Όταν η ζωή δείχνει το σκληρό της πρόσωπο, η δύναμη της θελήσεως ανοίγει καινούργια μονοπάτια στους ανθρώπους. Η ζωή, είναι ωραία, όταν παλεύεις για να την κερδίσεις……
Είμαι η Τσακίρη Καθολική 49 ετων από τη Ρόδο.
Μετά τη τελευταία γέννα το 99 (καισαρική, έχω 3 παιδιά) άρχισα να έχω συμπτώματα της Νόσου Κινητικού Νευρώνα η οποία διαγνώσθηκε το 2001.
Από τον Οκτώβριο του 2006 δεν εργάζομαι 100% παραλυτη πλεον και νοιώθω περίεργα, αγαπουσα πολύ τη δουλια μου.
31 ΟΚΤ 2009 ΤΡΑΧΕΙΟΤΟΜΗΘΗΚΑ.
ΟΛΑ ΤΑΝΤΕΞΑ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΤΡΑΧΕΙΟΤΟΜΉ ΟΠΩΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΟΧΙ. ΑΝ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΊΔΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΙ ΑΣ ΠΕΘΑΊΝΑ. ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ ΠΙΚΡΑ. ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΑΠΑΝΗΡΉ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΗ Μ ΑΥΤΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ. ΝΟΙΩΘΩ ΣΑΝ ΠΑΓΙΔΕΥΜΈΝΟ ΖΩΟ.
ΕΙΜΑΙ ΣΠΙΤΙ ΗΔΗ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΜΕΝΗ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ Ν ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΓΙΝΕ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ.
ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ 1 ΦΟΡΑ ΑΛΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ. ΑΝ ΖΟΥΣΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ. Ο ΧΩΚΙΝΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ 9 ΝΟΣΗΛΕΥΤΈΣ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΕΊ ΓΙΑΤΙ ΖΕΙ ΑΓΓΛΙΑ.
ΕΔΩ ΕΝΑΝ ΨΑΧΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΦΙΛΟΥΣ, ΘΑΜΟΥΝ ΗΔΗ ΝΕΚΡΗ.
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΖΟΥΝ ΚΙΑΛΛΟΙ 1200 ΑΣΘΕΝΕΊΣ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ.
ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΟΤΟΜΗΣ 1 ΜΗΝΟΣ!
Κουραστηκα να προσφευγω κάθε φορα στο συνηγορο του πολιτη για να πληρωνει το ασφαλιστικο ταμειο τα αυτονοητα. Χωρια που πρεπει ναχεις λογιστη για τις τεραστιες δαιδαλώδεις γραφειοκρατικες διαδικασίες. Ευτυχως και τρεχει 3 χρονια η κολλητη μου κανοντας το λογιστη.
Θεωρώ ότι δικαιούμαι τωρα μετά από τόσο αγώνα και 9 χρόνια συμβίωσης με τη νόσο, μια αξιοπρεπη νοσηλευτικη φροντίδα στο σπιτι σε 24ωρη βαση.
Ομως η πατρίδα βαρεσε πτωχευση κι η εκκλησια απουσα. Ισως με την ενημερωση να μας υιοθετήσει καποιος ιδιωτης η οργανισμος και ΝΑΧΟΥΜΕ βοηθεια.
Με τοση ανεργια και δεν μπορω να βρω νοσηλευτη με γνωσεις εντατικης.
Ψαχνουμε απεγνωσμένα.
Ακόμα μπορώ η ίδια να επικοινωνω με τα παιδιά μου τους γράφω με το δεξί χέρι και είναι ευλογια ν ακουω το γελιο τους. Η μεγαλη μου κορη 13χρ μου απαγορευσε να πεθανω, δεν γουσταρει λεει ναναι ορφανη!
Σχετικά θέματα και σελίδες για ενημέρωση
ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΩΤΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΖΩΗ!!!
Ευχαριστώ τον Φώτη για το email, που μου έστειλε… και δανείζομαι τα λόγια του: «Κάθε Οκτώβριο γεμίζω την μπαταρία μου και κάθε Οκτώβριο αισθάνομαι αθάνατος και ο βαρκάρης μου φαίνεται σαν ζητιάνος για λίγη ζωή. Ο άνθρωπος συνηθίζει σε όποια κατάσταση και αν είναι. Έχω ξεχάσει πως είναι να μιλάς, να τρως, να πίνεις, να περπατάς, να κουνάς κάτι εκτός από τα μάτια. Αλλά δεν με πειράζει, εγώ συνεχίζω να περνάω καλά και όμορφα. Βλέπω και ακούω καλά».
ΕΛΛΑΣ
ΕΛΛΑΣ 