Tag Archives: πολιτική

Έτσι, ενώ η Τουρκία είχε πανηγυρικά παραιτηθεί από οποιοδήποτε δικαίωμα στην Κύπρο με τα άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λοζάνης του 1923 (σχετικό με το θέμα είναι το άρθρο μας 11ης Φεβρουαρίου 2014 με τίτλο «Κυπριακό: Ευκαιρία ή παγίδα;»), η Βρετανία όχι μόνο φρόντισε να την επαναφέρει σαν ισότιμο συνομιλητή στο αίτημα αυτοδιάθεσης της μεγαλονήσου οργανώνοντας στο Λονδίνο την τριμερή διάσκεψη για το Κυπριακό (Αύγουστος 1955), αλλά έκανε και επίμονες συστάσεις στους Τούρκους να δείξουν «αποφασιστικότητα». Συνέχεια →

Για να επανέλθω όμως στα της αλβανικής συμπεριφοράς, θυμίζω ότι επί ημερών Ράμα (ο οποίος σπάει τα κοντέρ ανθελληνισμού σε βάρος της μειονότητάς μας στην Αλβανία) οι κατεδαφίσεις ελληνικών επιχειρήσεων από τον Μάιο και εντεύθεν δεν έχουν προηγούμενο, ίσως γιατί υπάρχει παρατεταμένη αφωνία και απραξία απ’ την ελληνική πλευρά, πράγμα που εμποδίζει την υπεράσπιση και προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των Βρειοηπειρωτών αδελφών μας. Συνέχεια →

Το γάντι της πρόκλησης έχει προφανείς αποδέκτες την Ελλάδα και — εξ αντανακλάσεως — την Κύπρο. Κι αυτό προοιωνίζεται απόπειρα του Τούρκου Προέδρου να οικειοποιηθεί την ελληνική και την κυπριακή ΑΟΖ ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού και της θαλάσσιας ζώνης η οποία εκτείνεται απ’ την ανατολική Ρόδο και το Καστελόριζο (”γας ομφαλό” των ελληνικών ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου που επεκτείνει τα ελληνικά σύνορα κατά 72 ναυτικά μίλια) μέχρι τις δυτικές ακτές της Μεγαλονήσου . Συνέχεια →

»Διαχρονικός στόχος δεν είναι άλλος παρά η αποφυγή εξεύρεσης λύσης, ώστε να οδηγηθούμε στα όσα δημόσια κατέθεσαν η Τουρκία και ο εγκάθετός της στη Γενεύη στις 25 Απριλίου 2021 για λύση δύο κρατών, με συνακόλουθη τη συνέχιση του σφετερισμού περιουσιών, την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον εποικισμό και τη μόνιμη παρουσία τουρκικών στρατευμάτων. Σε απάντηση, θέλω να καταστήσω σαφές πως εμείς δεν θα αποδεχτούμε ποτέ την επιλογή της παράδοσης». Συνέχεια →

Στο βιβλίο περιγράφονται οι ιδρυτές της Οθωμανικής εποχής ως άνθρωποι που έκαναν την τζιχάντ τρόπο ζωής και δεν δίσταζαν να πεθάνουν για τον Αλλάχ. Στο βιβλίο υποστηρίζεται ότι η τζιχάντ θα διαρκέσει ως το τέλος των χρόνων και κάθε μουσουλμάνος άνδρας ή γυναίκα θα πρέπει να διεξάγει τζιχάντ. Συνέχεια →

Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει το παρακάτω: «Όταν πέθανε ο Πλαστήρας δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, «ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα». Συνέχεια →

Ο στόχος, όσοι Έλληνες απομείναμε στο αλίκτυπο αυτό γαλάζιο ακρωτήρι της Μεσογείου, να είναι ένας: Στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουμε και να φύγουμε από τις κάλπες χωρίς να έχουμε το πικρό συναίσθημα ότι γινόμαστε συνένοχοι στην καταστροφή της πατρίδας ότι διαπράττουμε, με θεολογικούς όρους, αμαρτία.

Συνέχεια →

«Εξι βήματα για να πάρετε τα 600 ευρώ», βοηθούσε μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Δεν θα ήταν πιο εύκολο να τιθασεύσουν τις τιμές και τα… υπερκέρδη (γράφε αισχροκέρδεια) μερικών μερικών αφού το διοικείν εστί προβλέπειν; Αλλά για ποια πρόβλεψη και ποια διοίκηση μιλάμε; Συνέχεια →

Άποψη γνωστής κατευθύνσεως. Οι άνθρωποι έγιναν πλέον πολύ επικίνδυνοι. Ανιστόρητοι ή και εγκάθετοι ξεπερνούν την κυρία Ρεπούση και τον συνωστισμό της. Ήστε, λοιπόν, καλώς εσφάγισαν κατά τη Ν.Δ. οι τουλάχιστον 350.000 Πόντιοι, αφού ήταν για… ευγενή σκοπό και μέσα στο πλαίσιο της ασχετοσύνης τους. Συνέχεια →

Σε μια εποχή που το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία δίχασε την Ορθοδοξία και υπήρξε μία από τις αιτίες του πολέμου που ζούμε σήμερα, προς τι η βιασύνη για το Σκοπιανό; Κάποτε η Εκκλησία είχε λόγο. Κάποτε οι κληρικοί ήταν μπροστάρηδες των αγώνων για τα εθνικά μας δίκαια. Τώρα κατήντησε φευ (!) παραμάγαζο της πολιτείας και των ισχυρών!
Συνέχεια →