Ειρήσθω
ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Μ Ε ΤΗΝ ύψιστη διά βίου τιμή και υπερηφάνεια, όλων όσοι έτυχαν της θείας πρόνοιας να έχουν γονείς, ταπεινούς μετασχόντες στην υπέρλαμπρη στρατιά της ΕΟΚΑ 1955-59, δεσμώτες υπ.αρ. D.P.759 στα κολαστήρια των Εγγλέζων, με τη συναίσθηση του προγονικού καθήκοντος «άμες γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες» και με πλήρη συνείδηση των υποχρεώσεων ανάληψης, από παλαιότερους και αξιότερους στη δημοσιογραφία, της σκυτάλης μεταλαμπάδευσης του πυρσού της ΕΟΚΑ, ο υπογράφων έλαβε ψες τιμητική διάκριση του ΣΙΜΑΕ για συμβολή στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959 και είπε στην αντιφώνησή του:
ΑΚΟΥΣΤΕ ξανά και το σημαντικότερο: ΕΟΚΑ δεν είναι τα μουσεία, τα μνημεία, τα μνημόσυνα, τα βιβλία, τα άρθρα, οι εκπομπές ραδιοφώνου, τα προγράμματα τηλεοράσεως, οι τελετές και οι εκδηλώσεις. ΕΟΚΑ, πρώτ’ απ’ όλα και πάνω απ’ όλα και τότε και τώρα και για πάντα, ήταν, είναι και θα είναι, εσαεί: Το καθήκον απελευθέρωσης της πατρίδας.
ΕΟΚΑ, ο Ονήσιλος το 499 κι ο Μαραθώνας το 490 π.Χ.
ΕΟΚΑ, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα κι οι Πλαταιές το 480 π.Χ.
ΕΟΚΑ και ο Κίμων, που «και νεκρός ενίκα» το 450 π.Χ.
ΕΟΚΑ, το «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών», 1453, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
ΕΟΚΑ, η παλιγγενεσία του 1821, ο Παύλος Μελάς κι οι Μακεδονομάχοι, οι Βαλκανικοί Απελευθερωτικοί Πόλεμοι του 1912-13 κι ο δήμαρχος Χριστόδουλος Σώζος, νεκρός εθελοντής τυφεκιοφόρος στο Μπιζάνι, η Μικρασιατική Εκστρατεία του 1919, οι Τραντέλλενες αντάρτες της Σάντας του Πόντου, η Εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931, το ΟΧΙ και το έπος του Σαράντα, η Εθνική Αντίσταση του 1940-1945, το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, η Αντίσταση απέναντι στην τουρκική επίθεση του 1963-64.
ΕΟΚΑ, οι Αυξεντιωμένοι ήρωες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, που έπεσαν, ή χάθηκαν, ηρωικώς μαχόμενοι, στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες του 1974, απέναντι στον Αττίλα. ΕΟΚΑ, ο ανάνδρως δολοφονηθείς το 1994, αγωνιστής της ελληνο-κουρδικής απελευθερωτικής συμμαχίας, Θεόφιλος Γεωργιάδης.
ΕΟΚΑ, το βροντερό ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν που ψηφίσαμε 24η Απριλίου 2004, αφού πρώτα, με το χάραμα του φου, εκείνου του Σαββάτου, κλαίγοντας από ντροπή, καταθέσαμε τα λουλούδια μας στα Φυλακισμένα Μνήματα.
ΕΟΚΑ είναι το καθήκον μας να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Τούρκους κατακτητές και τους Εγγλέζους αποικιοκράτες. Και, εάν δεν το καταφέρουμε στη διάρκεια του εν σαρκί βίου μας, να παραδώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, ακέραιη τη σκυτάλη που μας εμπιστεύτηκε ο Γρηγόρης Αυξεντίου και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Μήπως θα πρέπει επιτέλους σοβαρά να συζητήσουμε το ότι, σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό πολίτευμα αναπτυγμένης προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατοχύρωσης των πολιτικών ελευθεριών, αποτελεί, πλέον, απαράδεκτο αναχρονισμό, καταφύγιο, «κουκκούλα» και υπόθαλψη της ανευθυνότητας, η ΜΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ στις εκάστοτε εκλογές; Πόσο πιο υπεύθυνη δημοκρατία θ’ αναλογεί και θ’ αντιστοιχεί στην επώνυμη και δημόσια ανάληψη της ευθύνης, για ό,τι κάθε πολίτης θα ψηφίζει φανερά και τεκμηριωμένα;
Λάζ. Α. Μαύρος
ΕΛΛΑΣ
ΕΛΛΑΣ 