Tag Archives: Κρήτη

Το δεύτερο εμπόδιο αφορούσε την αποθήκευση του νερού και του φαγητού. Μέλη της αποστολής τον Ιούνιο εντόπισαν χιονούρες (σ.σ. τμήματα χιονιού σε σκιερά μέρη, το νερό των οποίων αποθήκευσαν σε βαρέλια, ούτως ώστε να χρησιμοποιηθούν τον Αύγουστο για πλύσιμο. Άλλοι κατέβαζαν βαρέλια στο σπήλαιο Κέραμος και τα γέμιζαν με νερό. Συγκεντρώθηκαν 870 λίτρα νερό, με τις καθημερινές ανάγκες ανά άτομο να υπολογίζεται σε τρία με τέσσερα λίτρα. Τα τρόφιμα τοποθετήθηκαν σε ένα άλλο βάραθρο, το Λιοντάρι, το οποίο είχε σταθερή θερμοκρασία έξι με οκτώ βαθμούς Κελσίου, όσους δηλαδή έχει ένα ψυγείο.
Συνέχεια →

«Πρόκειται για ένα μοναδικό Μουσείο στην Ιατρική Σχολή, που συγκεντρώνει όλη την ιστορία της ιατρικής στην Κρήτη από αρχαιοτάτων ετών μέχρι τις πρακτικές των νεοτέρων» ανέφερε ο κ. Κοχιαδάκης, ο οποίος με ικανοποίηση εξήγησε ότι καθημερινά τον χώρο επισκέπτονται αρκετοί επισκέπτες, μεταξύ των οποίων μαθητές της πρωτοβάθμιας αλλά και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έχουν τη δυνατότητα καθώς το Μουσείο βρίσκεται εντός της Ιατρικής Σχολής, να δουν από κοντά πώς αυτή λειτουργεί, τα εκπαιδευτικά προγράμματα που διαθέτει και ταυτόχρονα να μάθουν για την ιστορία της Ιατρικής στη Μεγαλόνησο. Συνέχεια →

Τα τελευταία χρόνια οι επισκέπτες του νησιού ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερα ψαροχώρια μιας και πέρα από τις βουτιές στη θάλασσα επιθυμούν να εξερευνούν τον τόπο αποκαλύπτοντας τους απρόσμενες ομορφιές. Συνέχεια →

Η ομορφιά του άγριου τοπίου που περιβάλλουν αυτή την ξεχωριστή μικροσκοπική παραλία σε συνάρτηση με τα καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά του Νότιου Κρητικού Πελάγους συνθέτουν ένα εκπληκτικό τοπίο. Συνέχεια →

Σπανιότερα όμως τα μαχαίρια είχαν σκουρόχρωμες λαβές, κατασκευασμένες από κέρατο. Τα πολυάριθμα κοπάδια αιγοπροβάτων της Κρήτης και τα γεροδεμένα κέρατα των βουβαλιών της, προσφέρουν ακόμη και σήμερα άφθονη την πρώτη ύλη για τις κεράτινες λαβές των μαχαιριών, ενώ σπανιότερα συναντώνται λαβές ακόμη και από τα κέρατα των αγριοκάτσικων του νησιού, περισσότερο γνωστών ως κρι – κρι. Τα πλέον γερά και ανθεκτικά για λαβές κέρατα, είναι εκείνα του κριαριού και του τράγου. Από τα κριαρίσια προτιμούν τα “χρυσαφένια με νερά”, ενώ τα βουβαλίσια κέρατα είναι περισσότερο στιλπνά και λαμπερά, αλλά υπόκεινται σε φθορά ταχύτερα απ’ ότι τα τραγίσια κέρατα. Συνέχεια →

Κατά την Νεοανακτορική περίοδο (1700-1450 π.Χ.) η άσκηση λατρείας στο σπήλαιο συστηματοποιήθηκε, καθώς έγιναν αρχιτεκτονικές διαμορφώσεις (τέμενος, πλακόστρωτο δάπεδο, βωμός, τράπεζες προσφορών, κ.ά.) στο Πάνω Σπήλαιο και εντάθηκε, όπως δείχνει το πλήθος των κινητών ευρημάτων που προέκυψαν, τόσο από το Πάνω, όσο και από το Κάτω Σπήλαιο, καθιστώντας το Δικταίον ένα μεγάλο λατρευτικό κέντρο.
Συνέχεια →

Με βρεγμένα τα χέρια με λίγο νερό, ή περασμένα με λάδι για να μην κολλά η ζύμη, αρχίζει να κόβεται ή απομονώνεται με τις δυο παλάμες λίγη – λίγη η ζύμη. Καρφώνεται η γροθιά μέσα, κάνοντας έτσι το πρώτο γρόθισμα, ώστε να ζυμώνεται ξανά άλλη μια φορά μέχρι τέλους. Μετά αρχίζει το δεύτερο γρόθισμα πολλές φόρες ομοιόμορφα επάνω και επιφανειακά σε όλη τη σκάφη. Και ενώ στο πρώτο ζύμωμα σκοπός είναι να πάει η μαγιά του ρεβιθιού σε όλο το ζυμάρι ομοιόμορφα, ο σκοπός στο ξαναζύμωμα ή γρόθισμα, είναι να πάει το προζύμι ομοιόμορφα σε όλο το ζυμάρι της σκάφης. Συνέχεια →

Η περιπέτεια πάντως αυτού του διάση­μου αγάλματος από την ανεύρεσή του, το ταξίδι και την απόκτησή του από το Μουσείο του Λούβρου, την ταυ­τοποίηση της προέλευσής του από τις έρευνες του κ. Σταμπολίδη και τέλος, τη συνάντησή της με την Κόρη της Ελεύθερνας σε μια έκθεση του Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης το 2004/5 παρουσιάζεται και κινηματογραφικά στο μουσείο. Συνέχεια →

Δεν κλαίμε που μας λείπεις καθώς χτυπάει η σειρήνα και τρέχουμε στην απογείωση. Δεν κλαίμε ακόμη και όταν ακούμε το “Ήλιος Θεός” που σπάζει το ήχο του κινητήρα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, που τόσο αγαπήσαμε και δακρύζουν τα μάτια μας σαν βρεθούμε μακριά από το κόσμο. Εμείς οι “σκληροί”! Συνέχεια →