Tag Archives: πολιτική

«Εξι βήματα για να πάρετε τα 600 ευρώ», βοηθούσε μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Δεν θα ήταν πιο εύκολο να τιθασεύσουν τις τιμές και τα… υπερκέρδη (γράφε αισχροκέρδεια) μερικών μερικών αφού το διοικείν εστί προβλέπειν; Αλλά για ποια πρόβλεψη και ποια διοίκηση μιλάμε; Συνέχεια →

Άποψη γνωστής κατευθύνσεως. Οι άνθρωποι έγιναν πλέον πολύ επικίνδυνοι. Ανιστόρητοι ή και εγκάθετοι ξεπερνούν την κυρία Ρεπούση και τον συνωστισμό της. Ήστε, λοιπόν, καλώς εσφάγισαν κατά τη Ν.Δ. οι τουλάχιστον 350.000 Πόντιοι, αφού ήταν για… ευγενή σκοπό και μέσα στο πλαίσιο της ασχετοσύνης τους. Συνέχεια →

Σε μια εποχή που το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία δίχασε την Ορθοδοξία και υπήρξε μία από τις αιτίες του πολέμου που ζούμε σήμερα, προς τι η βιασύνη για το Σκοπιανό; Κάποτε η Εκκλησία είχε λόγο. Κάποτε οι κληρικοί ήταν μπροστάρηδες των αγώνων για τα εθνικά μας δίκαια. Τώρα κατήντησε φευ (!) παραμάγαζο της πολιτείας και των ισχυρών!
Συνέχεια →

Μία επίθεση του Στρατηγού Νίβελ το 1917 στοίχισε 34.000 νεκρούς σε 10 μέρες, 90.000 τραυματίες και 20.000 αγνοούμενους. Κι ακόμη, ταραχές και στάσεις στο στράτευμα. Η καταδικασμένη αυτή η επίθεση έγινε γιατί και το επιτελείο του βρίσκονταν υπό την καθοδήγηση ενός καθ΄ όλα εξαίρετου αξιωματικού του συνταγματάρχη Νταλασέν που, πάσχοντας από φυματίωση των πνευμόνων και διαισθανόμενος να πλησιάζει το τέλος του, σε μία στιγμή αναλαμπής και αδικαιολόγητου ενθουσιασμού και πριν την τελική του κατάπτωση, διαβεβαίωσε τους αρχηγούς του και τους έπεισε ότι μία επίθεση εναντίον των Γερμανών ήταν αναγκαία. Ο Νταλασέν πέθανε λίγες εβδομάδες αργότερα από την πάθησή του. Συνέχεια →

Τώρα κάποιοι ανησυχούν μήπως η Τουρκία, η οποία εδώ και πολύ καιρό ορέγεται τα νησιά μας και το Αιγαίο, παραδειγματιστεί από τους Ρώσους. Μήπως εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην Ουκρανία και ανταλλάξει τη βοήθεια που θα παρέχει με τίποτα ελληνικά εδάφη. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν έχουμε λύσει ακόμη το θέμα αν θα επιτραπεί σε ανεμβολίαστους να συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και αν θα επιτρέπεται με πιστοποιητικό η είσοδος σε καταφύγια. Ξύπνησε ο γίγαντας κι εμείς ακόμη κοιμόμαστε. Συνέχεια →

Ζουν, πολιτεύονται, δημοσιογραφούν, σχολιάζουν ως γουρούνια μέσα στη λάσπη και στα περιττώματά τους, που υποδύονται τις ιδέες. Νομίζω ότι το πιο αντιπροσωπευτικό σύνθημα του χώρου τους είναι το «να πεθάνει η Ελλάδα, να ζήσουμε εμείς». Χυδαίο, αλλά σαφές και αντιπροσωπευτικό, για να γνωριζόμαστε. Και θυμίζω πως στη χυδαιότητα και τη συκοφαντία έχουν ασκηθεί πρωτίστως μεταξύ τους. Εκείνη η γκροτέσκα φιγούρα, ο Αναστάζε Αντρέγεβιτς Βοσνιάτσκι, αξιωματικός των λευκών, δεινός ιππέας, ξιφομάχος και ζιγκολό προικοθήρας -διέφυγε στις ΗΠΑ μετά τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο, παντρεύτηκε μια πάμπλουτη γριά, τη Μάριον Μπάκιγχαμ Ρίαμ, και ίδρυσε εν εξορία το Ρωσικό Εθνικό Επαναστατικό Εργατικό και Αγροτικό Κόμμα των Φασιστών, με έδρα το υπόγειο της έπαυλης της τσαχπίνας γιαγιάς, όπου έπαιζε μπιλιάρδο και έπινε σαμπάνιες με τους μερακλήδες οπαδούς του- είχε πει μια ειρωνική, αλλά αξιοσημείωτη ατάκα για τον Στάλιν: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος φασίστας σύντροφός μας από τον Στάλιν, διότι κανείς δεν έχει σκοτώσει περισσότερους κομμουνιστές από αυτόν». Συνέχεια →

Η Τουρκία για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία αμφισβητεί την κυριαρχία κατοικημένων νησιών, απειλώντας ευθέως την Χίο και την Σάμο, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί αυτά τα γεγονότα ανάξια κυρώσεων. Συνέχεια →

Έπεσα από τα σύννεφα και δεν ήξερα τι να κάνω. Να κλάψω από εθνική υπερηφάνεια διότι, επιτέλους, αρχίζουμε να ενσωματωνόμαστε (ποιος ενσωματώνει ποιον άραγε;) με τους απρόσκλητους μουσαφιραίους; Να γράψω ύμνους για τον κ. Μηταράκη που μας φέρνει επενδυτές, και αρχίζει και κινείται η οικονομία μας; Όπως και να ‘χει, χάρηκα. Συνέχεια →

Για να καταλάβετε τη φαιδρότητα του σχεδίου τους, οι ίδιοι που κάνουν σημαία το κίνημα me too για την κακοποίηση των γυναικών σκίζουν τα ρούχα τους για να βοηθήσουν (τάχα μου δήθεν) ανθρώπους που πιστεύουν ότι η γυναίκα είναι κάτι μεταξύ σκεύους ηδονής/αναπαραγωγής και ζώου. Και θαρρούν ότι μπορούν να μας κοροϊδέψουν… Δεν μπορείτε. Και θα το καταλάβετε όσο περνάει ο καιρός ολοένα και περισσότερο. Από αυτούς που αγαπάνε ότι μισείτε… Συνέχεια →