Category Archives: ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Νωρίτερα στην ομώνυμη εκκλησία τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με τη συμμετοχή πολλών πιστών από την ευρύτερη περιοχή. Συνέχεια →

Η φωτιά θα καεί και γύρω- γύρω ανάβουν πολλά πυροτεχνήματα τα τελευταία χρόνια. Τα παλαιότερα χρόνια ήταν αυτοσχέδιες κροτίδες. Πρόσθεσε επίσης πως σημαντικό έθιμο που αξίζει να αναφερθεί για το βράδυ αυτό είναι ότι στην συγκεκριμένη φωτιά θα κάψουν οι νεαρές και νεαροί που φόρεσαν » μαρτάκι «, το βραχιολάκι της 1ης του Μάρτη με την σιγουριά ότι τώρα πια δεν θα τους κάψει ο ήλιος.
Συνέχεια →

Η πρώτη Ανάσταση γινόταν τις πρωινές ώρες (και όχι τα μεσάνυχτα όπως σήμερα συνηθίζεται), σαν πύρινα ποτάμια έμοιαζαν τα κεράκια των πιστών που επέστρεφαν στα σπίτια τους για να κάνουν τον καθιερωμένο σταυρό στα κατώφλια. Το απόγευμα του Πάσχα έκαιγαν στην αυλή τον “Εβραίο” (τότε γνωστό πανελλήνιο έθιμο) που κρεμούσαν ψηλά από ένα σύρμα μεταξύ καμπαναριού και σχολείου. Επρόκειτο για ένα ομοίωμα που έμοιαζε σαν Εβραίος της παλιάς εποχής καμωμένο από τσουβάλια, γεμάτα άχυρο το οποίο έκαιγαν. Έθιμο πάρα πολύ βάρβαρο αλλά επιβεβλημένο εκείνη την εποχή. Ήταν η εποχή βέβαια που στην Αθήνα σκοτώνονταν με τους πυροβολισμούς του Πάσχα. Συνέχεια →

Το φιλοδώρημα και φυσικά το «αυγό» ήταν η επιδίωξη των παιδιών. Επίσης, μπορεί να τους έδιναν και διάφορα άλλα φιλοδωρήματα ,όπως χρήματα, ξηρούς καρπούς και φρούτα, αλλά η απαίτηση του αυγού ήταν αναγκαία, όπως εξάλλου παρατηρούμε στα δίστιχα που τραγουδούν. Γυρνούσαν σ’ όλα τα σπίτια του χωριού από το πρωί μέχρι το βράδυ ή όσο άντεχαν οι ομάδες. Συνέχεια →

Πολυποίκιλα έθιμα για τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής, έχουν τα νησιά. Στη Χίο, τη Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα της περιφοράς του Επιταφίου, οι πόρτες των σπιτιών μένουν ανοιχτές, για να μπει μέσα η Θεία Χάρη. Παράλληλα, οι κάτοικοι έχουν από πριν ρίξει χώμα στα σημεία όπου σταματά ο Επιτάφιος, το οποίο στη συνέχεια μαζεύουν και σκορπούν μέσα στα σπίτια τους. Συνέχεια →

Την πρώτη Μαΐου (σε μερικά μέρη κατά τη γιορτή της Αναλήψεως) υπήρχε το έθιμο να τρώγεται μια μεγάλη κουλούρα που κατασκευαζόταν την Αγία Παρασκευή ή το Μεγάλο Σάββατο μαζί με τις κουμουλιές, τους άρτους και τις φλαούνες του Πάσχα. Αυτό φυλαγόταν μέχρι την Πρωτομαγιά, γιατί θεωρείτο ως «το κουλούρι του Μα», που το κατανάλωναν οι άνθρωποι του σπιτιού, κυρίως τα παιδιά, για να «μην τους δαγκώνει ο γαίδαρος ο μουγιασμένος» όπως έλεγαν. Σε κάποια μέρη, αντί για κουλούρι. ξεχώριζαν και αποξήραιναν μια φλαούνα στη θέση του κουλουριού. Σε αυτές τις περιπτόσεις όμως η κατανάλωσή της γινόταν στις τρεις του Μάη, αντί την πρώτη. Πάντως η πρόληψη που υπήρχε γαι το κουλούρι του Μα ήταν βαθιά, που μερικοί έλεγαν με στρόμφο στο κάθε παιδί «αν δεν φάεις κούκουρον την πρωτομαγιά, θα σε δακκάσει ο γά(δα)ρος ο σιερκάς», δηλαδή, αν δεν φας κομμάτι κουλουριού της Πρωτομαγιάς, θα σε δαγκώσει ο γάιδαρος ο ασπριδερός. Συνέχεια →

Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε,
Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα κι Απρίλ’ς με τα λουλούδια,
Όλον τον κόσμο γέμουσι τ’ άθη και το λουλούδι,
Το νιόνε περικύκλουσες μες της κυράς την πόρτα.
Άνοιξε, πόρτα της κυράς, πόρτα της μαυρομάτας,
Να μπω να διώ τη λιγυρή, πώς στρώνει, πώς κοιμάται,
Πώς στρώνει στα τριαντάφυλλα, κοιμάται στα λουλούδια. Συνέχεια →

Ο ζευγάς παλιά είχε μαζί του στο χωράφι και τη «μουζουροποδιά» η οποία είχε επίσης χωρητικότητα όσο ένα μουζούρι, αλλά ήταν βαριά για να σηκώνει κάποιος 12 οκάδες καρπό και να σπέρνει, και έτσι στη πράξη ο αγρότης την εγκατέλειψε, και πλέον έδενε στη μέση του, και στο λαιμό του με βαστάγια μια μικρότερη ποδιά, τη λεγόμενη «σποροποδιά» ή «μπροστοποδιά», που χώραγε λιγότερο, δηλαδή χώραγε καρπό, όσο «μιας σποριάς χωράφι». δηλαδή 5 με 6 οκάδες. Όλες αυτές οι ποδιές ήταν ανδρικές ποδιές, υφασμένες και αυτές στον αργαλειό. Το στρέμμα ήταν περίπου δυο σποριές, και η μια σποριά έπαιρνε έξη οκάδες καρπό περίπου, όσο χώραγε δηλαδή και η σποροποδιά! Συνέχεια →