Tag Archives: Μακεδονία

Η θέση της μάχης των Γιαννιτσών στην ιστορία των Βαλκανικών πολέμων είναι εξέχουσα. Η κρίσιμη και αποφασιστική μάχη, για την απελευθέρωσή τους, είναι η σπουδαιότερη των πολέμων αυτών. Ο Ελληνικός στρατός εξόρμησε στις 5 Οκτωβρίου από τα Θεσσαλικά σύνορα, προς Ελασσόνα και Σαραντάπορο όπου σημειώνεται η πρώτη λαμπρή νίκη του. Μια εβδομάδα αργότερα, καταλαμβάνονται και απελευθερώνονται τα Σέρβια, Κοζάνη, τα Γρεβενά, η Κατερίνη και η Εδεσσα. Ο Ελληνικός στρατός βρίσκεται στις 19 Οκτωβρίου δυτικά των Γιαννιτσών.

Το Ελληνικό Στρατηγείο περίμενε να συναντήσει του Τούρκους οχυρωμένους στην Ανατολική όχθη του Αξιού. Οι Τούρκοι όμως αποφάσισαν να δώσουν μάχη, στις φυσικές οχυρές θέσεις των λόφων, δυτικά της πόλης, που άρχιζαν από τις παρυφές της λίμνης και κατέληγαν στους πρόποδες του Πάϊκου. Οι λόγοι που προτίμησαν να δώσουν μάχη στα Γιαννιτσά και όχι στην ανατολική όχθη του Αξιού ήταν η οχυρή θέση στο στενό πέρασμα στη λίμνη και στο Πάϊκο και κυρίως η υπεράσπιση της ιερής πόλης τους, που φιλοξενούσε τον τάφο του Γαζή Εβρενός Μπέη του πρώτου Τούρκου κατακτητή της Ευρώπης και των απογόνων του. Ο Στρατός μας αιφνιδιάστηκε γιατί υπήρχε έλλειψη στρατηγικού επιτελικού σχεδίου, και γιατί βασίστηκε σε αυτοσχεδιασμούς της τελευταίας στιγμής.

Οι Τούρκοι διέθεταν 25.000 στρατό, στηριζόμενο σε ισχυρό πυροβολικό και 30 πυροβόλα. Κατείχαν ισχυρές θέσεις και πολλές “φωλιές” πολυβόλων που μπορούσαν να θερίζουν κυριολεκτικά κάθε στρατιώτη στο πεδινό έδαφος. Ο Ελληνικός στρατός διέθετε σε πυκνή διάταξη τις Μεραρχίες του :τρίτη-δεύτερη-τέταρτη-έκτη από τη λίμνη μέχρι το Πάϊκο και πίσω από αυτές την πρώτη ως εφεδρεία. Συνέχεια →

“Σαν τέτοια ώρα στο βουνό, ο Παύλος πληγωμένος
μεσ’ το νερό του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.
Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό να πλύνω την πληγή μου. Συνέχεια →

Ο Βασιλιάς της Ηπείρου, Πύρρος, γεννήθηκε το 318 και πέθανε το 272 π.Χ. Η καταγωγή του ανάγεται στη γενιά του Αχιλλέα. Πατέρας του ήταν ο Αιακίδης βασιλιάς των Μολοσσών της Ηπείρου, που εκθρονίστηκε από τον Κάσσανδρο. Ομικρός Πύρρος διασώθηκε από τον Γλαυκίωνα, ηγεμόνα των Ιλλυριών. Αργότερα, σε ηλικία 12 ετών ανέβηκε στο θρόνο, το 306 π.Χ. Το 302 αναγκάζεται πάλι να εγκαταλείψει την Ήπειρο και να καταφύγει στον βασιλιά της Μακεδονίας Δημήτριο τον Πολιορκητή, όπου σαν έφηβος ακόμη έλαβε μέρος στην μάχη της Ιψού και διεκρίθη. Συνέχεια →

ο έργο και η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (ήταν 33χρόνων όταν πέθανε στις 10 ή 13 Ιουνίου* 323π.Χ) δεν ολοκληρώθηκαν. Αποτελούν όμως μια μεγαλεπήβολη σύνθεση που ξεπέρασε σε δημιουργικότητα το έργο κάθε προηγούμενου και επόμενου ανθρώπου. Συνέχεια →

«Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μονος μου το κρατος το Ελληνικό θα το έκανα αμεσως. Τι χρησιμεύει ενα κράτος Ελληνικό που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρεσβεις στη Δυση και τους ξεπροβαδίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία «προσέχετε να μην γεννάτε ζητήματα». Συνέχεια →

Θύματα της οθωμανικής εκδικήσεως ήσαν τρεις βλαχόφωνες ελληνικές κωμοπόλεις. Το Κρούσοβο, που ανήκει σήμερα στα Σκόπια, η Κλεισούρα και το Νυμφαίο στη Δυτική Μακεδονία. Η εξέλιξη αυτή αφ’ ενός μεν ξεσκέπασε τα σχέδια των κομιταζήδων, ότι ουσιαστικά ενδιαφέρονταν για τη Μεγάλη Βουλγαρία, αφ’ ετέρου δε αφύπνισε διπλωμάτες, στρατιωτικούς και εθελοντές στην ελεύθερη Ελλάδα. Η ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα κορυφώθηκε από το 1903 έως το 1908 με σημαντικές επιτυχίες του Ελληνισμού. Συνέχεια →

Άλλωστε, για τη Συμφωνία των Πρεσπών σαμπάνιες άνοιγε η παρέα του Μαξίμου κατ’ ιδίαν, διότι ουδέποτε πίστεψαν στο ζήτημα και, εάν δεν φοβούνταν την αντίδραση των απεχθών αλλά αναγκαίων ψηφοφόρων, θα την είχαν υπερψηφίσει και αυτοί, με πρώτο τον Κυριάκο, ακόμη και αν το Κατσαπλιαδιστάν των Σκοπίων ονομαζόταν «Μακεδονική Μακεδονία της Μίας και Μόνης Μακεδονίας». Στα μέζεά τους. Συνέχεια →