Γράφει ο Ευθύμιος Τσιλιόπουλος
Τα Βαλκάνια συγκαταλέγονται στους εξαγωγείς εθελοντών προς τζιχαντιστικές οργανώσεις, όπως το ISIS και η Τζαμπάτ Αλ Νούσρα. Το Βαλκανικό Δίκτυο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (BIRN) εκτιμά ότι πάνω από 300 μαχητές από το Κοσσυφοπέδιο ταξίδεψαν σε εμπόλεμες ζώνες σε Ιράκ και Συρία, ενώ 330 μαχητές προήλθαν από Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 110 από Αλβανία, 100 από Βόρεια Μακεδονία, 50 Σερβία και 13 από Μαυροβούνιο.
Το Κοσσυφοπέδιο και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι οι πρώτες στη λίστα των ευρωπαϊκών χωρών με την Αλβανία στην τέταρτη θέση. Οι αριθμοί είναι ανησυχητικοί, επειδή ιστορικά στα Βαλκάνια δεν είχαν εκδηλωθεί εξτρεμιστικές ισλαμικές τάσεις. Γιατί άραγε τα τζιχαντιστικά κινήματα αποδείχθηκαν τόσο δημοφιλή; Η επιρροή των ιδεών τους στα δυτικά Βαλκάνια κι όχι μόνο έφτασε στο αποκορύφωμά της με την ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, όπου και συνδέθηκαν με την τουρκική πολεμική μηχανή.
Οι μουσουλμανικές κοινότητες των Βαλκανίων παραδοσιακά προσανατολίζονταν προς την Χαναφική σχολή του σουνιτικού Ισλάμ. Τα 50 χρόνια κομμουνιστικής κυριαρχίας στην περιοχή εξέθρεψαν μια αίσθηση κοσμικότητας, ή και αθεΐας στις μουσουλμανικές κοινότητες, δημιουργώντας μια ισλαμική παράδοση που διαφέρει σημαντικά από τους συντηρητικούς της Αραβικής Χερσονήσου.
Οι πιο συντηρητικές ερμηνείες του Ισλάμ (όπως η σχολή Χανμπαλί και το σαλαφιστικό κίνημα), καθώς και η μαχητική μορφή της θρησκείας (Τακφιρισμός) έφτασε για πρώτη φορά στα Βαλκάνια στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν περίπου 2.000 Άραβες μαχητές έφτασαν για να πολεμήσουν με τους Βόσνιους μουσουλμάνους στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
Οι Βαλκάνιοι τζιχαντιστές
Παρόλο που οι συμφωνίες του Ντέιτον (1995), οι οποίες έδωσαν τέλος στον πόλεμο, προέβλεπαν ότι οι ξένοι μαχητές έπρεπε να εγκαταλείψουν τη χώρα, περίπου 600 ισλαμιστές έλαβαν υπηκοότητα από τις βοσνιακές μουσουλμανικές αρχές. Τώρα βρίσκονται σκορπισμένοι σε απομονωμένες περιοχές σε όλη τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Ζουν κοινωνικά ανένταχτοι σε κοινότητες με τους δικούς τους θρησκευτικούς κώδικες, χωρίς να πληρώνουν φόρους. Με παρόμοιο τρόπο, οι ένοπλες συγκρούσεις και η αστάθεια στο Κοσσυφοπέδιο (1998-1999) και στην τότε πΓΔΜ (2001) προσέλκυσαν επίσης ξένους μαχητές από σαλαφιστικά κινήματα. Διαβάστε την συνέχεια στην πηγή
ΕΛΛΑΣ 