Tag Archives: ΕΟΚΑ

Γιατί καλή η μόδα και το marketing, οι σημαίες της Αγγλίας που είναι μοδάτες, η Ελισάβετ σε κουκλάκι, η πλάκα με την Ζωζώ κλπ αλλά όταν η βασίλισσα είχε την ευκαιρία να σώσει κάποιες ψυχές από την εκτέλεση, έκανε πως δεν άκουγε και δεν έβλεπε… Και μερικά χρόνια μετά κάνουμε το ίδιο εμείς. Εμείς που θα έπρεπε να θυμόμαστε. Που θα έπρεπε να μην ξεχνάμε. Ή τουλάχιστον να τιμούμε όσους θυσιάστηκαν στο όνομα της ελευθερίας… Που πάλεψαν για εκείνους και τα παιδιά τους. Για την πατρίδα τους. Για την Κύπρο. Για τον Ελληνισμό. Συνέχεια →

Ο Μακάριος κάλεσε τις δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων της Κύπρου να υψώσουν το ηθικόν παράστημά τους «υπεράνω μικρών και εφήμερων κωλυμάτων» επειδή ένα είναι το τέρμα του αγώνα τους: Η Ένωση με Μητέρα Ελλάδα. Αλλά πρώτος απέφυγε να υψώσει το ηθικόν παράστημά του, πρώτος παραβίασε τον όρκο της Φανερωμένης και πρώτος εφηύρε γελοίες δικαιολογίες. Συνέχεια →

Ο Μιχαλάκης Παρίδης υπήρξε από τους αγωνιστές εκείνους της ΕΟΚΑ που μυήθηκαν στις τάξεις της Οργάνωσης πριν από την ιστορική μέρα της 1ης Απριλίου 1955. Την 1η Απριλίου 1955 έδρασε επικεφαλής της ομάδας «Άρης», η οποία με τα μέλη της ομάδας «Κρόνος» έκαμαν βομβιστική επίθεση εναντίον της αίθουσας συνεδριάσεων του Δικαστηρίου Λάρνακας. Συνελήφθη την ίδια νύκτα με άλλους τέσσερις συναγωνιστές του και καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση. Συνέχεια →

Τη νύκτα της 23ης Αυγούστου 1958 ενέπεσε με τρεις συναγωνιστές του σε ενέδρα Άγγλων στρατιωτών, ενώ μετέφεραν προς απόκρυψη μεγάλη ποσότητα οπλισμού. Με το “αλτ” που πρόσταξαν οι Άγγλοι, ο Σιάλος πυροβόλησε και πέτυχε τον πρώτο Άγγλο στρατιώτη, σύμφωνα με μαρτυρία του Παναγή Λάρκου που επέζησε. Έριξε τη μια από τις δυο χειροβομβίδες που κρατούσε και άλλοι πέντε στρατιώτες σκοτώθηκαν. Δέχτηκαν όμως τα πυρά δεύτερης ομάδας Άγγλων στρατιωτών, από τα οποία ο Σιάλος έπεσε νεκρός. Συνέχεια →

Πού χάθηκε το έπος της ΕΟΚΑ; Πού εξανεμίστηκαν οι θυσίες των ηρώων μας; Πού θάφτηκαν το πνεύμα, το ήθος, η λεβεντιά, η αυτοθυσία, η ομοψυχία, η αγωνιστικότητα και η φλόγα του απελ Συνέχεια →

9 Αυγούστου 1956. Ο γαλανός ουρανός της μεγαλονήσου μας μαύρισε για άλλη μια φορά, θρηνώντας τρία παλικάρια που δεν τα φόβιζε ο θάνατος γιατί θεωρούσαν τη ζωή περιττή μέσα στη σκλαβιά. Τρεις νέοι Έλληνες και μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το φως της λευτεριάς που δεν μπορούσαν να του αντισταθούν. Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ. Συνέχεια →

Ξανασυλλαμβάνεται στις 3 του Μάρτη το 1957, στην επική μάχη του Μαχαιρά. Ο αδελφικός του φίλος και υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου, με τον οποίο πολεμούσε στο ίδιο κρησφύγετο, διατάζει τον Αντώνη Παπαδόπουλο και τους άλλους συναγωνιστές να παραδοθούν ενώ ο ίδιος θυσιάζεται υπέρ της ιδέας της Ενώσεως, γράφοντας μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ΕΟΚΑ. Συνέχεια →

Ο Ανδρέας Σουρουκλής τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και εργαζόταν στα κτήματά του. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ μαζί με τα αδέλφια, τους γονείς και τη σύζυγό του και συνεργάστηκε με την ανταρτική ομάδα της περιοχής του. Κατασκεύασαν κρησφύγετο σε χωράφι τους, όπου εγκαταστάθηκαν αντάρτες της ΕΟΚΑ, τους οποίους ο Ανδρέας φιλοξενούσε και στο σπίτι του. Συνέχεια →