Tag Archives: ταβέρνες

Ο Γιάννης ο Μπριόλας ήταν από το Μεσολόγγι, είχε πελάδα, γι’ αυτό βάφτισε την ταβέρνα του έτσι. Μπριόλας δεν ήταν το πραγματικό του όνομα, αλλά το παρανόμι που του είχαν κολλήσει στα νιάτα του, γιατί έβαζε μπριγιόλ στα μαλλιά του, για να είναι περιποιημένος. Ήταν ψηλός και όμορφος, περπατούσε κι έκανε στράκες! Συνέχεια →

Ο Γιώργος Σαββάκης γεννήθηκε στου Ψυρρή και πέρασε όλα τα χρόνια της ζωής του στις γειτονιές της Πλάκας. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αυτοδίδακτους ζωγράφους. Διατηρούσε την κατοικία-εργαστήριό του στην οδό Θέσπιδος 4 στην Πλάκα, όπου εργάστηκε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το σύνολο του έργου του αποτελείται από μικρού ή μεγάλου μεγέθους ζωγραφικά έργα, τοιχογραφίες ή πίνακες εκτελεσμένους κυρίως σε ξύλο ή, σπανιότερα, σε καμβά, κάποτε προσαρμοσμένο σε ξύλο.
Συνέχεια →

Αιμοστάλαχτοι ροδίτες, πολύχυμα σαββατιανά, άσπρο και μαύρο μοσχάτο κι αηδάνι, γλυκερήθρα, γουστουλίδη, μαλαγουζιά, μαλουκάτο, μοσχοφίλερο, τουρκοπούλα, φιλέρι, αθήρι, ακομινάτι, ασύρτικο, βιδιανό, βηλάνα, κοτσιφάλι, μαυροδάφνη και πόσες ακόμη ποικιλίες σταφυλιών που χρησίμευαν για πάτημα. Και άλλες τόσες ποικιλίες επιτραπέζιων: άσπρο καραμοσκέτι, Μονεμβασιά, μυγδάλι, σουλτανίνα, αητονύχι, αυγουλάτο, αχλάδι, δανιά, δερματιάς, καρυδάτο, κολοκυθάπι, κορίθι άσπρο και κόκκινο, νυχάτο μαύρο, πετεινός, ραζακί άσπρο και κόκκινο και φράουλα!
Συνέχεια →

Το κρασί ήταν το νούμερο ένα κριτήριο της παλιάς ταβέρνας. Μερικοί ταβερνιάρηδες είχαν δικά τους αμπέλια και ο κράσος τους ήταν περιζήτητος. Άλλοι φέρνανε ξανθή ρετσίνα από τα Μεσόγεια και το Μενίδι. Το αγνό κρασί ήταν πόλος έλξης δυνατότερος κι από τον νοστιμότερο μεζέ. Οι κρασοπατέρες δεν πήγαιναν στην ταβέρνα για να φάνε, αλλά για να πιούν. Ένα στουμπιστό κρεμμύδι και μερικές θρούμπες ήταν για κείνους το εκλεκτό έδεσμα, που συνόδευε το κατοστάρι, το καρτούτσο, τη μισή. Εννοείται πως το κρασί πινόταν ανέρωτο και όσοι έκοβαν τη ρετσίνα με Σάριζα, περιφρονούνταν ως σαχλέ ολέδες και μπεκρήδες του γλυκού νερού. Συνέχεια →

Πασίγνωστη μπακαλοταβέρνα ήταν η ταβέρνα του Μοίρα, στην οδό Καραολή – Δημητρίου και Καραϊσκου, όπου στις 10 Μαρτίου 1925 ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός από τη συγχώνευση του «Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου» και του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιά. Η απόφαση ελήφθη από επιφανείς Πειραιώτες στην ταβέρνα αυτή και για κάποιο καιρό στέγασε το σωματείο. Ανάδοχος ήταν ο αξιωματικός του Ναυτικού και αεροπόρος Νότης Καμπέρος, που θέλησε ο τίτλος του νέου συλλόγου να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, την ευγενή άμιλλα, την επικράτηση και εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες. Ο βιομήχανος και μετέπειτα Δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε στο επίθετο Ολυμπιακός τις λέξεις Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς κι έτσι ο πλήρης τίτλος του Πειραϊκού συλλόγου ήταν και παραμένει Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς (ΟΣΦΠ). Συνέχεια →

Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου. Χώρος καλαμπουριού, ξεδόματος, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης. Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων. Χώρος λησμονιάς – βοηθούσης της οινοποσίας – φευγιού απο τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής. Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες. Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη. Συνέχεια →

Διευκρινίσεις σχετικά με τους συντελεστές ΦΠΑ που εφαρμόζονται ανά περίπτωση σε διάφορα είδη μετά τη μετάταξη του κλάδου εστίασης στο συντελεστή 23% από 13% δίνει με εγκύκλιο του το υπουργείο Οικονομικών. Συνέχεια →