Tag Archives: ζωγραφική

Το σπίτι του ποιητή στη θρυλική οδό Άγρας, μέσα από τα έργα της Λήδας Κοντογιαννοπούλου.

Η περίπτωση του Στέλιου Κουνιάρη μας υπενθυμίζει τους μεμονωμένους αυθεντικούς και πηγαίους δημιουργούς που ζουν χωρίς αναγνώριση, ίσως, με μόνο κίνητρο την αγάπη για όσα κάνουν. Πληροφορούμαι πως «ο Στέλιος ζωγραφίζει την πέτρα σαν να τη χτίζει, και τα ζώα, όπως κανένας άλλος. Λατρεύει τον Μόλυβο και δεν φεύγει ούτε μέρα από εδώ, και επειδή έχει μεγαλώσει ανάμεσα στα ζώα, με πατέρα κτηνοτρόφο, τα αγαπάει και τα υμνεί». Συνέχεια →

Ίσως πολλές φορές οι κατηγοριοποιήσεις που προέρχονται από εξειδικεύσεις θεματολογικές του τύπου: «Η Ανάσταση στη Νεοελληνική ζωγραφική» να εγκυμονούν τον κίνδυνο της αποσπασματικότητας ή ακόμα και μιας γενικευμένης θεώρησης. Όμως από τις τέσσερεις συνθέσεις που επιλέξαμε αναδεικνύονται τρεις διαφορετικές τάσεις που κατά παράδοξο τρόπο συνυπήρχαν παράλληλα κατά την διάρκεια του μεταπελευθερωτικού μας βίου: Το λαϊκό στοιχείο, η λογιοσύνη στην τέχνη και η επανακάλυψη του Βυζαντινού κόσμου. Συνέχεια →

Βλέποντας ότι οι αντιδράσεις των συγχωριανών του ήταν ελάχιστες σε σχέση με την αποδοχή που είχαν τα έργα του, ο «θείο Nick», όπως είναι το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, συνέχισε να δημιουργεί, προχωρώντας και στο διπλανό χωριό, τη Μεθώνη. Εκεί βρίσκεται και το μεγαλύτερο σε μήκος έργο του, ένα τοιχάκι διακοσίων μέτρων, κατά μήκος της παραλίας. «Έβαλα πείσμα να το ζωγραφίσω όλο και πήγαινα κάθε μέρα μέχρι να το ολοκληρώσω». Στην ηλικία του, όπως λέει, οι άνθρωποι έχουν χρόνο και ο ίδιος έχει αποφασίσει να τον αφιερώνει στην αγαπημένη του τέχνη. «Το θέμα είναι ο καλλιτέχνης να μην αφήνει τον χρόνο να χάνεται χωρίς να δημιουργεί. Γιατί μέσα από τη δημιουργία συμπληρώνει το κενό της ύπαρξής του», επισημαίνει. Συνέχεια →

Από το 1954 έως και το 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινά τον Δημήτρη Πικιώνη στο κορυφαίο έργο του, την ιδιοφυή διαμόρφωση και χάραξη οδών πρόσβασης των πεζών στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης. Συνέχεια →

Οι καλλιτέχνες, από όλη την Ελλάδα, έμειναν στη Βέροια για όλο το διάστημα της δράσης, ήρθαν σε επαφή με όλον τον κύκλο της παραγωγής και επεξεργασίας του βάμβακος και έπειτα εργάστηκαν στον πολιτιστικό χώρο. Η ιδέα ήταν να φτιάξουν έργα που θα αναδείκνυαν την τεράστια πορεία και σημασία αυτού του αγαθού για την οικονομία και τον πολιτισμό της περιοχής, αλλά και ολόκληρης της χώρας. Οπως υπογραμμίζει στη στήλη η Μαίρη Ναζλίδου, «όποιος είδε τη συνάντηση των καλλιτεχνών, που μπήκαν στα βαμβακοχώραφα και συνομίλησαν με τους αγρότες, όποιος είδε τη χαρά των ανθρώπων της γης για την επίσκεψη των ανθρώπων της τέχνης, που ενδιαφέρθηκαν για τον αγώνα τους και τις ελπίδες τους, μπορούν να καταλάβουν τη δυναμική».
 Συνέχεια →

Το πανόραμα της νεοελληνικής ζωγραφικής με πολύτιμα έργα των Γύζη, Λύτρα, Πανταζή, Παρθένη, Ροϊλού, Καραβία, Μαλέα, Ιθακήσιου, Κόντογλου, Μπουζιάνη, Σπυρόπουλου, Διαμαντόπουλου, Γουναρόπουλου, Μαυροΐδη, Τσίγκου, Μυταρά, Μπότσογλου και άλλων, αποκαλύπτει τη μοναδικότητα της συλλογής των Νέστορα και Αλίκης Τέλλογλου που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Καλαμάτα, και οι οποίοι έθεσαν ως σκοπό της ζωής τους την ανιδιοτελή προσφορά στη στερέωση της παιδείας και την προβολή του πολιτισμού μας, με τη δημιουργία του ομώνυμου ιδρύματός τους.
Συνέχεια →