Tag Archives: ΚΚΕ

Σύμφωνα με τον Ευρωκομμουνισμο θα μπορούσε η Αριστερά να καταλάβει με δημοκρατικούς τρόπους την εξουσία χωρίς να καταφυγει στην ένοπλη βία. Και αν την καταλάμβανε μπορεί να μην εφήρμοζε κάποιο καθεστώς κοινοκτημοσύνης όπως στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Λίγο αργότερα- και κυρίως σήμερα- η αριστερά ταυτίστηκε περισσότερο με τις ταυτότητες, καθόλου με την αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος και εξοβέλισε την κατάκτηση της εξουσίας με ένοπλη σύγκρουση. Και ερωτώ: Είναι αυτό αριστερά όπως την ξέραμε και όπως ορίστηκε απο τους θεωρητικούς της; Αρκεί η έκφραση των ταυτοτήτων για να χαρακτηρισθεί ένας πολιτικός σχηματισμός Αριστερά; Μήπως αν κυρίαρχο στοιχείο είναι η εκφραση των ταυτοτήτων και ο Μητσοτάκης είναι αριστερός;
Συνέχεια →

Όταν λοιπόν πήγαν οι οπαδοί του ΚΚΕ να μοιράσουν φυλλάδια για ένα σωρό αρλούμπες, καθώς έχουν μείνει και στο 1917, κάποιοι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν. Θεώρησαν λοιπόν οι σύντροφοι πολύ λογικό να καλέσουν «αντιφασιστική» συγκέντρωση και να πάνε να πολιορκήσουν το σχολείο παρέα με τους αντιφάδες. Εμφανίστηκαν λοιπόν τύποι με κράνη και στειλιάρια και άρχισαν να προκαλούν, να εξυβρίζουν και να ουρλιάζουν έξω από το σχολείο. Οταν βγήκε μία ομάδα μαθητών από μέσα και τους πήρε στο κυνήγι, έβαλαν μπροστά το δεύτερο μέρος του προγράμματος, που ονομάζεται προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Συνέχεια →

Στο εξαιρετικό βιβλίο του κ. Ιωάννη Μπουγά διαβάζουμε (σελ. 138): «Οι αντάρτες πήραν την Παρασκευούλα με το μωρό της, φορτωμένο πάνω της μέσα στη νάκα (σ.σ.: φορητή κούνια μωρού κρεμαστή στην πλάτη) […] σύμφωνα με μαρτυρίες κρατουμένων που επέζησαν, η Παρασκευούλα με το μωρό της εσφάγησαν και ρίχτηκαν στην Τρύπα στο Κακοβούνι στις 17 Ιουλίου 1944. Τον Ιούνιο του 1945 ανέσυραν από την Τρύπα όσες σορούς ήταν σε κατάσταση που μπορούσαν να δεθούν σε σχοινιά για να βγουν στην επιφάνεια. Η σορός της Παρασκευούλας ήταν μεταξύ αυτών που έβγαλαν. Τη βρήκαν να έχει δεμένη στο κορμί της τη νάκα με το μωρό της! Η Παρασκευούλα Μπάρλα με το αβάπτιστο μωρό της ήταν δύο αθώα, πολύ τραγικά θύματα του ΕΑΜ/ΚΚΕ!». Συνέχεια →

Δαρμένοι, νηστικοί και διψασμένοι, με τα χέρια δεμένα πίσω απο τις πλάτες, βαδίζουν. Άντρες, γυναίκες με τα μωρά στην αγκαλιά, γέροι, παιδάκια. Προχωράνε προς τον Θάνατο. Ενα θάνατο άδικο, παράλογο, ακατανόητο.

Γύρω τους, σαν λυσσασμένοι λύκοι, οι κομμουνιστές. Με βλοσυρές ματιές, με άγριες κουβέντες. Με βλαστήμιες και απειλές. Χτυπώντας τους με τους υποκόπανους των όπλων, τραβώντας και ξεριζώνοντας τους τα μαλλιά. Όταν φτάνουν κοντά στο βάραθρο, σταματούν. Τους λένε οτι θα τους πάνε για ανάκριση και τους παίρνουν ανά δύο. Συνέχεια →

Τη νύχτα της 9ης Ιουλίου 1942 ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με τον υπαρχηγό του καπετάν Θάνο (Μαστροκώστα) και τον Αχιλλέα (Τ. Ελευθερίου) πραγματοποίησε την πρώτη «Αντιστασιακή του πράξη» εισβάλλοντας στο σπίτι του γέρου γαιοκτήμονα Μαραθέα στο χωριό Νέο Μοναστήρι του Δομοκού. Συνέχεια →

Διαβάζοντας το κείμενο, βλέπουμε ότι ακόμα οι σύντροφοι δεν είχαν ανακαλύψει ότι ο αγώνας του 1821 δεν ήταν συνδικαλιστικός αλλά απελευθερωτικός και εθνικός. Δεν ξέρω ποιος τους πιπίλησε τα μυαλά και άρχισαν να βλέπουν τον Κολοκοτρώνη σαν πρόεδρο της ΓΣΕΕ, τον Καραϊσκάκη σαν πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο σαν αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Αθηνών, τον Μιαούλη σαν πρόεδρο της ΠΝΟ, την Μαντώ Μαυρογένους ως διευθύνουσα σύμβουλο της ΕΓΕ (την θυμόσατε την ΕΓΕ;) και τον Ρήγα Φεραίο ότι νταραβεριζόταν με το ΣΕΗ. Συνέχεια →

Τη νύχτα της 9ης Ιουλίου 1942 ο Άρης Βελουχιώτης μαζί με τον υπαρχηγό του καπετάν Θάνο (Μαστροκώστα) και τον Αχιλλέα (Τ. Ελευθερίου) πραγματοποίησε την πρώτη «Αντιστασιακή του πράξη» εισβάλλοντας στο σπίτι του γέρου γαιοκτήμονα Μαραθέα στο χωριό Νέο Μοναστήρι του Δομοκού. Συνέχεια →

Παρά την κατάληψη του Γράμμου από τον Εθνικό Στρατό το καλοκαίρι του 1948, στο Βίτσι και τις μάχες φθοράς του φθινοπώρου, στις αρχές Φεβρουαρίου του 1949 παρέμεναν στη Δυτική Μακεδονία άθικτες τρεις αντάρτικες μεραρχίες –η ΙΧ, Χ και ΧΙ. Συνέχεια →