Tag Archives: Οθωμανική Αυτοκρατορία

Τιμωρούσαν σκληρά κάθε γενίτσαρο πού θα μάθαιναν πώς κακούργησε εναντίον χριστιανού, βρίσκοντας αιτία από διάφορες άλλες πράξεις των γενιτσάρων, ώστε να μη φαίνεται ποτέ η μυστική τους θρησκεία, πού τη γνώριζαν πολλοί λίγοι μόνο χριστιανοί και κληρικοί, εκτός απ’ τους κρυπτοχριστιανούς πού όλοι ήταν μεταξύ τους γνωστοί, γιατί αναγνωρίζονταν με τα κρυφά σημεία πού έκαναν πάντα όμοια άμα συναντούσαν οποιοδήποτε αγά ή μπέη γενίτσαρο. Συνέχεια →

Οι περισσότεροι ομαδικοί βίαιοι εξισλαμισμοί και αρκετά σε αριθμό εξισλαμισθέντων έγιναν στην Μικρά Ασία, στο Πόντο, στη Θράκη, στη Καππαδοκία, στην Ήπειρο, στην Μακεδονία και λιγότερο σε Στερεά, σε Πελοπόννησο, σε μεγάλα αστικά κέντρα Κωνσταντινούπολης, κ.ά. Από τους βίαιους εξισλαμισμούς μεγάλης έκτασης που έγιναν ήταν και στην Κρήτη, έτσι περί το 1821, περίπου ο μισός πληθυσμός του νησιού να είναι Τουρκοκρητικοί. Γινόταν και μαζικός εξισλαμισμός ολόκληρων χωριών με μια απλή τελετή από έναν Χότζα. Κάποιοι άλλοι Χριστιανοί θα άλλαζαν το θρήσκευμα μόνο επιφανειακά και κρυφά θα παρέμεναν Κρυπτοχριστιανοί, απ’ τους οποίους σήμερα υπάρχουν αρκετοί μέσα στην Τουρκία. Συνέχεια →

Ο τραγικός απολογισμός των βουλγαρικών ωμοτήτων στο Δοξάτο ήταν 650 νεκροί (περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων), ενώ 240 σπίτια και 80 καταστήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Αφού ολοκλήρωσαν το απάνθρωπο έργο τους, οι επιδρομείς με τη λεία τους κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια. Την επομένη, 1η Ιουλίου 1913, το 21ο Σύνταγμα του ελληνικού στρατού κατέλαβε αμαχητί τη Δράμα και το Δοξάτο και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας. Συνέχεια →

Τη νύχτα 16-17 Ιουνίου 1913, η 2η Βουλγαρική Στρατιά επιτέθηκε αρχικά κατά των ελληνικών προφυλακών στο Παγγαίο. Στις 17 Ιουνίου οι επιθέσεις επεκτάθηκαν προς Νιγρίτα και δυτικά της λίμνης Αρτζάνι. Τη νύχτα 17-18 Ιουνίου η βουλγαρική δύναμη (1.250 ανδρών) που διέμενε στη Θεσσαλονίκη ως φιλοξενούμενη αιχμαλωτίσθηκε κατόπιν μάχης. Στις 18 Ιουνίου έφθασε στη Θεσσαλονίκη ο βασιλιάς Κωνσταντίνος με τον επιτελή του Ιωάννη Μεταξά και ανέλαβε τη διοίκηση των Ελληνικών Δυνάμεων. Συνέχεια →

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας. Συνέχεια →

Μετά την απελευθέρωση των Σερρών, το 21ο Σύνταγμα της 7ης Μεραρχίας διατάσσεται να κατευθυνθεί προς τη Δράμα και να συνεχίσει την καταδίωξη των Βουλγάρων, που κατείχαν την περιοχή από τον Οκτώβριο του 1912. Συνέχεια →

Μετά τη Συνθήκη του Λονδίνου, μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Συμμαχικών δυνάμεων (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι Βούλγαροι πίστεψαν ότι ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν τις μεταξύ των βαλκανικών κρατών διαφορές για τη διανομή των οθωμανικών εδαφών, καθώς απέβλεπαν στην επέκταση της Βουλγαρίας σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία. Συνέχεια →

Οι Οθωμανοί δεν περιορίστηκαν στη μετακίνηση πληθυσμών μόνο προς τη Δύση αλλά και προς την Ανατολή. Από τον 16ον αιώνα, το προσκύνημα στη Μέκκα και τη Μεδίνα ήταν μια σημαντική στιγμή για κινητικότητα στην περιοχή με χιλιάδες μουσουλμάνους προσκυνητές κάθε χρόνο. Μεταξύ 1908 και 1914, ο νέος ανοικτός σιδηρόδρομος Hejaz επέτρεψε την εντατικοποίηση της ροής των προσκυνητών με του Οθωμανούς να εκμεταλλεύονται αυτούς τους διαδρόμους για αναγκαστική μετανάστευση. Πολλοί προσκυνητές δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους, εγκαταστάθηκαν σε μιαν από τις πόλεις στον δρόμο τους. Συνέχεια →