπαιτούμενο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, βάσει του άρθρου 31 του Συντάγματός μας: «Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκλεγεί όποιος έχει από πατέρα ή μητέρα ελληνική καταγωγή». Συνέχεια →

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Συνέχεια →