Tag Archives: Παύλος Νιρβάνας

Και το έλεγαν τόσο πειστικά, ώστε γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν πιστεύοντας πως ήταν μια πραγματική ιστορία από εκείνες που περιέχουν μυστήριο και γοητεύουν τις ανθρώπινες ψυχές. Κι ας έγραφε ο Παύλος Νιρβάνας, πως ο τρόπος της δολοφονίας που είχε διαλέξει ο Ξενόπουλος ήταν εσφαλμένη από ιατρικής άποψης. Διότι, όπως έγραφε σε κριτική του για το έργο, «η ιατρική επιστήμη εις την περιπνευμονίαν ακόμη επιβάλει το άνοιγμα ενός παραθύρου»! Συνέχεια →

Ο γέρος, ο απελπισμένος να χύση πια τις λί­γες σταλαγματιές του αίματος του για την Πα­τρίδα και που, παράμερα συρμένος, αποθυμούσε τα ηρωικά του νειάτα, στη μεγάλη στιγμή, έγινε ήρωας κι’ αυτός και κατεβαίνει ανέλπιστα στον Άδη, με τ’ άσπρα του μαλλιά στεφανωμέν’ από δάφνη. Η γυναίκα, το παιδί, το βυζασταρούδι στα στήθεια της μάννας του, ήρωες όλοι. Κοιμούνται ξωμάχοι απάνω στη μαύρη γη, για να ξυπνήσουν ήρωες μέσα στο φως των Ηλυσίων…
Συνέχεια →

Αυτό το ξεπούλημα έργων στον Τινάνειο δεν ενοχλούσε μόνο όσους λογοτέχνες το έπρατταν αλλά και τους υπόλοιπους. Εκείνη την εποχή οι λογοτέχνες γνωρίζονταν μεταξύ τους, πολύ περισσότερο όταν κινούνταν στην ίδια πόλη. Μόλις εξέδιδαν κάποιο νέο βιβλίο το έστελναν στους συναδέλφους τους γράφοντας πάνω του «τιμής ένεκεν». Πολλοί όμως από αυτούς λόγω της φτώχειας, όπως είπαμε, πήγαιναν και πωλούσαν στον Τινάνειο τα βιβλία δίνοντας προτεραιότητα σε όσα είχαν αποκτήσει «τιμής ένεκεν». Όταν το έμαθε αυτό ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης είπε το εξής: Συνέχεια →

Είναι γεγονός πως πολλά έθιμα που κάποτε βρισκόντουσαν το επίκεντρο της καθημερινότητας, σήμερα δεν υφίστανται πια. Και δεν μιλάμε για έθιμα της αρχαιότητας ή της τουρκοκρατίας αλλά για σχετικά σύγχρονα, της νέας δηλαδή εποχής. Ένα από αυτά είχε βρει τη θέση του στον Πειραιά και είχε προβληματίσει πολλούς επώνυμους άνδρες στην εποχή τους. Συνέχεια →

Δεν το κρύβω πως ανησυχώ πολύ για τους ήρωες που πρόκειται να μαρμαρώσουν κάθε φορά. Όταν πρόκειται να μαρμαρώσει ένας άνθρωπος στην Ελλάδα, κάθε ανησυχία είναι δικαιολογημένη. Συνέχεια →

Στα » Αθηναϊκά 1966″ του Συλλόγου των Αθηναίων διαβάζω για το Σύλλογο των Τράγων. Τι ήταν; Μια παρέα φίλων, επιφανών Αθηναίων, όπου το 1898 συνάζονταν στην Αθήνα κάθε Σάββατο σε ένα κέντρο και ύστερα το ρίχνανε στο κουβεντολόϊ. Συνέχεια →

Κατά την περίοδο του Βαλκανικού Πολέμου του 1912-13, η Υγειονομική Υπηρεσία του τότε Βασιλικού Ναυτικού για τις ανάγκες του πολέμου, δημιούργησε πρόσκαιρο Ναυτικό Νοσοκομείο στο Νέο Φάληρο το οποίο στεγάστηκε στο ξενοδοχείο «ΑΚΤΑΙΟΝ» με αποστολή τη συνδρομή του Ναυτικού Νοσοκομείου Ναυστάθμου Σαλαμίνας το οποίο αδυνατούσε να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες του πολέμου σε τραυματίες. Συνέχεια →