Tag Archives: παιδεία

«Ναι, το βλέπω πως η Ευρώπη ενώνεται, πως τα έθνη και οι φυλές ζυγώνουν η μία την άλλη. Αλλά εγώ είμαι ένας και εγώ θα ακουμπήσω επάνω στους γύρω μου ανθρώπους. Και αυτοί είναι οι Έλληνες». Συνέχεια →

Στο ξέφραγο αμπέλι που λέγεται ελληνικό πανεπιστήμιο γκρεμίζονται τοίχοι και τοιχοκολλούνται αγγελτήρια κηδείας πρυτάνεων και ουδείς γνωρίζει τους δράστες ή μπορεί να αντιδράσει. Τιμή και δόξα στον πρύτανη του ΟΠΑ που δεν ήξερε, αλλά και δεν είναι δουλειά του να αλληλοσφάζονται οι καθηγητές του πανεπιστημίου του (έτσι είπε). Ωραίο μαγαζί έχει. Συνέχεια →

Η ιστορία δημιουργεί τους ήρωες. Οι έλληνες ήρωες όμως δεν χρησιμοποιούν μόνο το απαραίτητο ξίφος. Ρομφαία υπήρξε πάντα το πνεύμα. Χωρίς αυτό η σωματική ανδρεία των ολίγων δεν θα μπορούσε να νικήσει τις υπέρτερες στρατιές των πολλών. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχαν Μαραθώνες, Θερμοπύλες. Άπειρα παραδείγματα µας αποδεικνύουν ότι στην απλοϊκή ψυχή του Κ. Τζαβέλα, του Μάρκου Μπότσαρη, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και των άλλων αγωνιστών του 21 υπήρχε µεγάλη και υψηλή η ιδέα του Ελληνικού πνεύµατος. Ήταν αυτή που ενέπνεε στον αγώνα το αίσθηµα της υπεροχής έναντι του κατακτητή. Αόριστος και ασαφής, αλλά πάντοτε µεγάλη ήταν σ’ αυτούς εµφυτευµένη η ιδέα του Ελληνικού φρονήµατος. «Σταθείτε Πέρσες να πολεµήσουµε», φώναζαν οι οπλαρχηγοί στους Τούρκους, όταν οι τελευταίοι πανικόβλητοι ετρέποντο σε φυγή. Η καταφρόνηση του θανάτου υπαγόρευε στον Καραϊσκάκη, λίγο πριν σφραγίσει ο θάνατος τα µάτια του, κατά τη µαρτυρία του ιστορικού, τα λόγια: «Η τιµή και το καύχηµα των ελλήνων παλικαριών είναι να τους κράζουνε σφαγάδια και όχι ψοφίµια». Συνέχεια →

Αὐτή ἡ «πατρίδα» στόν τόπο μας συνεχῶς λιγοστεύει. γλῶσσα πού χρησιμοποιοῦμε εἶναι ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό την ἑλληνική. Οἱ μισές λέξεις τῆς μοντέρνας νεολαίας εἶναι ξένες καί ὅ,τι πιό βάρβαρο καί βάναυσο παρήγαγε ἠχητικά καί νοηματικά ὃ τόπος μας. Οἱ ξένοι θεωροῦν τά παιδιά μας λόγῳ τῆς γνωστῆς προσλαλιᾶς, πού ὑποκατέστησε ὅλα τά φιλίας καί ἔχθρας σημαντικά, συνονόματα. Ποῦ νά βρεῖ μέσα σ᾽ αὐτά τά λεκτικά λύματα γλωσσικά στηρίγματα ἡ ἑλληνικότητά μας; Γλωσσικῶς ἔχουμε καταντήσει «λινοπάμπακοι». Συνέχεια →

Γιατί κανένας μας δεν μπορεί να ξεριζώσει τον εαυτό του, την υπόστασή του, τη ζωή του. Και ακόμα βγαίνει πως δεν μπορεί να σταθεί, ούτε να νοηθεί καν μόρφωση, και πολύ λιγώτερο παιδεία, που να μην έχη εθνικό χρώμα, που να μην είναι εθνική. Το άτομο μόνο και μόνο γιατί γεννιέται και μεγαλώνει σε ωρισμένη λαϊκή ομάδα και τόπο, παίρνει βαθύτατα εθνική σφραγίδα, μορφώνεται εθνικά και χωρίς το σχολείο.» Συνέχεια →

Είμαστε κακόμοιροι γιατί αποδεχόμαστε, την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, να μιλάμε για τρίχες με αφορμή την ανάρτηση στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης της κ. Αφροδίτης Λατινοπούλου και τις αντιδράσεις που προέκυψαν. Είμαστε κακόμοιροι γιατί το επιτρέπουμε στους πολιτικούς και στους δημοσιογράφους. Συνέχεια →

Μήπως η φυλετική μνήμη επιδιώκεται να εξαλειφθεί; Επιπλέον διαβάζουμε: “Κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες”. Η φράση εκφράζει περιφρόνηση για τον Γέρο του Μοριά και επιχειρεί να υποβαθμίσει την μεγάλη προσωπικότητα της Επαναστάσεως του 1821 στα μάτια του αναγνώστη-μαθητή ενώ το εθνικό μας σύμβολο, η Ελληνική Σημαία, για το οποίο έπεσαν ηρωικά δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων απαξιώνεται. [Nεoελ. Γλώσ. Β΄ Γυμν. Τετράδιο Εργασιών (σελ. 35-36) έκδ.Α΄2006].
Συνέχεια →

Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας… γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο «nation» που θα ’λεγε και ο «μέγας» ο Γιωργάκης… το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης… το «nation» είναι η «φύση» του… εκ γενετής προδότης… Συνέχεια →

Τρανεύαμε με μια παιδεία- παίδευση, που την άρτυζε το αλάτι της Πίστης και της Φιλοπατρίας. Παιδεία της ελπίδας, παιδεία ειρηνοποιός. Και «έβγαζε γερούς και σοφούς σαν γέρους», (Καργάκος), μαθητές. Ερωτώ; Γιατί να εξοβελιστεί από τα βιβλία του Δημοτικού ο ύμνος της Δημοκρατίας του Περικλή ή το απόσπασμα από το βιβλίο της Ναταλίας Μελά για τον ηρωικό θάνατο του Παύλου; Ποιος νοσηρός σκέφτηκε να τα εκπαραθυρώσει από τα σχολικά βιβλία, το 2006; Τι δίδασκαν αυτά τα δύο κείμενα και προγράφτηκαν; Μα, δύο πανανθρώπινες αξίες. Την Δημοκρατία και την Φιλοπατρία. Οι Αμερικανοί, χιλιάδες σημαίες άπλωσαν, για την ορκωμοσία τους νέου προέδρου τους. Μια πανίσχυρη χώρα προβάλλει διαρκώς την σημαία της, δηλαδή, το καθήκον της αφοσίωσης στα όποια ιδανικά της.
Συνέχεια →