Tag Archives: παγκοσμιοποίηση

Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να αφυπνισθεί, να αλλάξει πορεία και να ορθώσει ανάστημα, βασιζόμενη στην τεράστια δυναμική της εθνικής μας υπόστασης, στην σημαντική γεωπολιτική μας θέση και αξία, καθώς και στον μεγάλο πλούτο που έχουν τα εδάφη και οι θάλασσές μας. Να απαιτήσει τα δίκαιά της δυναμικά από τους «συμμάχους» μας. Καλές και απαραίτητες είναι οι συμμαχίες και οι οργανισμοί στους οποίους ανήκουμε, αλλά η συμμετοχή μας θα πρέπει να διασφαλίζει και το μέγιστο δυνατό εθνικό συμφέρον. Συνέχεια →

Η στάση της Ελλάδας, καθίσταται αύτη διότι ήδη το διαμέτρημα των πολιτικών ανδρών προβάλλεται εις το σημείο όπου οι προστάτιδες δυνάμεις επιθυμούν, εξοβελίζοντας οιονδήποτε αντιδρά ως «εθνικιστή», ακραίο ούτως ώστε, να επηρεάσουν, ως προς αυτόν δυσμενώς, την κοινή γνώμη προς σκοπό τον ολοκληρωτικό εξοβελισμό του, διότι η πρόθεσις, καθίσταται η διαστρέβλωση της αλήθειας, ο αποκλεισμός και ποινικοποίηση των αντιφρονούντων, με αποτέλεσμα να επικρατεί ωμά η πρωτοκαθεδρία της καθεστωτικής πολιτικής άποψης καίτοι αυτή καθίσταται αναληθής ή ενίοτε και καταφώρως ευήθης. Συνέχεια →

Πολλοί άνθρωποι στην Ουκρανία το κατάλαβαν αυτό. Όμως, η τρομερή οργισμένη φιλελεύθερη-ναζιστική προπαγάνδα δεν άφησε λιθαράκι στο μυαλό των Ουκρανών. Θα συνέλθουν και θα πολεμήσουν μαζί μας για το βασίλειο του φωτός, για την παράδοση και μια αληθινή ευρωπαϊκή χριστιανική ταυτότητα. Οι Ουκρανοί είναι αδέρφια μας. Ήταν, είναι και θα είναι. Συνέχεια →

Ο κοινοτισμός σήμερα στην πατρίδα μας υποχωρεί. Ο επελαύνων καταναλωτισμός, σημάδι του εκδυτικισμού της χώρας, δεν αγαπάει τα πρόσωπα. Χρειάζεται άτομα-αριθμούς να τον υπηρετούν, αποκομμένα το ένα από το άλλο, κι ας κάθονται δίπλα. Καθένας τώρα νοιώθει πως δε χρειάζεται τον άλλο. Η σχέση του με τον δίπλα είναι ανταγωνιστική. Κι αντί για κοινότητα, έχομε άθροισμα ανθρώπινων μονάδων. Συνέχεια →

Πέραν λοιπόν του σοβούντος αφελληνισμού, των στανικών εμβολίων μόνο για Ελληνες, της πανθομολογούμενης επένδυσης εις τους μετανάστες εις βάρος των Ελλήνων και δη προς αντικατάστασή τους, τρανή απόδειξη εις επίρρωσιν των ως άνω είναι ότι το εύηθες κράτος, δήθεν δίκην της «πανάκειας» του ιού ως δικαιολογία, απαγόρευσε ανενδοίαστα τη λιτανεία της εικόνος της Παναγίας, διαρκούντος του Μικρού Πάσχα, επέτρεψε αισχρά την περιφορά μίας αλλότριας διά την εθνική μας παράδοση και το Γένος «κούκλας», ως σύμβολο της μαζικής μετακίνησης των μεταναστών και την αξίωση οικογενειακής επανένωσης των μουσουλμάνων ανά την Ευρώπη επ’ ονόματι «Αμάλ», τουτέστιν «ελπίδα», η οποία αναπαριστούσε εσχάτως μία νεαρά πρόσφυγα εκ της Συρίας. Εκεί άραγε δεν υπάρχει συνωστισμός ή ιός, οι συμμετέχοντες άραγε ήσαν εμβολιασμένοι, εν κατακλείδι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου πού ήτο; Συνέχεια →

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλα, είναι ίσης αξίας και για τους αγωνιστές ισχύει το «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι». Για τους δικαιωματιστές, όμως, μερικά ανθρώπινα δικαιώματα είναι πιο ίσα από τα άλλα. Με τέτοιου είδους δικαιωματισμό δεν είναι καθόλου παράξενο ότι οι δικαιωματιστές ετέθησαν υπό την αιγίδα του κράτους, είτε μέσω ΜΚΟ είτε με άλλους τρόπους, εναρμονισμένοι πλήρως, κατά τις επιλογές τους. Με τις επιλογές που ανέχεται ή και προωθεί το κυρίαρχο σύστημα. Στη θέση των αγωνιστών παλαιότερα για το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθιερώθηκαν οι δικαιωματιστές και η επιλεκτική σχέση τους με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνέχεια →