Του Θανάση Λυρτσογιάννη
‘Ή εμείς είμαστε λωτοφάγοι ή οι πολιτικοί μας αδιόρθωτοι. Τους ακούς σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και νομίζεις ότι βρίσκονται σε άλλη χώρα. Εκφέρουν έναν λόγο, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η προσπάθεια απενοχοποίησης της δικής τους παράταξης για την περιπέτεια της χώρας και η μετάθεση των ευθυνών στους αντιπάλους.
Μα, καλά νομίζουν ότι τόσο εύκολα και προπαντός χωρίς εξαντλητική αυτοκριτική μπορούν να πείσουν τους πολίτες; Πιστεύουν ότι η περίοδος που ζούμε είναι ίδια με άλλες προεκλογικές; Εκτιμούν πως με ρητορική παλαιού τύπου μπορούν να πείσουν τους Έλληνες;
Η πρώτη ανάγνωση των λόγων οδηγεί στα προαναφερόμενα ερωτήματα. Οι ομιλητές φαίνεται να προσπαθούν τεχνηέντως να παραμερίσουν την πραγματικότητα, καθώς και την κατάσταση βρασμού, στην οποία βρίσκεται η κοινωνία. Σε δεύτερη, όμως, ανάγνωση και με μια στοιχειώδη ανάλυση, διαπιστώνεται πως ο λόγος των πολιτικών βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την κοινωνία, ουσιαστικά δεν απευθύνεται στην κοινωνία. Ο λόγος τους τώρα έχει ως στόχο το κομματικό ακροατήριο. Υπηρετεί την επιδίωξη να συσπειρώσουν τις νυν και πρώην φίλιες δυνάμεις, οπαδούς και ψηφοφόρους. Βλέπετε μόνο αυτοί οι ολίγοι μπορούν να τους ακούσουν.
Οι υπόλοιποι πολίτες άλλα ζητούν. Θέλουν ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Με προτάσεις συγκροτημένες, κατανομή των βαρών σε όσους δεν συνέβαλαν στην προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας και ανακούφιση των πλέον αδυνάτων. Δεν πρόκειται για πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης μόνο. Είναι και η πιο ορθολογική πολιτική, χωρίς άλλη λιτότητα, που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. [Πηγή]
Διαβάστε επίσης
Μας «μάθανε» να ψιθυρίζουμε αντί να ουρλιάζουμε…
«Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν»…
Η βόμβα που δεν εξερράγη, το παρακράτος και οι “εκατομμυριούχοι”…
ΕΛΛΑΣ
ΕΛΛΑΣ 