Tag Archives: κόμματα

Ο ατελής χωρισμός κράτους και κοινωνίας είναι εξ ίσου χαρακτηριστικός για τη νεοελληνική κοινωνία όσο και η ασάφεια των σχέσεων ανάμεσα σε έθνος και κράτος. Η σύμπτωση έθνους και κράτους μέσα στα όρια του σύγχρονου εθνικού κράτους, το όποιο στο εσωτερικό του είχε ξεπεράσει κάθε είδους φεουδαλικούς και πατριαρχικούς κατακερματισμούς ή τοπικισμούς, ενώ προς τα έξω πρόβαλλε ως ομοιογενές και συμπαγές οικονομικό και πολιτισμικό σύνολο, αποτέλεσε τη μορφή, με την οποία πραγματώθηκε ο αστικός εθνικισμός και κατ’ επέκταση η πολιτική κυριαρχία της αστικής τάξης, σε τυπικές τουλάχιστον ιστορικές περιπτώσεις. Απ’ αυτό συνάγεται αρνητικά, αλλά ξεκάθαρα, ότι η διηνεκής διάσταση έθνους και κράτους στη νεοελληνική ιστορία, ήτοι η αδυνατότητα σύμπτωσης τους με τη μορφή του εθνικού κράτους, αποτελεί αυτή καθ’ αυτή σημείο ελλιπούς ανάπτυξης τού αστικού στοιχείου. Συνέχεια →

«Η βαρύνουσα επίδραση των ξένων αποτελεί αλάνθαστα διαλυτικό στοιχείο για την ύπαρξη των Κρατών. Αφαιρεί από ένα λαό ό, τι πιο πολύτιμο έχει: την ψυχή του. Όταν οι ξένοι έγιναν πολλοί στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, έπαψε να υπάρχει. Υποθέστε ένα έθνος όπως το δικό μας, όπου ο πληθυσμός παρακμάζει , περιτριγυρισμένο από χώρες των οποίων ο πληθυσμός αυξάνει συνεχώς. Αν ανεχθούμε την μετανάστευση αυτών των ξένων λαών, θα είναι τελικά ολέθρια. Καθόλου στρατιωτική θητεία, λίγοι ή καθόλου φόροι, μια εργασία πιο εύκολη και πιο αποδοτική απ’ ό, τι στη γενέθλια χώρα τους. Οι δισταγμοί τους είναι ακόμη λιγώτεροι, απ’ τη στιγμή που η εκλογή μεταξύ των διαφόρων χωρών δεν τους είναι επιτρεπτή, εφ’ όσον όλοι οι άλλοι τους απωθούν. Η εισβολή ξένων μαζών γίνεται, στην περίπτωση αυτή, πολύ επίφοβη, εφ’ όσον αυτοί που μεταναστεύουν είναι, φυσικά, τα κατώτερα στοιχεία, που είναι ανίκανα να καλύψουν τις ανάγκες τους στη δική τους πατρίδα. Οι ανθρωπιστικές μας αρχές μας καταδικάζουν να ανεχόμαστε μια διογκούμενη εισβολή ξένων…. Συνέχεια →

Η Ελλάδα, όμως, έχει άλλες ανάγκες. Κατ αρχάς τα τελευταία 20 χρόνια ένα δυναμικό, υπολογίσιμο κομμάτι του πολιτικού σώματος έφυγε, ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Δεύτερον, είναι ζήτημα εθνικής στρατηγικής: η διασπορά πρέπει να πιο οργανικά με το κέντρο, και να μεταβληθεί σε παράγοντα ήπιας ισχύος (soft power) για το ελληνικό κράτος. Τρίτον, η συμπερίληψη στο εκλογικό σώμα ενός υπολογίσιμου όγκου ψηφοφόρων που βρίσκονται εκτός πελατειακής εμβέλειας αποδυναμώνει την πολιτική ισχύ που έχει το ρουσφέτι στην εκλογική διαδικασία, και άρα εξαναγκάζει τα κόμματα να ασχοληθούν περισσότερο με την ουσία της πολιτικής.
Συνέχεια →

Έχω την εντύπωση, ότι, αν εξαιρέσουμε την εποχή του Μεσοπολέμου, όταν ο «κατιμάς» εντάχθηκε όχι μόνο οργανικά αλλά και λειτουργικά σε πολιτικά, κρατικά και παρακρατικά σχήματα, ουδέποτε άλλοτε έπαιξε τον ρόλο που με αυξανόμενη βαρύτητα παίζει τώρα: του Φύρερ της Δεκάρας. Διότι αυτό είναι ο «κατιμάς»! Ένας μαζανθρωπικός φυρερίσκος που ο νεοφιλελευθερισμός μας έχει καθίσει στον σβέρκο… Συνέχεια →

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής και κοινωνικής στρέβλωσης είναι η μετατροπή του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα μέσω των προνομίων και της ατιμωρησίας, σε ιδιότυπο αυτοτελές «παρασιτικό σώμα», που μαζί με την παρασιτική οικονομική ολιγαρχία «λυμαίνονται» το εθνικό πλεόνασμα, το οποίο όμως δεν προέρχεται από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο, αλλά από εξωτερικό δανεισμό! Συνέχεια →

Έτσι όμως η Δημοκρατία δεν διευρύνεται και χάνει το βάθος της, γιατί γίνεται παιγνίδι της οικονομικής ολιγαρχίας εκατό (100) οικονομικά ισχυρών οικογενειών της χώρας, που διαχρονικά κυβερνούν, διαιωνίζοντας ένα αναξιοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης, δοτών κυβερνητών, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, ενώ ο λαός διαρκώς αγωνιά ανάμεσα στις συμπληγάδες και γίνεται θύμα, θυσιαζόμενος σαν σύγχρονη Ιφιγένεια, χωρίς αντίδραση, των οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων της δεσπόζουσας, ανεξάρτητα κυβερνήσεων, οικονομικής ολιγαρχίας, που αυτή είτε φανερά είτε από το παρασκήνιο, κινεί τα νήματα της πολιτικής ζωής της χώρας μας, δημιουργώντας συνθήκες ελλειμματικής Δημοκρατικότητας στη διακυβέρνησή της και θέτοντας μονίμως το λαό ως παρατηρητή στο περιθώριο. Συνέχεια →

Οι αντιπολιτεύσεις σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη φυσικά έχουν εξαφανιστεί γιατί οι κυβερνήσεις είναι αυτές που λαμβάνουν αποφάσεις, μέτρα για την πανδημία, την οικονομία, τα συστήματα υγείας, ακόμη και για την ψυχική μας υγεία.
Συνέχεια →

Μέσα από την «μόδα» των εκλογικών συνασπισμών όπου περισσότερα του ενός κόμματα κατέβηκαν από κοινού στις κάλπες κυρίως των ευρωεκλογών του 2014, έγιναν συμφωνίες για τη «μοιρασιά» της χρηματοδότησης. Αυτό συνέβη στην περίπτωση των ΑΝΕΛ με τη συμμετοχή ισομερώς στην χρηματοδότηση των ευρωεκλογών του Πανελλήνιου Άρματος Πολιτών του Γιάννη Δημαρά και της Πυρίκαυστου Ελλάδος του Κώστα Ζουράρι. Το κάθε κόμμα του συνασπισμού εμφανίζεται να λαμβάνει το 1/3 της χρηματοδότησης που συνολικά στην τετραετία κινήθηκε στις 584.473,75 ευρώ. Συνέχεια →

Ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί που υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Ελλάδας. Τις προηγούμενες δεκαετίες ο κόσμος βρισκόταν σε καταστολή εξαιτίας των διευκολύνσεων με αντάλλαγμα την εκλογική στήριξη. Όμως, οι εχθροί των Ελλήνων σε συνέργεια με τα Μ.Μ.Ε. χειραγωγούσαν τους πολίτες προβάλλοντας κατασκευασμένες ειδήσεις. Συνέχεια →

Ο Αλέξης το αμερικανάκι λοιπόν, έκανε έναν μικρό ανασχηματισμό, που…. ξεκίνησε από την ανάγκη να παραιτηθεί από το Υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης η Νοτοπούλου, για να μπορέσει να κατέβει στο δήμο Θεσσαλονίκης, να πάρει 6-7% και μετά να κάνει καριέρα ως βουλευτίνα. Συνέχεια →