Tag Archives: οικονομία

Επειδή, όμως, η κρίση δεν θα διαρκέσει ένα μήνα, αυτό σημαίνει ότι θα τυπώνονται 750 δις ευρώ συνεχώς και θα μπαίνουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων 2.000 ευρώ για άγνωστο χρονικό διάστημα. Συνέχεια →

Η απάντηση είναι ότι επειδή ενδιαφερόμαστε τόσο για τον περιορισμό της σπατάλης στα δημόσια οικονομικά, στην πραγματικότητα ενδιαφερόμαστε μόνο για τον άνθρωπο. Γιατί αν δεν διαθέτεις μια παραγωγική οικονομία, δεν έχεις τους πόρους που χρειάζεσαι για να μπορείς να αντιμετωπίσεις τις περιπτώσεις ένδειας και δυστυχίας. Γιατί αν η γραφειοκρατία απομυζά για τον εαυτό της μεγάλο μέρος του μόχθου των εργαζομένων, αυτός δεν καταλήγει σε εκείνους που έχουν πραγματική ανάγκη υπηρεσιών πρόνοιας. Από πλήθος ερευνών άλλωστε προκύπτει, ότι όταν το κράτος δαπανά ένα ποσό για την πρόνοια, όχι μόνο ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα πρέπει αλλά -κυρίως- οι αποδέκτες του μεγαλύτερου μέρους δεν είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι. Συνέχεια →

Τα παραπάνω δημιουργούν κι άλλες εύλογες απορίες. Πώς μπορούν 10.000.000 νοματαίοι να αφήνουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι (συνεχίζοντας να τους κλέβουν) τόσα μέλη της σπείρας απατεώνων που καταβρόχθισαν επί δεκαετίες τα έσοδα από τους Προϋπολογισμούς, τα ευρωπαϊκά «πακέτα» και τους εξωτερικούς δανεισμούς; Οι παπατζήδες που κατόρθωσαν να μας ρίξουν έξω κατόρθωσαν μεγαλύτερους «άθλους» εγκληματικότητας από εκείνους του μουσαντένιου γιατρού και του ντεμέκ πράκτορα της CIA. Όχι μόνο χλαπάκιασαν τα αποθεματικά της χώρας, αλλά της φόρεσαν κιόλας ένα φέσι από εδώ έως τη Σαμαρκάνδη. Συνέχεια →

Ο εμπαιγμός-μάλλον τρολάρισμα-της μείωσης του φορολογικού συντελεστή μόλις στο 4 μονάδες, το αστείο Ασφαλιστικό που ο Βρούτσης πηγαινοέφερνε σαν καλός μαθητής στον Αυτιά, οι δημόσιοι υπάλληλοι που αρνούνται να αξιολογηθούν, το φαύλο δημόσιο που παραμένει ανέγγιχτο, το ατέλειωτο φορομπηχτικό και ασφαλιστικό καψόνι στους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κυρίως η επιχείρηση να μανιπουλάρουμε και να ελέγξουμε (αλά Σύριζα) τους τραπεζίτες δημιουργούν ένα αίσθημα παραλυσίας.
Συνέχεια →

Τα τεστ θα γίνονται δειγματοληπτικά με βάση την επιδημιολογική εικόνα στις χώρες προέλευσης: ένα δυο έλεγχοι ανά πτήση στις «πράσινες», πέντε δέκα έλεγχοι στις «κίτρινες», είκοσι τριάντα στις «πορτοκαλί», ενώ στις κόκκινες ενδεχομένως να γίνεται δειγματοληψία και στους μισούς επιβάτες της πτήσης. Πολύ ωραία. Μόνο που, σύμφωνα με τον επιδημιολογικό χάρτη της Deloitte, η Γερμανία ανήκει στην… πορτοκαλοκόκκινη κατηγορία. Συνέχεια →

Τα χρήματα που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης με τη μορφή «επιδοτήσεων» θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν διατεθεί για τη δημιουργία επί ελληνικού εδάφους μιας πρότυπης βιομηχανίας παραγωγής ηλεκτρικών τροχοφόρων μικρότερης ισχύος. Και επιπλέον, αν ενδιαφερόταν για τους εγχώριους κατασκευαστές ο πρωθυπουργός, θα μπορούσε να έχει συνδέσει τις επιδοτούμενες αγορές εισαγόμενων ειδών με υποχρεωτική χρήση ελληνικών εξαρτημάτων (π.χ., μπαταρίες), όπου υπάρχει αντίστοιχη γραμμή παραγωγής. Συνέχεια →

«Μαζέψαμε υπογραφές πανευρωπαϊκά ενάντια στα κλειστά κέντρα κράτησης στα νησιά εν μέσω πανδημίας με αίτημα αυτά να ανοίξουν και οι πρόσφυγες να μεταφερθούν σε ξενοδοχεία και ξενώνες, σε χώρους που είναι διαθέσιμοι. Τώρα έπιασε ο πόνος την κυβέρνηση να φέρει τον κόσμο από τα νησιά για να τους βάλει στην θέση 8.000 ανθρώπων του προγράμματος Εστία που σχεδόν όλοι έχουν άσυλο και θα διωχθούν. Συνέχεια →

Και εκ των υστέρων διερωτάται κανείς: μήπως θα έπρεπε η κυβέρνηση να αποφασίσει να χαθούμε 100.000 συμπατριώτες [συμπολίτες κατά τον Κούλη], ώστε να σωθεί η οικονομία και οι υπόλοιποι 9.900.000; Η κατάσταση μοιάζει με τη μάχη, όπου ο στρατηγός αποφασίζει να θυσιάσει ένα λόχο, για να σώσει μία μεραρχία. Ποιά κυβέρνηση, ποιός άνθρωπος, όμως, θα μπορούσε να λάβει τέτοια απόφαση εν καιρώ ειρήνης; Συνέχεια →

Διάφοροι επαΐοντες περί τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα προτείνουν διάφορες ενέργειες για παραγωγική ανασυγκρότηση, αλλαγή οικονομικού μοντέλου και πολλά άλλα. Δεν τολμούν όμως να πουν ή δε γνωρίζουν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν μπορεί να γίνει χωρίς απαλλαγή της χώρας από το συναλλαγματικό χρέος (με δραχμοποίηση όποιου τμήματος αναγνωριστεί) και την ανάκτηση της νομισματικής ανεξαρτησίας ως προϋπόθεση χρηματοδότησης παραγωγικών επενδύσεων, αύξησης της απασχόλησης αλλά και ενίσχυσης της αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων. Συνέχεια →