Tag Archives: ΕΟΚΑ

Σε δηλώσεις κατά την επίσκεψη του στον χώρο εκταφής στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού στη Λάρνακα, ο Επίτροπος Προεδρίας, Φώτης Φωτίου, έκανε λόγο για «ακόμα μια πονεμένη υπόθεση», σημειώνοντας πως «κάποιος πρέπει να νοιώθει πολύ συγκινημένος βρισκόμενος εδώ σήμερα. Η όλη προσπάθεια και πρωτοβουλία για την εκταφή των οστών του μικρού Δημητράκη του πιο μικρού ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα – και ξέρουμε πως σκοτώθηκε εκείνες τις τραγικές μέρες – ήταν αίτημα της οικογένειας για να γίνει εκταφή των οστών του Δημητράκη, ώστε να ταφεί σε έναν ξεχωριστό χώρο, να γίνει ένα μνημείο, ώστε και η πολιτεία αλλά και η οικογένεια, να τον τιμά όπως του αξίζει», ανέφερε. Συνέχεια →

Το χάνι της Γραβιάς. Αυτή η ονομασία αρμόζει εις μια των επικωτέρων μαχών εξ όσων έχει δώσει η ΕΟΚΑ, η οποία έλαβε χώραν εις ένα αχυρώνα του χωριού ΛΙΟΠΕΤΡΙ τη 2αν Σεπτεμβρίου 1958. μεταξύ αγγλικού στρατού και τεσσάρων γενναίων μαχητών της ΕΟΚΑ, των Ανδρέα Κάρυου, Φώτη Σταύρου Πίττα (διδασκάλου), Ηλία Παπακυριακού και Χρίστου Σαμάρα. «Είναι πολύ δύσκολο εις εμέ να ξεχωρίσω μεταξύ των τεσσάρων αυτών παλικαριών ποίος ήταν ο γενναίος των γενναίων, διότι και οι τέσσαρες συνηγωνίσθησαν την στιγμήν εκείνη ποίος θα πέθαινε γενναιότερος. Συνέχεια →

Οι δύο νέοι έγιναν στο εξής αχώριστο δίδυμο. Στην Ελλάδα, που έδιναν κι έπαιρναν οι διαδηλώσεις για την Κύπρο, άπειρες οδοί και πλατείες σε κάθε μικρή η μεγάλη πόλη, μετονομάστηκαν σε Καραολή και Δημητρίου. Η είδηση της εκτέλεσής τους έκανε το γύρο του κόσμου, ξεσηκώνοντας την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινής γνώμης ενάντια στην πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία. Ακόμα περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας. Συνέχεια →

Σύμφωνα με ανακοίνωση, «ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τους ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59, στελέχη της Διοίκησης Καταδρομών συμμετείχαν σε αγώνα δρόμου συνολικής απόστασης 36 χιλιομέτρων ο οποίος ξεκίνησε από το στρατόπεδο στο Σταυροβούνι και ολοκληρώθηκε στα Φυλακισμένα Μνήματα, με κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των θυσιασθέντων αγωνιστών».
Συνέχεια →

Τι σχέση μπορεί να έχει ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης και τόσοι άλλοι με τη σημερινή κατάντια; Τι σχέση μπορούν να έχουν οι αγώνες τους με τα όσα συζητούνται σήμερα, που δεν είναι ατόφια ελευθερία, πλήρη απαλλαγή από την κατοχή; Η δικαίωση περνά μέσα από την απαλλαγή από την ξένη εξάρτηση. Την τουρκική κατοχή και τα μετααποικιακά κατάλοιπα, που θέλουν να «μοιράζουν» και παιχνίδι. Το περί χρημάτων, περί πύργων, που είναι το νέο αφήγημα δεν μπορεί να έχει σχέση με εκείνον τον αγώνα. Ούτε και με τον μέλλον της Κύπρου. Συνέχεια →

Ο Βαγορής, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, είχε μπει από μικρός στη μύτη των Άγγλων αποικιοκρατών. Το 1953, ξεσηκώθηκε μαζί με άλλους συμμαθητές του στο κολέγιο της Πάφου, διότι οι Άγγλοι ύψωσαν στο σχολείο την Αγγλική σημαία, στα πλαίσια των επίσημων εορτασμών για την στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Δεκαπεντάχρονος μαθητής τότε ο Ευαγόρας, σκαρφάλωσε στον ιστό, κατέβασε την Αγγλική σημαία και την έκαψε. Συνελήφθη αλλά δεν τιμωρήθηκε λόγω της μικρής του ηλικίας, όμως οι φασαρίες και οι διαδηλώσεις των μαθητών και της Κυπριακή νεολαίας στην περιοχή έφεραν αποτέλεσμα. Συνέχεια →

Μια ομάδα παιδιών, μεταξύ των οποίων και ο Δημητράκης, κατέφυγαν στην οδό Λέοντος του Σοφού, όπου τους προσπέρασε στρατιωτικό αυτοκίνητο με οπλισμένους στρατιώτες και προχώρησε στην οδό Νικολάου Ρώσου, τώρα Δημητράκη Δημητριάδη. Οι στρατιώτες κατέβηκαν από το αυτοκίνητό τους και ταμπουρώθηκαν πίσω από τον τοίχο της γωνιάς του δρόμου. Τα μεγαλύτερα παιδιά αποχώρησαν, φωνάζοντας και στον Δημητράκη να τους ακολουθήσει. Εκείνος όμως εξακολούθησε να λιθοβολεί και ένας από τους στρατιώτες τον σημάδεψε στο κεφάλι. Η σφαίρα πέρασε λίγο πιο πάνω από το δεξί του μάτι. Οι μαθητές τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Συνέχεια →