Tag Archives: πολιτικό σύστημα

Ο κομμουνισμός έπεσε παγκοσμίως και δεν ξανασηκώνεται (για την ώρα). Μόνο στην Ελλάδα είναι φαινομενικά ολόρθος, αν και βρίσκεται στη ζωή, στην Εντατική, με σύστημα τεχνητής αναπνοής. Αν οι κρατούντες τού κόψουν την κρατική επιχορήγηση, το κόμμα του λαού θα τινάξει τα πέταλα από έλλειψη ρευστότητας. Και δεν θέλει μόνο φράγκα, θέλει και στοργή και ιδεολογική πουδρίτσα για να μη συγκαίγεται. Θέλει να το προβάλλουν τα ΜΜΕ και να λένε «ιδού υποδείγματα αγωνιστού ψυχοπονιάρη». Απαιτεί επίσης οι (δήθεν) απέναντι να του κάνουν «γούτσου, γούτσου» και να του λένε «είχες δίκιο που ήθελες να μας κάνεις Αλβανία, κρίμα που σ’ την πέσανε στον Γράμμο, είναι νεοναζί όσοι δεν σε γουστάρουν, “φτου κακά” αντικομμουνισμός, η Ακροδεξιά είναι το μόνο άκρο που έχει η Ελλάδα κι είναι πιο επικίνδυνη και από την κακή χοληστερίνη και από τα αυξημένα τριγλυκερίδια». Συνέχεια →

Η Ευρώπη είναι ανύπαρκτη ως γεωπολιτική υπόσταση, αλλά η Γερμανία, χωρίς να προβάλλει στρατιωτική παρουσία, αν και στο πλαίσιο του ΟΗΕ είναι παρούσα σε αρκετές περιοχές, αναζητά γεωπολιτικό ρόλο με τις οικονομικές παραδοσιακές σχέσεις της με άλλα κράτη. Η Τουρκία είναι μια δύναμη με την οποία «παίζει».
Συνέχεια →

Το στυλ αυτό διακυβέρνησης, ωστόσο, αρμόζει περισσότερο σε εποχές διεθνούς και εσωτερικής νηνεμίας, και όχι σε συνθήκες «παγκόσμιας θύελλας», σαν αυτής που ζούμε, καθώς και υπαρξιακών διακυβευμάτων για την χώρα. Τώρα οι καιροί απαιτούν περιεχόμενο, πρόγραμμα, οραματική συγκρότηση, ένα στυλ πολιτικής που επιτυγχάνει διεμβολισμό των πολιτικών ακροατηρίων των αντιπάλων, στηριγμένο στην ιδεολογική ηγεμονία, και όχι στην σημειολογία. Συνέχεια →

Το αποτέλεσμα είναι το δομικό χαρακτηριστικό της πολιτικής, που αναφέραμε αμέσως παραπάνω, να λαμβάνει την εξής μορφή: οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να αποφασίζουν για πράγματα, με τα οποία δεν συμφωνούν. Με απλά λόγια καλούνται να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία επικύρωσης ήδη προαποφασισμένων λύσεων, ή επιλεγμένων με προσεκτικά κριτήρια εναλλακτικών προτάσεων, που όμως καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Συνέχεια →

Γίνεται σαφές, λοιπόν, πως οι υποδομές της χώρας, πόσο μάλλον στο πυκνά κατοικημένο Λεκανοπέδιο, δεν είναι έτοιμες για παρατεταμένους καύσωνες, συχνότερες πυρκαγιές, υψηλή ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας· έτοιμες οργανωτικά, από άποψη μεγεθών, χρηματοδότησης και διαθεσιμότητας δεν είναι και οι αρμόδιες υπηρεσίες (Πολιτική Προστασία, Πυροσβεστική), ενώ ούτε ο βαθμός συντονισμού τους με την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να επιτρέψει την εφαρμογή της δέουσας προληπτικής πολιτικής (καθαρισμούς των περιαστικών δασών από την ξερή, καύσιμη ύλη κ.λπ.) . Συνέχεια →

Ποιοι σύγχρονοι Ηρακλειδείς μπορούν να μας απαλλάξουν από αυτή τη Λερναία Ύδρα που είναι το διαπλεκόμενο καθεστώς της Κλεπτοκρατίας, η οποια μόνο την κόπρο του Αυγεία μπορεί να παράγει στους στάβλους της; Μπορούν ακόμη να εμφανιστούν αδιάφθοροι πολιτικοί, αδιάφθοροι δικαστές, αδιάφθοροι δημοσιογράφοι; Μπορεί να ελπίζει σε ένα θαύμα η ελληνική κοινωνία;
Συνέχεια →

Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν… Ο γεωπολιτικός γρίφος της εξόρυξης των φημολογούμενων -απροσδιόριστης αποληψιμότητας- ελληνικών κοιτασμάτων κάνει επί δεκαετίες τον γύρο του κόσμου σε αναλύσεις μάλλον ματαιοπονούντων ρομαντικών καθηγητών και πραγματογνωμόνων, σε πολυσέλιδες εκθέσεις κρατικών οργανισμών, σε γραφεία πολυεθνικών παγκόσμιων παικτών της ενέργειας και σε μακροπρόθεσμα σχέδια υπερδυνάμεων. Συνέχεια →

Η πολιτική μας παρακμή και κατάπτωση έχει ακόμη πολλά επεισόδια. Μπορεί το ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολιτεύσεως να πνέει τα λοίσθια, αλλά ακόμη δεν έχει αναδυθεί αυτό που θα το ανατρέψει. Βεβαίως, στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση, ούτε καν μετά από επαναστάσεις. Όμως, το παρόν σύστημα είναι τόσο βαθιά διαπλεκόμενο, διεφθαρμένο και αδίστακτο, που η διαδικασία ανατροπής του θα είναι αργή και βασανιστική. Συνέχεια →

Δεν διακρίνει κανείς αναπτυξιακά σχέδια με προέκταση προς το μέλλον. Από την λέξη προέκταση προήλθε η λέξη Project που έμαθαν καλά οι υστεροΕυρωπαίοι. Ακολουθούν τους λανθασμένους και κακούς δρόμους του παρελθόντος. Συνέχεια →

Ο ανθελληνισμός, ο αντικληρικαλισμός, η δουλοφροσύνη, η χρεοκοπημένη μαρξιστική φληναφηματολογία αποτελούν τη συνισταμένη του πολιτικού μείγματος του εν λόγω κρατιδίου (ανεξαρτήτως της ιδεολογικής αποχρώσεως), το οποίο ασκεί πολιτική σχεδόν επί ήμισυ αιώνα και εντεύθεν κατά τρόπο ασφαλώς υποδεέστερο της ιστορικής βαρύτητας ως έθνους, απλώς με συνθήματα και άναρθρες κραυγές ρητορικής προς τις μάζες δήθεν κατά του επάρατου ναζισμού (1939-1945), αναζωπυρώνει το μετεμφυλιακό μίσος (1946-1949), στηλιτεύει το ιδεολόγημα της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974), ωσάν η Ιστορία να έχει παγώσει προς τα γεγονότα εκείνα, καταπείθοντάς μας τεχνηέντως ότι ούτως «ξορκίζει» το ανεπανάληπτο κακό. Συνέχεια →