Daily Archives: 19 Οκτωβρίου, 2010

Η θέση της μάχης των Γιαννιτσών στην ιστορία των Βαλκανικών πολέμων είναι εξέχουσα. Η κρίσιμη και αποφασιστική μάχη, για την απελευθέρωσή τους, είναι η σπουδαιότερη των πολέμων αυτών. Ο Ελληνικός στρατός εξόρμησε στις 5 Οκτωβρίου από τα Θεσσαλικά σύνορα, προς Ελασσόνα και Σαραντάπορο όπου σημειώνεται η πρώτη λαμπρή νίκη του. Μια εβδομάδα αργότερα, καταλαμβάνονται και απελευθερώνονται τα Σέρβια, Κοζάνη, τα Γρεβενά, η Κατερίνη και η Εδεσσα. Ο Ελληνικός στρατός βρίσκεται στις 19 Οκτωβρίου δυτικά των Γιαννιτσών.

Το Ελληνικό Στρατηγείο περίμενε να συναντήσει του Τούρκους οχυρωμένους στην Ανατολική όχθη του Αξιού. Οι Τούρκοι όμως αποφάσισαν να δώσουν μάχη, στις φυσικές οχυρές θέσεις των λόφων, δυτικά της πόλης, που άρχιζαν από τις παρυφές της λίμνης και κατέληγαν στους πρόποδες του Πάϊκου. Οι λόγοι που προτίμησαν να δώσουν μάχη στα Γιαννιτσά και όχι στην ανατολική όχθη του Αξιού ήταν η οχυρή θέση στο στενό πέρασμα στη λίμνη και στο Πάϊκο και κυρίως η υπεράσπιση της ιερής πόλης τους, που φιλοξενούσε τον τάφο του Γαζή Εβρενός Μπέη του πρώτου Τούρκου κατακτητή της Ευρώπης και των απογόνων του. Ο Στρατός μας αιφνιδιάστηκε γιατί υπήρχε έλλειψη στρατηγικού επιτελικού σχεδίου, και γιατί βασίστηκε σε αυτοσχεδιασμούς της τελευταίας στιγμής.

Οι Τούρκοι διέθεταν 25.000 στρατό, στηριζόμενο σε ισχυρό πυροβολικό και 30 πυροβόλα. Κατείχαν ισχυρές θέσεις και πολλές “φωλιές” πολυβόλων που μπορούσαν να θερίζουν κυριολεκτικά κάθε στρατιώτη στο πεδινό έδαφος. Ο Ελληνικός στρατός διέθετε σε πυκνή διάταξη τις Μεραρχίες του :τρίτη-δεύτερη-τέταρτη-έκτη από τη λίμνη μέχρι το Πάϊκο και πίσω από αυτές την πρώτη ως εφεδρεία. Συνέχεια →