Tag Archives: Θεσσαλονίκη

Το «Σαραπιείον» της Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα σημαντικότερα και παλαιότερα ιερά του είδους του στην ηπειρωτική Ελλάδα, το μεγαλύτερο μακεδονικό κέντρο λατρείας του κύκλου των Αιγυπτίων θεών, που διατηρούσε σχέσεις με αντίστοιχα ιερά και ανέπτυσσε «ιεραποστολική» δράση, όπως μαρτυρεί μια επιγραφή του, σχετική με τη μεταφορά της λατρείας του Σάραπι στον Οπούντα Λοκρίδος.
Συνέχεια →

«Όταν ψαρεύω αδειάζει το μυαλό μου. Και να είναι δίπλα μου κάποιοι φίλοι, μιλάμε σιωπηλά, όμως η χαρά της ψαριάς είναι κοινή για όλους, ο ενθουσιασμός είναι κοινός…η περηφάνια βέβαια ανήκει σε αυτόν με την καλύτερη ψαριά», θα πει και θα χαμογελάσει. Συνέχεια →

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πολίσματα είναι αυτό της Πολίχνης, στον σημερινό δήμο Παύλου Μελά, νότια της συμβολής της οδού Λαγκαδά με την Εσωτερική Περιφερειακή Θεσσαλονίκης. Στην περιοχή είναι συγκεντρωμένες αρχαιότητες όλων σχεδόν των εποχών: από τη Νεολιθική ο οικισμός της Σταυρούπολης, από την Εποχή του Χαλκού και την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου η Τούμπα της Πολίχνης κι από την Πρώιμη του Σιδήρου και των ιστορικών χρόνων η τράπεζα (λόφος με πεπλατυσμένη κορυφή) της Πολίχνης, μαζί με τα δύο νεκροταφεία. Οι αρχαιότητες αυτές χρονολογούνται από το 5900 π.Χ. μέχρι την αυτοκρατορική ρωμαϊκή εποχή (2ος-3ος αι. μ.Χ.).
Συνέχεια →

Ο επισκέπτης ξεκινά το ταξίδι στους αιώνες, ακολουθώντας τον εσωτερικό …δρόμο, με την ελικοειδή ανοδική πορεία για να καταλήξει με την ολοκλήρωσή του στο επίπεδο από το οποίο ξεκίνησε. Στα σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδες τ.μ. παρουσιάζονται μέσω αυθεντικών εκθεμάτων -που προέρχονται κυρίως από τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, πτυχές του βυζαντινού και μεταβυζαντινού πολιτισμού, μέσα από επιμέρους θεματικές. Εκτίθενται χιλιάδες αρχαιολογικά αντικείμενα, κειμήλια και έργα τέχνης από τα δεκάδες χιλιάδες που περιλαμβάνονται στις συλλογές του, τα οποία χρονολογούνται από τον 2ο έως και τον 20ο αι. μ.Χ. Συνέχεια →

Οι προς έκθεση αρχαιότητες επιλέγονται για να αφηγηθούν την ιστορία της πόλης και των ανασκαφών του μεγάλου έργου. Η κεντρική ιδέα της έκθεσης εστιάζει στην πολυκεντρική οργάνωση, που στοιχειοθετεί την οικοδομική και τεχνολογική ιστορία της πόλης, και συγχρόνως αναβιώνει τη φυσιογνωμία της. Συνέχεια →

Ζώντας λοιπόν τη σκοτεινή περίοδο του χειμώνα στη Σουηδία, σε συνδυασμό με την καταθλιπτική περίοδο της πανδημίας, είδε τα φωτιστικά ως έναν τρόπο να αντλήσει χαρά και αισιοδοξία. «Το ίδιο ένιωσαν και οι άνθρωποι που τα είδαν όταν τα κοινοποίησα. Ο κόσμος τα αποδέχτηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τόσο στη Σουηδία, όπου οι άνθρωποι εκεί έχουν παράδοση σε αυτά και τα αγαπούν, όσο και στην Ελλάδα, όπου επίσης έστειλα πολλά κομμάτια», δηλώνει. «Η χαρά μου είναι διπλή όταν εισπράττω τη χαρά όσων τα έχουν πάρει και μου εκφράζουν τα θετικά συναισθήματα και τη ζεστασιά που νιώθουν όταν τα ανάβουν», συμπληρώνει.
Συνέχεια →