Tag Archives: Φανάρι

Συναντάται με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και λέει το αμίμητο: «Παναγιότατε, καταρχάς να σας πω πόσο χάρηκα και πόσο συγκινήθηκα σήμερα που μου δόθηκε η ευκαιρία σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, να βρεθώ μαζί σας στην κοίτη της Ορθοδοξίας, στο Φανάρι». Μπέρδεψε τη λέξη «κοίτη», το κοίλο τμήμα του εδάφους μέσα στο οποίο κυλάει το ποτάμι, ο χείμαρρος και το ρυάκι, με την «κοιτίδα», που είναι ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε και όπου για πρώτη φορά καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε κάτι. Είναι, δε, τέτοια η ασχετοσύνη και του ιδίου αλλά και όσων επιμελούνται τα διαδικτυακά μέσα του, ώστε η ελληνικούρα αναρτήθηκε και στο twitter! Συνέχεια →

Στο εσωτερικό του υπάρχουν ερείπια δύο δεξαμενών, καμαροσκέπαστης πυριτιδαποθήκης, ενός τζαμιού που πατάει επάνω σε παλιότερο κτίριο με λουτρό, καθώς και δίχωρου κτιρίου μπροστά στην είσοδο για τις ανάγκες της φρουράς. Συνέχεια →

Τα νησιά του Ιονίου συναγωνίζονται σε εξωτικά τοπία και εκτείνονται στα παράλια της Δυτικής Ελλάδας από την Ηπειρο έως την Πελοπόννησο. Είναι περισσότερα από 30 (τα 20 κατοικήσιμα) αλλά η ονομασία «Επτάνησα» αναφέρεται στα μεγαλύτερα: Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Ζάκυνθος, Λευκάδα, Κύθηρα, … Συνέχεια →

Τα χρόνια πέρασαν, η οικονομία άνθισε (χάρη στα δάνεια) και ίσως λίγοι γνώρισαν ή θυμούνται τον οικιακό εξοπλισμό του (όχι και τόσο μακρινού) παρελθόντος. Συνέχεια →

Τα χρόνια πέρασαν και ίσως λίγοι γνώρισαν ή θυμούνται τον οικιακό εξοπλισμό του (όχι και τόσο μακρινού) παρελθόντος. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Συνέχεια →

Το κόκκινο κτήριο της Μεγάλης του Γένους Σχολής δεσπόζει στον πέμπτο λόφο της Κωνσταντινούπολης και κόβει την ανάσα με τον όγκο και την ομορφιά του. Συνέχεια →

Στο Φανάρι βρέθηκαν χθες ιεράρχες της Κρήτης προκειμένου να υπογράψουν τα απαραίτητα έγγραφα για την απόκτηση της τουρκικής υπηκοότητας.

Πρόκειται για τους Μητροπολίτες Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιο, Πέτρας και Χερονήσου κ. Νεκτάριο, Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιο και Αρκαλοχωρίου, Καστελίου και Βιάννου κ. Ανδρέα. Συνέχεια →

Φωτιά, φωτιά…. Μια σπίθα είναι αρκετή για να κάψει ένα παλιό ξύλινο σπίτι και να επεκταθεί και στα διπλανά, που είναι κι αυτά φτιαγμένα από ξύλο. Οι κάτοικοι της Πόλης, θέλοντας να προστατευτούν από τους σεισμούς, που τούς ταρακουνούσαν για 45 ολόκληρες μέρες το 1509, άρχισαν να φτιάχνουν τα σπίτια τους από ξύλο. Μπορεί να σώθηκαν από τους σεισμούς, αλλά ήρθε η φωτιά να τούς «καταβροχθίσει». Κι από τα βάθη των αιώνων ίσαμε τις μέρες μας οι σεισμοί και οι πυρκαγιές εξακολουθούν να είναι η κακή μοίρα της όμορφης Κωνσταντινούπολης.

Μια τέτοια φωτιά, που «ξεπήδησε» από τις χαλασμένες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις ενός παλιού ξύλινου σπιτιού, ήταν αρκετή για να το κάψει, αλλά και να σηματοδοτήσει το τέλος των ευτυχισμένων παιδικών χρόνων του Άρι Τσοκώνα, που μαθητής τότε της 6ης Δημοτικού, γυρίζοντας από την ημερήσια εκδρομή του σχολείου του, αντίκρισε το πατρικό του σπίτι, στο Φανάρι, καταστραμμένο από την πυρκαγιά.

Με εκείνη την πυρκαγιά αρχίζει ο ομογενής εκπαιδευτικός Άρις Τσοκώνας την αφήγηση στο βιβλίο του, με τίτλο «Φανάρι», που κυκλοφόρησε στην Τουρκία από τις εκδόσεις «Heyamola», στο πλαίσιο εκδοτικού προγράμματος, ενταγμένου στο πρόγραμμα του Οργανισμού «Κωνσταντινούπολη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2010». Συνέχεια →